Η Εθνική μας Μοναξιά
Του Ηλία Σταμπολιάδη*
Μέσα από τη διαστρέβλωση της γλώσσας, που περίτεχνα μεθοδεύουν από καιρό, τους είναι ευκολότερο να αλλοιώνουν και τις έννοιες των λέξεων. Μετά την αλλοίωση της έννοιας της πατρίδα, που την εκλαμβάνουν ως κάτι για το οποίο είμαστε υπερήφανοι που επιλέξαμε για μία πετυχημένη καριέρα όπως έκανε ο τέως πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, τώρα μεθοδεύουν και τη διαστρέβλωση της έννοιας της Ενωμένης Ευρώπης και προσπαθούν να την ταυτίσουν με αυτή της ευρωζώνης.
Φοβούμενοι ότι η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα θα επαναφέρει την εθνική μας συνείδηση και θα μας συνενώσει στην μάχη για την οικονομική μας ανάπτυξη και την εθνική μας ανεξαρτησία, μας απειλούν ότι εάν το τολμήσουμε θα απομονωθούμε από την υπόλοιπη Ευρώπη και θα ζούμε μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια.
Οι Έλληνες είμαστε κοσμοπολίτικος λαός και όποτε διακριθήκαμε ήταν διότι στις συναναστροφές μας με του άλλους λαούς διατηρήσαμε την πολιτιστική μας ιδιαιτερότητα και τους μεταδώσαμε την κλασσική μας παιδεία και στη συνέχεια την ορθόδοξη πίστη μας. Τα κοσμοπολίτικα κράτη που δημιουργήσαμε κατά την Ελληνιστική όσο και κατά τη Βυζαντινή περίοδο ήταν μεν πολυεθνικά αλλά πάντοτε ήταν μονοπολισμικά.
Με την πτώση της Πόλης στους Οθωμανούς διαδώσαμε τον πολιτισμό μας στους Ευρωπαϊκούς λαούς που τον διέσωσαν, τον ανέπτυξαν και οδηγήθηκαν στην Αναγέννηση, στην οποία βασίζεται ο σημερινός Ευρωπαϊκός πολιτισμός. Αυτό το αναγνωρίζουν όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί που σήμερα διαδηλώνουν υπέρ της μαστιζόμενης Ελλάδας δηλώνοντας ότι «Όλοι είμαστε Έλληνες».
Η πολιτισμική ομοιομορφία των Ευρωπαϊκών λαών είναι αυτή που οδήγησε στο όραμα μιας Ενωμένης Ευρώπης, βασισμένης στην Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη και την Αλληλεγγύη. Μιας Ευρώπης πολιτικά ενωμένης με κοινό προϋπολογισμό και κοινή δημοσιονομική πολιτική. Ένα κράτος ισχυρό, πολυεθνικό αλλά μονοπολιτισμικό, ικανό να αντιμετωπίσει την νέα παγκόσμια πραγματικότητα που διαμορφώνουν οι αναπτυσσόμενες δυνάμεις.
Δυστυχώς οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες σε αντίθεση με τους οραματιστές της Ενωμένης Ευρώπης προέταξαν την οικονομική ένωση από την πολιτική βάζοντας το κάρο πριν από το άλογο[1]. Δημιούργησαν μία ένωση χωρίς κοινή δημοσιονομική πολιτική και μετέτρεψαν την Ευρώπη σε μία αρένα οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ των λαών της. Το ευρώ με αμετάκλητη ισοτιμία αποδείχτηκε θηλιά στο λαιμό των αδυνάτων χωρών με αρνητικά εμπορικά ισοζύγια και έχει υποβαθμίσει το βιοτικό επίπεδο των λαών τους. Οι χώρες αυτές είναι αναγκασμένες να δανείζονται από τις αγορές χωρίς αναπτυξιακή προοπτική τα χρήματα που θα μπορούσαν να τυπώσουν μόνες τους και να ρυθμίσουν τη δική τους νομισματική πολιτική με στόχο την ανάπτυξη τους.
Η έξοδος από το ευρώ δεν συνιστά απάρνηση του Ευρωπαϊκού οράματος, όπως διαδίδουν, αλλά πράξη επιβίωσης και συγχρόνως συνιστά πράξη άρνησης ταύτισης του Ευρωπαϊκού οράματος με το στρεβλό κακέκτυπο που προσπαθούν να επιβάλλουν. Η ένταξη μας στην Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι άνευ όρων καθότι, δεν συνιστά μία πράξη μειονεξίας και ενός κόμπλεξ που μας ωθεί να απαρνηθούμε την εθνική μας ταυτότητα για να γίνουμε πολίτες μίας κοινότητας ανώτερης δήθεν τάξης, όπως προπαγανδίζουν οι ευρωλιγούρηδες.
Η άρνηση συμμετοχής μας στο ευρώ δεν συνιστά άρνηση του Ευρωπαϊκού Οράματος, στο οποίο μετέχουμε σαν κύριοι κληρονόμοι των αρχών στις οποίες στηρίζεται η δημιουργία του, πολύ δε περισσότερο δεν συνιστά άρνηση μετοχής στο σύγχρονο παγκόσμιο γίγνεσθαι και απόσυρση στον εθνικό μας μικρόκοσμο. Η άρνηση συμμετοχής μας στο ευρώ καταρχήν είναι πράξη φυσικής επιβίωσης, αλλά συγχρόνως και μια διαμαρτυρία για το έκτρωμα, που προτείνουν ως υποκατάστατο του Ευρωπαϊκού οράματος. Σε αυτό είμαστε συναγωνιστές όλων των Ευρωπαϊκών λαών που αγωνίζονται για τις αρχές της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Αλληλεγγύης, που κινδυνεύουν από το πνεύμα της μεγιστοποίησης του ατομικού κέρδους που προτείνεται σαν πολιτισμικό ιδανικό και σαν νέα θρησκεία.
* Ο Ηλίας Σταμπολιάδης είναι Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
[1] Σπύρος Λαβδιώτης, «Ευρώ, η θηλιά στο λαιμό της Ελληνικής κοινωνίας», Εκδόσεις Έσοπτρον, Αθήναι 2012.
1/3/2012
