ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Την ημέρα της Πεντηκοστής η Εκκλησία εορτάζει τα γενέθλιά της. Ήδη προσεγγίζει τη δισχιλιετή παρουσία της στο ιστορικό γίγνεσθαι του ανθρωπίνου είδους. Η ημέρα αυτή θα περνούσε παντελώς απαρατήρητη, αν δεν συνδεόταν με το τριήμερο της απόδρασης από την καθημερινότητα λόγω και της εορτής του Αγίου Πνεύματος που ακολουθεί. Ο Καίσαρ στα πλαίσια του αστικού συστήματος δεν έχει λόγους να εναντιωθεί φανερά προς την έρπουσα θρησκευτικότητα του χριστιανικού κόσμου της παρακμής. Μάλιστα θεωρεί άκρως απαραίτητες αυτές τις αποδράσεις για τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης.
Το θλιβερό είναι ότι ολοένα περισσότεροι από μας θεωρούμε ότι κατά το τριήμερο αυτό μας δίνεται εξαιρετική ευκαιρία απόδρασης. Ομολογούμε, χωρίς να το πολυκατανοούμε, ότι ο βίος μας κυλά εντός ενός στρατοπέδου, το οποίο διαφέρει βέβαια από τα στρατόπεδα φρίκης, στα οποία εβίωσαν κατά καιρούς εγκλωβισμένοι εχθροί μας σε καιρό πολέμου ή ιδεολογικοί μας αντίπαλοι, ανεπιθύμητοι και παρίες, πλην όμως δεν παύει να είναι χώρος εγκλεισμού.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο είδος του ζωικού βασιλείου, το οποίο επέλεξε να αυτοφυλακιστεί. Όλα τα άλλα τα συλλαμβάνει και εγκλωβίζει ο άνθρωπος. Δεν θα ασχοληθούμε με την αστυφιλία και τις συνέπειές της, όσο με την κατολίσθιση στο υπαρξιακό κενό, φυλάκιση τρομακτικά πιο οδυνηρή, που συνοδεύεται μάλιστα από ψευδαίσθηση ελευθερίας! Ποτέ στο παρελθόν ο άνθρωπος δεν υπέστη ζυγό δουλείας βαρύτερο από τον της εποχής, κατά την οποία επαίρεται για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Εκκλησία διδάσκει ότι ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, πλασμένος κατ' εικόνα Θεού και καθ' ομοιότητα. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, φωτισμένοι από το Πανάγιο Πνεύμα ερμήνευσαν ότι το κατ' εικόνα σημαίνει ότι ο άνθρωπος πλάστηκε ελεύθερος. Μελετούν την ιστορία οι εχθροί της Εκκλησίας και μειδιούν, ειρωνεύονται ή εξανίστανται. Για ποια ελευθερία κάνει λόγο η Εκκλησία, όταν βαρύς έπεφτε διαχρονικά ο ζυγός της δουλείας πάνω στους ανθρώπους, μάλιστα σφυρηλατημένος κατά καιρούς από πρόσωπα της Εκκλησίας; Ζυγός, μέσω του οποίου επιδιωκόταν η αστυνόμευση ακόμη και της ψυχής, στην ύπαρξη της οποίας βέβαια δεν πολυπιστεύουν. Άγευστοι του αποκαλυπτικού λόγου του Θεού στα κείμενα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης και των Πατέρων της Εκκλησίας ακολούθησαν τον εύκολο δρόμο της κριτικής έργων και παραλείψεων των πάσης φύσεως «σταυροφόρων», αυτών δηλαδή που δηλώνουν χριστιανοί. Αδιαφόρησαν παντελώς για το πώς ο Χριστός θέλει τους μαθητές Του, όπως αδιαφόρησαν και για τους αληθινούς μαθητές Του. Γι' αυτούς δηλαδή, που κατά τον βίο τους σήκωσαν τον σταυρό τους με ταπείνωση και υπομονή, αρετές ανυπόφορες για τον σύγχρονο άνθρωπο. Γι' αυτούς που διατήρησαν το κατ' εικόνα, δηλαδή την ελευθερία του προσώπου, με σκληρό κατά των παθών αγώνα, και πορεύτηκαν προς το καθ' ομοίωση, δηλαδή προς την αγιότητα και τη θέωση.
Σε αντίθεση προς αυτούς εμείς, οι κατ' όνομα χριστιανοί και οι λοιποί του «χριστιανικού» κόσμου, αγνωστικιστές, άπιστοι και άθεοι, επιλέξαμε την κοσμική ελευθερία. Την ελευθερία των ποικίλων διακηρύξεων δικαιωμάτων, τα οποία παραβιάζονται καθημερινά με θύματα τους άλλους, που ανήκουν σε σφαίρες διαφορετικών πολιτισμών. Την ελευθερία, που έχει καταντήσει αγνώριστη, καθώς συμπιέστηκε μόνο στην οικονομική της διάσταση. Γι' αυτό και κατά τις προεκλογικές αντιπαραθέσεις μονοπωλεί το θέμα της οικονομίας. Και ασφαλώς θα αποτελέσει το μοναδικό κριτήριο για την ψήφο των πλείστων του εκλογικό σώματος. Πιστοί και άπιστοι είμαστε άγευστοι πνευματικής ελευθερίας!
