Πέτρινα λόγια

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Στενός ο δρόμος

        για να περάσεις καβαλάρης

και πώς να ξεπεζέψεις

όταν συνέχεια

      σε πέτρες σκουντουφλάς

                                        μέσα κι έξω;

Θέλω να σου μιλήσω

μα σαν αντιλαλήσει ο στίχος

                             στον ενδότοιχο

ειρωνεύεται η ηχώ

                          το πρόσωπό μου

 

Θέλω να σου μιλήσω,

Μα πέτρινα λόγια του βυθού

                           και παραμιλητά

μου ψιθυρίζουν  

                 τα θαλασσινά κοχύλια

 

Μην κοιτάς το σύννεφο

Προκρούστης είναι ο καιρός

           πετσοκόβει τα όνειρα

                                   στα μέτρα του

 

Γι’ αυτό πιάσε το χέρι μου,

μαζί να περπατήσουμε

             στα δύσβατα καλντερίμια.

 

                      5 Αυγούστου 2011, Γιάννης Ποταμιάνος