Του «Πετεφρή»

Ο συγγραφέας του βιβλίου Ιλαρίων υποστήριζε απλά, αυτό που περιείχε τόσο ο πλατωνισμός, όσο και η Καμπάλα, ακόμη και επιστημολογικές θεωρίες συνδεδεμένες με τα μαθηματικά

Η θεωρία δεν ήταν πρωτοφανής, αλλά αγρίεψε, και άρχισαν συζητήσει και εντάσεις στην Ρώσικη Ιερά σύνοδο. Ο επιφανέστερος ονοματολάτρης ήταν ένας ευγενής, Ουσάρος, ο Αλέξανδρος Μπουλάτοβιτς, αργότερα μοναχός Αντώνιος, που έζησε ένα διάστημα στην Αιθιοπία, βοηθώντας τους εντόπιους εναντίον των Ιταλών και νωρίς έγινε καλογερος και ήρθε στο Ρωσικό.

Οι Ρώσοι δεν άλλαξαν το αίτημά τους στις δαιδαλώδεις διαπραγματεύσεις του Λονδίνου, το 1913.  Ήθελαν να διοικηθεί τον άγιον Όρος από τις έξι ορθόδοξες εκπροσωπήσεις ως διεθνώς κατοχυρωμένο ανεξάρτητο κρατίδιο, με προεδρεύουσα την Ρωσική πλευρά. Έχοντας το 60% του αριθμού των μοναχών, ήλπιζαν να κερδίσουν ως μονές τις πελώριες ρώσικες σκήτες που δεν μπορούσαν να μετατραπούν σε κάτι καλύτερο με την υπάρχουσα ρύθμιση. Αλλά αντιτάχτηκαν λυσσαλέα οι ρωμέικες μονές που έστειλαν αντιπροσωπείες στο Λονδίνο. Η ίδια η Ελλάδα, το συζητούσε χωρίς πάθος, αφού εκείνους τους μήνες είχε τον μπελά της Βουλγαρίας. Οι μεγάλες δυνάμεις απέρριψαν αυτήν την πρόδηλη επιθυμία αδάπανης επιρροής στην Μεσόγειο, της ρωσικής πλευράς. Οι Ρώσοι μάλλον το περίμεναν. Αλλά η βασική συνέπεια, ήταν καταστροφική γι’ αυτούς. Οι σκήτες δεν μπορούσαν να είναι αδέσποτες ή ομοδέσποτες. Η μεγάλη σκήτη του Αγίου Ανδρέα, το λεγόμενο Σαράι, υπαγόταν πλεον στην μονή Βατοπεδίου.

Σε λίγα χρόνια δεν υπήρχε «ρωσικός κίνδυνος» στο Όρος. Όλα τα ξεκίνησε το ρωσικό πολεμικό «Ντόνετς» που μαζί με άλλα τρία μεταφορικά πλοία, κατέφθασε στο Όρος με τον αρχιεπίσκοπο Χερσώνος Νίκωνα. Ο στολίσκος στάθμευσε στην Πόλη και σε ελάχιστο διάστημα, φτάνοντας στο Ρωσικό, επιτέθηκε στους Ονοματολάτρες με γυμνές ξιφολόγχες. Ήξεραν ποιοι ήταν, διότι είχε προηγηθεί μια εσωτερική ψηφοφορία. Τέσσερις νεκροί και σαράντα οκτώ τραυματίες που έμειναν στο νοσοκομείο και  εκατοντάδες ονοματολάτρες που οδηγήθηκαν στην Ρωσία, αποσχηματίστηκαν και έμειναν εκεί. Ας σημειωθεί ότι οι εχθροί των Ονοματολατρών απαξιώθηκαν, η σύνοδος που είχε συγκληθεί για να επιλυθεί το θέμα τους, δεν έγινε ποτέ λόγω Οκτωβριανής Επανάστασης και ότι το βιβλίο του Ιλαρίωνα κυκλοφόρησε πάλι το 1999, πρώτη φορά από το 1907 και οι Ονοματολάτρες δεν διώκονται μήτε θεωρούνται επισήμως αιρετικοί στην Ρωσία.