Το χρήμα είναι η κινητήρια δύναμη των ανθρώπων χωρίς Θεό ή μάλλον με θεό τους το χρήμα. Ο άνθρωπος της πτώσης διαχρονικά έθεσε την απόκτησή του ως πρωταρχικό σκοπό του βίου του. Γι' αυτό και οι πόλεμοι, γι' αυτό και οι τόσες συμφορές. Το χρήμα είναι συνυφασμένο με την εξουσία, τη δύναμη. Ο Χριστός δέχθηκε στην έρημο ως πειρασμό από τον Διάβολο την πρόταση παραχώρησης των βασιλείων του κόσμου, του πλούτου και της δόξας τους: «Ταύτα σοι δώσω σοι, αν πεσών προσκυνήσεις με». Πλείστοι όσοι ισχυροί και «ελεύθεροι» υποκύπτουν στον πειρασμό και λαμβάνουν εφήμερη εξουσία επί ανθρώπων και αγαθών, μη διαισθανόμενοι ότι προσκυνούν τον Διάβολο. Ανάμεσά τους και χριστιανοί. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή κυβερνά το χρήμα. Η φιλοπατρία ψυχορραγεί, η ορθή πίστη εξανεμίζεται, ακόμη και τα αθεμελίωτα ιδανικά του κόσμου της μεταφυσικής εξέγερσης φυλλορροούν, καθώς ο κόσμος χάνει το νόημα ύπαρξης και βυθίζεται σε απέραντη δυστυχία. Και αντί να παραδεχθούμε την παταγώδη αποτυχία μας, με την απομάκρυνσή μας από τον Θεό, επικρίνουμε αυτόν, στον οποίο πάψαμε να πιστεύουμε, επειδή εμείς καταντήσαμε τον κόσμο, όπως τον καταντήσαμε. Εμείς, που στρεβλώσαμε το Ευαγγέλιό του, το χαρμόσυνο μήνυμα του θριάμβου της ζωής επί του προαιωνίου εχθρού μας, του θανάτου. Εμείς που μας φάνηκε δύσκολη η ανάβαση στον Γολγοθά και πετάξαμε τον σταυρό μας στα μισά του δρόμου. Μας κέρδισε ο θριαμβευτής καπιταλισμός, η ιδεολογία των ενστίκτων. Πάψαμε να πεινούμε και να διψούμε για τη δικαιοσύνη. Αποποποιηθήκαμε την ιδιότητα του ειρηνοποιού. Χλευάσαμε την ταπεινή εικόνα του Θεού στον απόκληρο του Τρίτου Κόσμου. Θεωρήσαμε ανοησία τον λόγο «μακάριον εστί διδόναι μάλλον ή λαμβάνειν». Σωρεύσαμε τα πάντα ή τραφήκαμε με την έντονη επιθυμία να σωρεύσουμε, γι' αυτό και δικαιώνουμε τους ανόμως κατέχοντες. Ουδόλως συνειδητοποιήσαμε ότι προκαλέσαμε την οργή εκείνων που ανέλαβαν τον αγώνα για την επικράτηση της δικαιοσύνης ερήμην του Θεού. Εκείνων που αγανακτησμένοι από την ψευδή ελευθερία των διψώντων για χρήμα τη στραγγαλίζουν ως αιτία πάντων των κακών και αναλαμβάνουν τον ρόλο ενός νέου επί της γης Θεού, κατά το πρότυπο του Πάπα εμπνευστού, του ολοκληρωτισμού στη Δύση. Τα δύο κακέκτυπα χριστιανικής πίστης στη Δύση, παπισμός και διαμαρτύρηση, έδωσαν γέννηση στις δύο κοσμοθεωρίες που ανταγωνίζονται να κυριαρχήσουν επί του χριστιανικού κόσμου και αδυνατούν πλέον να συνειδητοποιήσουν ότι ο κόσμος αυτός βρίσκεται υπό την άμεση απειλή του Ισλάμ, το οποίο επιτίθεται πλέον με απόλυτα δικαιολογημένο πάθος κατά της βαρέως νοσούσης Ευρώπης των ποικίλων αθλιοτήτων. «Πιστοί», αγνωστικιστές, άθρησκοι και άπιστοι πληρώνουμε το τίμημα της αποστασίας μας. Πληρώνουμε το τίμημα της υποκατάστασης του προσώπου του Θεανθρώπου, που ήρθε με τη θυσία Του να άρει τις αμαρτίες μας, με πλήθος ψευτοθεών. Πληρώνουμε την αδιαφορία μας να προστρέξουμε να λάβουμε την χάρη του παρακλήτου Πνεύματος. Την πληρώνουμε πάρα πολύ ακριβά. Με την υποδούλωσή μας σε πλείστα όσα πάθη, με τη διάλυση του οικογενειακού, κοινωνικού και εθνικού ιστού, με τον επικείμενο βιολογικό αφανισμό, ως απόρροια της δημογραφικής μας συρρίκνωσης.
Από τον κόσμο που καταρρέει λίγοι θα περισωθούν: Οι τραπεζίτες με τους υπηρέτες τους και οι όντως πιστοί στην Εκκλησία. Οι πιστοί έχουν την εγγύηση του ιδρυτού της Εκκλησίας: «Και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Ο Χριστός δεν έσπειρε μεσσιανισμό, όπως τον εννοούν οι κατά καιρούς δημαγωγοί και πλάνοι. Μίλησε για μικρό ποίμνιο, το οποίο όμως καμμιά αγέλη λύκων δεν θα κατορθώσει να αφανίσει. Εκείνοι που συσσώρευσαν τον πλούτο καταπατώντας βάναυσα τον ευαγγελικό λόγο και έχοντας τη σιωπηλή στήριξη εμφανιζομένων ως εκπροσώπων του Εσταυρωμένου, θυμίζουν την Βαβυλώνα της Αποκαλύψεως, η οποία θα αφανιστεί εν ριπή οφθαλμού. Ίδωμεν.
