Η απουσία λόγου…

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

 

Σταμάτησε ξαφνικά η γραφή

σε καθημερινή βάση.

Ξεκίνησε η γνωστή διαδρομή στους ίσκιους.

Πλατάνια, καστανιές

μα και καρυδιές

άπλωσαν δωρεάν

το δώρο του ίσκιου.

 

Πατημένα χώματα,

μα και άσφαλτος,

υποδέχτηκαν αντάμα

στους δροσερούς ίσκιους

την καθημερινή παρουσία.

 

Μόνος ή μη,

με ρυθμό της πέρδικας

και σκέψεις κότσυφα.

 

Στο βάθος μόνιμα

το πράσινο και το κεραμιδί,

η οχλή της πόλης που χάθηκε,

ενώθηκε με την αγάπη

των αργών χωρικών.

 

Πατημένα πλειστάκις χώματα,

δρόμοι συχνά ερημικοί

και τσιμεντένια σοκάκια.

 

Κηδέψαμε γέροντες

και λογικούς σαλούς.

Το πανηγύρι βιάστηκε πάλι

στης παραμονής το χρόνο.

 

Μα η βροχή υπενθύμισε

πως ο Παντοκράτωρ

είναι πανταχού Παρών:

ακόμη και στο τάβλι!

Κέρτεζη, 14 Αυγούστου 2009