«Θέατρο μακελειών», θέατρο παραλόγου*

Του Γιάννη Στρούμπα

Επιχειρώντας κανείς να επιστρέψει στο σημείο απ’ το οποίο δόθηκε η αφορμή για το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, έρχεται αντιμέτωπος με την υπόθεση του ελληνικού ελλείμματος και το πραγματικό του μέγεθος. Καταγγελίες στελεχών της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.) για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος οδήγησαν τον οικονομικό εισαγγελέα κ. Γρηγόρη Πεπόνη σε έρευνα της υπόθεσης.

Ο κ. Πεπόνης ενημέρωσε τον προϊστάμενό του εισαγγελέα στον Άρειο Πάγο κ. Νικόλαο Παντελή ότι οι μαρτυρικές καταθέσεις αποδίδουν στοιχεία σχετικά με αξιόποινες πράξεις «του τότε πρωθυπουργού, μελών της τότε κυβερνήσεως και τότε αρμοδίων υπουργών Οικονομικών» («Newsbomb», http://www.newsbomb.gr/politikh/story/111417/erhetai-exetastiki-gia-papandreoy—papakonstantinoy, 2/2/2012).

Μεταξύ των προσώπων που εμπλέκονται συνεπώς συγκαταλέγονται ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου κι ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Η μαρτυρία της κ. Ζωής Γεωργαντά, πρώην στελέχους της ΕΛ.ΣΤΑΤ., πως το έλλειμμα το 2009, σύμφωνα με τις δικές αναλύσεις, ανερχόταν περίπου στο 12% κι όχι στο 15%, είναι εύγλωττη.

Η παραποίηση από τις ελληνικές κυβερνήσεις των δημοσιονομικών στοιχείων της χώρας είναι πραγματικότητα συνδεμένη με μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Ήδη από τον Νοέμβριο του 2009 σημειώναμε: «Τα κριτήρια με τα οποία επιχειρείται ο υπολογισμός των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων δεν είναι αυστηρά καθορισμένα και μεταβάλλονται ανάλογα με τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούν το κάθε κόμμα.» («Η “καμένη γη”, το διπλάσιο αμμωνιαζόλ και το επίδομα πυροπλήκτων!», εφημερίδα «Αντιφωνητής», αρ. φύλλου 282, 1/11/2009.) Μα αν η εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων διαφαινόταν ως πρωταρχικός στόχος των ελληνικών κομμάτων εξουσίας στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους αναφορικά με το ποιο παρέλαβε τη μεγαλύτερης έκτασης «καμένη γη» από το προηγούμενο, οι μετέπειτα εξελίξεις εκτρέφουν πολύ πιο δυσάρεστες υποψίες. Αναρωτιέται δηλαδή κανείς μήπως το σημερινό ελληνικό αδιέξοδο υπήρξε όντως απλό προϊόν «κακού υπολογισμού», απλό προϊόν της κουτοπονηριάς ενός «ανυποψίαστου» ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι οι ξένοι παράγοντες δεν πρόκειται ποτέ να αντιδράσουν στα πολιτικάντικα παιχνίδια των ελληνικών κομμάτων που αυξομειώνουν το έλλειμμα αναλόγως με τα συμφέροντά τους, ή μήπως υπήρξε προϊόν μεθόδευσης από πολιτικούς που υπηρετούσαν ξένα κέντρα. Η κ. Γεωργαντά καταθέτει χωρίς υπονοούμενα τη συγκεκριμένη της πεποίθηση: «Και θεωρώ ακόμη ότι αυτές οι παρεμβάσεις ήταν το αποτέλεσμα πιέσεων από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία –τη Eurostat– και την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και τον Όλι Ρεν.» («news247», http://news247.gr/oikonomia/oikonomika/vomves_gewrganta_kata_papakwnstantinoy.1587253.html, 23/1/2012)

Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου έχει αντιδράσει και στο παρελθόν με ένταση στη συγκεκριμένη κατηγορία που προσάπτεται στον ίδιο και στο κόμμα του. Στην παρούσα φάση μάλιστα επέλεξε να ζητήσει στη Βουλή τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής προκειμένου να διερευνηθεί πλήρως η υπόθεση του δημοσιονομικού ελλείμματος το 2009 (9/2/2012, http://www.skai.gr/news/politics/article/194091/exetastiki-gia-tin-elstat-zitoun-112-vouleutes-tou-pasok-kai-o-g-papandreou/). Με την κίνηση αυτή ο κ. Παπανδρέου και άλλοι 112 βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που την υποστηρίζουν, επιδιώκουν, όπως ισχυρίζονται, την άρση της καχυποψίας απέναντι στα ελληνικά στατιστικά δεδομένα, καθώς αυτή βλάπτει τις προσπάθειες της χώρας προς την αντιμετώπιση της κρίσης. Παράλληλα, φυσικά, επιχειρούν και την αντίστοιχη άρση της καχυποψίας προς το ίδιο τους το κόμμα, θέλοντας με την ενέργειά τους να δηλώσουν προφανώς πως «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται». Ενώ όμως με την κίνηση τούτη φαίνεται να γίνεται ανεπιφύλακτα αποδεκτός ο ρόλος της Δικαιοσύνης, ηγετικά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. επιστρέφουν με την πρώτη ευκαιρία στις γνωστές πολιτικές άκομψες παρεμβάσεις που στοχεύουν απροκάλυπτα στη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, κι όχι στην απρόσκοπτη λειτουργία της.