Έχουν σχέση με την προσέγγιση των σημερινών Ρώσων στον Εφραίμ, ηγούμενο της Βατοπεδίου. Όπως γράφει ένας απουδαστής που έκανε μάστερ για το ζήτημα: (http://www.samizdat.com/imiaslavtsy.html)  «Η σκήτη του αγίου Ανδρέα υπήχθη στο ελληνικό μοναστήρι του Βατοπεδίου, κι έτσι, κάθε σημαντική ενέργεια, όπως η αντικατάσταση ηγουμένου της  σκήτης, απαιτούσε την επίσημη έγκρισή του ηγουμένου της Βατοπεδίου».
Με την θερμή φιλία και υποστήριξη προς τον Εφραίμ, ιδίως του Ιδρύματος «Άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος» που έχει αναλάβει μεταξύ άλλων και τον ορθόδοξο διάλογο με τις άλλες θρησκείες ακόμη και το Σαράι μπορεί να «εποικισθεί» πάλι με Ρώσους μοναχούς (αφού στον Άγιο Παντελεήμονα οι μοναχοί δεν είναι Ρώσοι, αλλά Ουκρανοί). Δεκάδες σκήτες ορθοδόξων από τα Ρώσικα κράτη μπορούν να διαμορφωθούν, υπαγόμενα στο Βατοπέδι, χωρίς να μπορεί να παραβιαστεί από την Ιερά Σύναξη το αυτοδιοίκητο της Βατοπεδίου. Αυτό το Ίδρυμα είναι γνωστό παγκοσμίως και μάλιστα, στη ιστοσελίδα του, έχει προαναγγείλει θεολογικό συνέδριο στον Βόλο (24-27 Μαίου 2012: Εκκλησιολογία και Εθνικισμός στην μεταμοντέρνα Εποχή).

Εξάλλου σε φιλικό προς το Ίδρυμα site (Voices from Russia) όπως και σε πολλά ακόμη ρώσικα, η ειδησεογραφία υπέρ του Εφραίμ και εναντίον των Αμερικανών καλα κρατεί. Ένα μέλος των «Λύκων της Νύχτας» ονόματι Βλαδισλάβ, που γνωρίζει προσωπικά τον πατέρα Εφραίμ, μίλησε για την ασκητική ζωή του και εξήγησε ότι ο πραγματικός λόγος για τον κατατρεγμό τουείναι «η απόπειρα της Ε.Ε να απογυμνώσει τον Άθω από το θείον, να τον καταστρέψει ως Αγιον Τόπο, να τον μετατρέψει σε τουριστικό κέντρο αναψυχής και να τιμωρήσει τον Ηγούμενο Εφραίμ για την Ρωσοφιλία του και για την πίστη του στην Ορθόδοξη Ανασυγκρότηση της Ρωσίας.» Δεν λείπουν και «πληροφορίες» όπως «η υπόθεση  μοιάζει με την περίπτωση των αμερικάνικων ραδιουργιών εναντίον του Πατριάρχη Μάξιμου Βαπορτζή το 1948. Οι Αμερικανοί έστειλαν τον «δικό τους» υποψήφιο στο Φανάρι με το προσωπικό αεροπλάνο του προέδρου Τρούμαν». Ο Βαπορτζής ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης για δυό χρόνια. Οι συντάκτες εννοούν τον διάδοχό του Αθηναγόρα και ο «αμερικανικος» ρόλος του Οικουμενικοί Πατριαρχείου είναι πρόδηλος. Δεν ανατυπώνω το κλίμα και την εξαγριωμένη προπαγάνδα ενάντια στην «πουλημένη» ελληνική ηγεσία, αλλα ανάμεσα σε διαφορα τραγικά και δύσκολα, βγαίνει και μια ενδιαφέρουσα ειδησούλα: τον περασμένον Αύγουστο, ήταν στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας ο Εφραίμ αυτοπροσώπως! Προσευχήθηκε υπέρ της ανέγερσης ορθόδοξου ναού στο Ρέικιαβικ στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολαου, του Πατριαρχείου της Μόσχας εκεί. Όταν λέμε Ρωσόφιλος, το εννοούμε εμπράκτως. Έως τα Φράατα και τους Υπερβορείους. Τελικά, ποιος αποφάσισε για την Ρωσία; Ο «ρωσόφιλος» ή ένα βαθέως κοιμώμενον «κλίμα Κωνσταντινουπόλεως» που νομίζει πως γιορτάζουμε την πρωτοχρονιά του «Χατι –Χουμαγιούν»;