Μετά τις εκλογές

Του Χρήστου Πατούχα

Αν και είναι ακόμα πολύ νωρίς, θα επιχειρήσουμε μια πρώτη αποτίμηση των αποτελεσμάτων, μία ερμηνεία της βούλησης του εκλογικού σώματος, μία πρώτη προσέγγιση των προσταγμάτων για το τι πρέπει, άμεσα, τώρα να κάνει η Αριστερά.

1. Η  πολιτική της μνημονιακής σωτηρίας, η πολιτική της Ε.Ε., της Τρόικας και των αγορών, ηττήθηκε συντριπτικά! Απονομιμοποιήθηκε πλήρως. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της εφαρμογής της, τα κόμματα της δοσιλογικής εξουσίας και οι δορυφόροι τους, μετά βίας συγκέντρωσαν όλοι μαζί εκλογικό ποσοστό 37%. Ο λαός μας, αρνείται το ρόλο του παγκόσμιου πειραματόζωου. Αρνείται να πεινάσει με την συναίνεση του, με δυνάστες και επιτηρητές,αρνείται να εκχωρεί την εθνική του ανεξαρτησία, να υποθηκεύσει τον επίγειο και υπόγειο εθνικό πλούτο, αρνείται την υποταγή και την υποδούλωση.

Και δεν μπορεί κανένας να διαπραγματεύεται την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής από την πίσω πόρτα. Ας αφήσουν τις αλχημείες, ότι τάχα οι «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις έχουν ευθύνη να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας. Όπως και να βαφτίσουν την πολιτική της τελευταίας διετίας και όχι μόνο, αυτή η πολιτική ηττήθηκε κατά κράτος. Απορρίφτηκε! Δεν θέλει ο λαός να την ακολουθήσει, δεν μπορούν να την εφαρμόσουν! Και για να φτάσει σε αυτή την απόρριψη, ξεπέρασε αλλεπάλληλα διλήμματα,εκβιασμούς και απειλές. Από το εσωτερικό και το εξωτερικό. Το ταξικό και το πολιτικό του αισθητήριο, οι αγωνιστικές του καταβολές, τον οδήγησαν στο να τα υπερβεί. Είμαστε βέβαιοι, ότι μπορεί να συντρίψει και όσα στο εξής θα επινοήσουν. Μπορεί να ολοκληρώσει την νίκη του, μπορεί να αντιστρέψει την πορεία.

2. Η αναμενόμενη πτώση του ΠΑΣΟΚ, πήρε χαρακτηριστικά συντριπτικής κατάρρευσης. Η λαϊκή οργή για την αλαζονική και αυταρχική εκδοχή της καταστροφικής πολιτικής του λαού και της χώρας, για την απόλυτη εθελοδουλία τους, έστειλε τους κεραυνούς της, σημάδεψε τον καθέναν από τους πρωταγωνιστές του με το στίγμα της διάπραξης πολιτικών εγκλημάτων. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ,  πρώτος και με χαιρεκακία το βράδυ της Κυριακής, επεχείρησε την τρίπλα της δήθεν πλειοψηφίας της φιλοευρωπαϊκής ορθοφροσύνης και έδωσε την γραμμή άμυνας του συστήματος. Για να επαναληφθεί από τον ίδιο και από άλλους η ίδια πολιτική εξόντωσης των λαϊκών στρωμάτων. Και ας γίνει επί τέλους σαφές το ελάχιστο: Άλλο πράγμα ο λεγόμενος φιλοευρωπαισμός και άλλο να γδέρνουν, να ξεφλουδίζουν τον λαό, τα τραπεζικά και ευρωπαϊκά διευθυντήρια.

3. Η λαϊκή ψήφος, έφερε την Αριστερά στο κέντρο των εξελίξεων. Εξακόντισε τον ΣΥΡΙΖΑ, και με το ιστορικό του αισθητήριο, σεβάστηκε το ΚΚΕ. Χαιρόμαστε πάρα πολύ για αυτό. Αναγνωρίζουμε στο αισθητήριο του λαού μας, την άλλη μία, καινούργια ευκαιρία. Πρέπει ωστόσο, όλοι να αντιληφθούν, ότι σήμερα είναι άλλη μέρα. Ότι ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος.

Η σοφία θα ήταν, αυτό που ο καθένας θα πει σήμερα, να παίρνει υπόψη του το χτες, να παίρνει υπόψη του την σημερινή εντολή του λαού. Η Αριστερά, έχει ιστορική της ευθύνη να σώσει τον λαό. Να ακούσει την απελπισμένη αλλά αποφασιστική φωνή των ανέργων, τον δυναμισμό της νεολαίας, την κραυγή της χρεοκοπίας των μικρομεσαίων, την φωνή ολόκληρης της κοινωνίας που στενάζει.

Αυτό που απαιτείται είναι το ενιαίο πολιτικό μέτωπο της Αριστεράς. Με το ελάχιστο πρόγραμμα για την σωτηρία του λαού. Κανενός το σχέδιο, δεν είναι πλήρες, κανενός η πρόταση και η μεμονωμένη δράση δεν είναι αρκετή. Χωράει διάλογος με ειλικρίνεια, είναι δυνατές οι συγκλίσεις.

Ας επεξεργαστούν τώρα οι δυνάμεις της Αριστεράς, το κοινό άμεσο σχέδιο. Η ευκαιρία της διερευνητικής εντολής, αν υπάρξει, ας αξιοποιηθεί όχι για σπατάλη χρόνου εκεί που δεν υπάρχει ελπίδα καμιά,αντίθετα είναι δυνατόν να εμφιλοχωρήσουν πολλές αυταπάτες, αλλά για αυτόν τον ειλικρινή διάλογο και για τον πληρέστερο σχεδιασμό της ευθύνης μας απέναντι στον κόσμο της εργασίας. Από κοινού να εντοπίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες. Για να μην αποδειχτούν ανυπέρβλητες.

Αυτό θα δώσει φτερά στο μαζικό κίνημα, αυτό θα ανοίξει δρόμους για νίκες, για την νίκη. Το ενιαίο αριστερό πολιτικό μέτωπο, θα μπορούσε να είναι και κοινό εκλογικό μέτωπο. Με το κοινό άμεσο και μεσοπρόθεσμο σχέδιο.

Είναι προφανές, ότι η ανάλυση μας δεν είναι πλήρης. Της λείπουν πολλές κατηγορίες συμπερασμάτων και το γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε ακόμα ότι η γνώμη μας αφορά την αριστερά και σε αυτήν απευθύνεται.

Και ελπίζουμε, αγαπητοί συναγωνιστές, να μην επαναλάβουμε εμμονές, βερμπαλισμούς και ανοησίες των προηγούμενων μηνών, των προηγούμενων χρόνων.

Πάτρα 7/5/2012