Πρώτος ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου επιχείρησε να ανακόψει τις έρευνες των οικονομικών εισαγγελέων κ. Γρηγόρη Πεπόνη και κ. Σπύρου Μουζακίτη, δηλώνοντας ότι εκείνοι «έπληξαν το κύρος της Δικαιοσύνης με τις συγκεκριμένες πράξεις και συμπεριφορές τους» («Σκάι», http://www.skai.gr/news/greece/article/192273/tin-peitharhiki-dioxi-peponi-mouzakiti-exetazei-o-up-dikaiosunis/, 20/1/2012). Μάλιστα, επειδή οι δύο εισαγγελείς προέβησαν σε καταγγελία για πολιτικές επεμβάσεις στο έργο τους, κι ο Άρειος Πάγος έκρινε πως η καταγγελία τους ήταν αβάσιμη, ο κ. Παπαϊωάννου απείλησε να τους αντικαταστήσει. Τελικά, το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο Πολιτικής και Ποινικής Δικαιοσύνης του Αρείου Πάγου αποφάσισε πως οι δύο εισαγγελείς θα έπρεπε να παραμείνουν στη θέση τους (9/2/2012). Η αμετροεπής παρέμβαση του κ. Παπαϊωάννου αποκάλυψε για μία ακόμη φορά πόσο «ανεξάρτητη» είναι η λειτουργία της Δικαιοσύνης, πέρα – υποτίθεται – από πολιτικά καπελώματα.

Η παρέμβαση του κ. Παπαϊωάννου υπήρξε αναμφίβολα επίδειξη πυγμής ενός πολιτικού κατεστημένου, το οποίο δεν διστάζει να μεταχειριστεί απειλές που προσιδιάζουν σε νονούς της νύχτας, σε μέλη μαφιόζικων οργανώσεων, προκειμένου να επιβάλουν τη θέλησή τους. Ο κυνισμός του κ. Παπαϊωάννου βρήκε «άξιο» συντροφικό συμπαραστάτη το θράσος του υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδου. «Όποιος επιχειρήσει να πειράξει τον κ. Παπανδρέου θα μετατρέψει τη χώρα σε μία χώρα στην υπάρχει μακελειό», δήλωσε ο κ. Λοβέρδος («Σκάι», http://www.skai.gr/news/politics/article/192418/loverdos-gia-elstat-an-peirahthei-o-papandreou-tha-ginei-makeleio/, 22/1/2012). Μία απειλή εναντίον του κομματικού κατεστημένου ήταν αρκετή για τους εκπροσώπους του, ώστε να ξεχάσουν όλες τους τις θεωρητικές διακηρύξεις περί ανεξάρτητων θεσμών και περί ελέγχου από την πολιτεία οποιασδήποτε παρατυπίας στην οποία τυχόν θα διολίσθαινε η πολιτική εξουσία.

Σε μία κοινωνία που κοχλάζει από αγανάκτηση εναντίον του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου, που προπηλακίζει τους εκπροσώπους του με αφορμή τις δημόσιες εμφανίσεις τους, επιχειρώντας να εγκαθιδρύσει μια ιδιότυπη δικαιοσύνη στη θέση του απόντος και παροπλισμένου από την πολιτική λαθροχειρία δικαιικού συστήματος, είναι απορίας άξιο σε ποια κοινότητα πολιτών σκέφτεται πως μπορεί να υπολογίζει ο κ. Λοβέρδος, ώστε να την εξωθήσει στο «μακελειό» που οραματίζεται· εκτός κι αν έχει στο μυαλό του τις παρακρατικές οργανώσεις που υπονομεύουν τις λαϊκές πορείες διαμαρτυρίας. Η απειλή για πρόκληση πολιτικής ανωμαλίας, αναβιώνοντας συνθήκες παλαιοκομματικών μεθοδεύσεων παρελθουσών δεκαετιών, αποδεικνύει πως οι πολιτικές υποσχέσεις εκσυγχρονισμού κι εκδημοκρατισμού της χώρας είναι δυνατόν να εφαρμοστούν μόνο σε θεωρητικά περιβάλλοντα.

Βέβαια, το παρελθόν του δικαστικού συστήματος, που χαρακτηρίζεται από τη διαπλοκή του με το πολιτικό, θα καθιστούσε κατανοητή την οποιαδήποτε δυσπιστία απέναντί του. Ακόμη και οι απεργίες που προκηρύχθηκαν ενόψει της συνεδρίασης στη Βουλή στις 12/2/2012 για την ψήφιση του λεγόμενου «Μνημονίου 2» κρίθηκαν εν ριπή οφθαλμού παράνομες και καταχρηστικές. Είναι ωστόσο προκλητικό από ένα κόμμα που κατέχει την εξουσία, και το οποίο κατά τα ελληνικά ειωθότα διορίζει στα ανώτατα διοικητικά, άρα και δικαστικά, αξιώματα τους κομματικούς αυλικούς, να υπονοείται ότι «διώκεται» από δικαστικούς αλλότριων πολιτικών φρονημάτων. Κι είναι ακόμη προκλητικότερο η κουτσαβάκικη πολιτική στην τοποθέτηση διοικητικών στελεχών να μεταφέρεται στο πεδίο ενός υποτιθέμενου κοινωνικού ξεσηκωμού που υπηρετεί τις «σοσιαλιστικές» ιδέες, κι απειλεί να «μακελέψει» το σύμπαν αντιδρώντας στην «αδικία»! Το θέατρο του παραλόγου σε μια χώρα όπου η δημοκρατία παραπαίει ανήμπορη, έχει οδηγήσει την Ελλάδα στις συνειδήσεις των πολιτών της σε πλήρη ανυποληψία. Και, δυστυχώς, η ίδια κατάσταση μετατρέπεται πλέον στον δούρειο ίππο που αλώνει τη χώρα, επιτρέποντας στους ξένους «εταίρους» της να της συμπεριφέρονται ταπεινωτικά, επικαλούμενοι ακριβώς την πολιτική ανυποληψία.