Δίνουν «παράσταση» με την Παιδεία
Του Χρήστου Κάτσικα*
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Μπαμπινιώτης δεν τσιγκουνεύτηκε εύηχες λέξεις και «ζεστές» εκπαιδευτικές προτάσεις που μπορεί να πιάνουν τα στασίδια των media, μπορεί να δείχνουν ότι αφουγκράζονται αγωνίες εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων, ωστόσο κινδυνεύουν να αποδειχθούν αμφίσημες προτάσεις.
Η υπερκατανάλωση, από τη μεριά του κ. Καθηγητή, προτάσεων του τύπου «απαλλαγή των μαθητών και των οικείων τους από το άγχος της αποτυχίας και της ανασφάλειας», «λύκειο που θα δίνει διέξοδο στις δεξιότητες του μαθητή», «μείωση του διδακτικού χρόνου», «περικοπές στη διδακτέα ύλη και τις εξετάσεις», «υποχρεωτική διετή φοίτηση στο νηπιαγωγείο», «δημιουργία ζώνης πολιτισμού», «ελεύθερη εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ χαμηλής ζήτησης», μπορεί, αν δεν συνοδευτούν με το «πώς», το «τι» και το γιατί», να αποτελέσουν «σαβούρα» δεδομένων σε ένα πεδίο που είναι γεμάτο από τα αποκαΐδια εξαγγελιών που στο παρελθόν και στο παρόν μετέτρεψαν το σχολείο σε λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας της ακριβοπληρωμένης αμάθειας.
Είναι σαφές ότι οι διακηρύξεις καλών προθέσεων, το «μπούκωμα» με επιδέξια λόγια από μόνο του, όταν είναι ασύμφωνο με τα έργα, γίνεται τραγούδι των Σειρήνων για την υφαρπαγή της συναίνεσης σε μια περίοδο που σταδιοδρομεί στους επικοινωνιακούς χειρισμούς, καθώς χειραγωγείται από τον προεκλογικό ανταγωνισμό.
Επειδή ζούμε σε μια εποχή που το παλιό επανέρχεται μεταμφιεσμένο σε νέο, επειδή είμαστε πλέον ιστορικά «πεπειραμένοι» από προηγούμενες μεταρρυθμιστικές «εφορμήσεις» (που εξίσου επαγγέλθηκαν έναν εκπαιδευτικό κήπο της Εδέμ, εξίσου προετοιμάστηκαν από «ειδικούς με ανοικτά μυαλά» και εξίσου σερβιρίστηκαν με τη «μαγειρική» του λόγου όπως π.χ. της περιόδου 1997-98) οφείλουμε να υποβάλουμε ορισμένους προβληματισμούς οι οποίοι δεν είναι καθόλου ρητορικοί:
Με ποιον προϋπολογισμό θα υλοποιηθεί η υποχρεωτική διετής φοίτηση στο νηπιαγωγείο, όταν είναι γνωστό ότι οι όροι, με τους οποίους προχώρησε η κυβέρνηση και το ΥΠΕΠΘ μόλις πέρυσι στην καθιέρωση της μονοετούς υποχρεωτικής φοίτησης στο νηπιαγωγείο, απογείωσαν σε ποσοστό περίπου 80% σε έναν χρόνο τις εγγραφές στην ιδιωτική προσχολική εκπαίδευση;
Με ποιον τρόπο θα απαλλαγούν οι μαθητές και οι οικογένειές τους «από το άγχος της αποτυχίας και της ανασφάλειας», όταν είναι γνωστό ότι το Λύκειο των «περιφερειακών τεστ» που οραματίζεται ο κ. Μπαμπινιώτης δυναμώνει τους εργολάβους των εξετάσεων και τη φροντιστηριακή προσφυγιά, την οικονομική αιμορραγία των οικογενειών και τις σχολικές ανισότητες;
Η πρόταση για «ελεύθερη εισαγωγή σε ΑΕΙ- ΤΕΙ χαμηλής ζήτησης» μήπως δεν αποτελεί παρά το σύννεφο σκόνης για να καλυφθεί η κρυφή ατζέντα των περιφερειακών τεστ σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, η προτεινόμενη δηλαδή από τον κ. Καθηγητή νέα τεχνολογία εξετάσεων, η οποία θα διώξει πρόωρα τους μαθητές από τα μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα;
Με ποιον τρόπο θα απαλλαγούν οι μαθητές και οι οικογένειές τους από το άγχος της ανασφάλειας, όταν είναι γνωστό ότι μόνο το κόστος της εισόδου σε τριτοβάθμια σχολή εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας τινάζει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς στον αέρα, ενώ η πλήρης ρευστοποίηση των τίτλων σπουδών και οι λεγεώνες των ανέργων πτυχιούχων θρυμματίζει κάθε συνταγή επιβίωσης;
Για ποια αυτονομία του Λυκείου γίνεται αναφορά, όταν είναι γνωστό ότι αυτή υπονομεύεται και υποθηκεύεται στη χώρα μας από την πλήρη απαξίωση του απολυτηρίου του Λυκείου στην αγορά εργασίας;
Για ποιον μορφωτικό ρόλο του Λυκείου μιλάει ο κ. Καθηγητής, όταν μόνο η εισαγωγή των ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής- μονοδιάστατης λογικής που προκρίνει, μπορούν να αποτελέσουν ένα «δώρο» από τα αποδυτήρια στην αποδόμηση της γνώσης μέσα στο σχολείο;
Με βάση ποιον προϋπολογισμό θα λειτουργήσει το «ολοήμερο Γυμνάσιο», οι «ζώνες πολιτισμού», οι «αθλητικές δραστηριότητες», η «εκμάθηση ηλεκτρονικών υπολογιστών» και άλλα εύηχα που εξαγγέλλονται με επιτηδευμένη αφέλεια, όταν οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία στη χώρα μας κονταίνουν χρόνο με τον χρόνο αντί να αυγατίζουν; Κάτι τελευταίο. Η γλώσσα από μέσο επικοινωνίας γίνεται μέσο άσκησης μαγείας. Ο κ. Καθηγητής δεν μπορεί να προσποιείται το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στη Σταδίου που μένει ασάλευτο δείχνοντας τον δρόμο. Όσο καλό και να είναι το «παίξιμο» του νέου πρωταγωνιστή η «παράσταση» με την παιδεία που δίνει η κυβέρνηση έχει φτάσει σε εκείνο το οριακό σημείο που αρκεί το φτέρνισμα ενός θεατή για να μετατραπεί σε ιλαροτραγωδία..
ΠΕΔΙΟ ΓΕΜΑΤΟ με αποκαΐδια εξαγγελιών που στο παρελθόν και στο παρόν μετέτρεψαν το σχολείο σε λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας της ακριβοπληρωμένης αμάθειας
* Ο Χρήστος Κάτσικας είναι εκπαιδευτικός, ερευνητής, συγγραφέας, e-mail: xkatsikas@xkatsikas.gr
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 16 Ιουλίου 2009,
