Περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής…
(απόσπασμα από το βιβλίο Μύηση και Ορθοδοξία)…
Του Κ. Μ.
Ο θάνατος «…δια των θυρίδων εισέρχεται». Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Κύριος παρήγγειλε στους Ισραηλίτες να βάψουν με αίμα από αμνό (που να μην είχε συντριβεί κόκκαλο) τις πόρτες τους, ώστε όταν άγγελος θανάτου περάσει, να μην επισκεφθεί τα συγκεκριμμένα σπίτια. Στην Καινή Διαθήκη που ζούμε, καλούμαστε να ασφαλίσουμε τις θυρίδες μας (αισθητήρια) με Αίμα (Θεία Κοινωνία) Του Αμνού (που δεν Του κατέαξαν τα σκέλη, ίνα πληρωθεί το ρηθέν δια των προφητών…), για να αποφύγουμε τον άγγελο θανάτου.
Σταυρώνοντας τα αισθητήρια μας με μυστικά βιώματα, χαριτωμένα και σφραγισμένα μυστηριακά με το Αίμα Του Σταυρωθέντος Κυρίου, αγωνιζόμαστε να διατηρούμε τη Ζωή μέσα μας (όχι τη ζωή με την βιολογική της έννοια, αλλά την πνευματική).
Υπάρχουν σημάδια στην εποχή μας που θα μπορούσαν να μας ενημερώσουν (σαν ταμπέλες σε δρόμο), αν πορευόμαστε στην ορθή κατεύθυνση, ή αν έχουμε χάσει τον πνευματικό μας προσανατολισμό. Ένα από τα σημάδια που θα μπορούσαμε να κάνουμε πνευματική αναγωγή, είναι το διαρκώς εξαπλούμενο AIDS.
Αν έξω από το σπίτι μας δημιουργείται από κάποια αιτία ρύπανση (σκόνη, ήχος) η πιο λογική αντίδραση είναι να κλείσουμε τα παράθυρα για να μη μπει εντελώς, ή τουλάχιστον να μετριαστεί η ενοχλητική της παρουσία μέσα στο χώρο που ζούμε. Αν παρά τις προσπάθειες μας, από αδυναμία ή αμέλεια εισέλθει, μετά την πρώτη μας μέριμνα της αντίστασης, ακολουθεί η κάθαρση για τη επανάκτηση της (σχετικής) καθαρότητας μέσα στο σπίτι.
Αυτήν την τόσο φυσική και λογική αντίδραση στο ρύπο για το εξωτερικό μας σπίτι, πρέπει να την μεταφέρουμε ως προσοχή και μέριμνα ελέγχοντας και διακρίνοντας όλα τα συμβαίνοντα έξω από τον εαυτό μας, που θα ήθελαν να μπουν στον οίκο μας, δια των θυρίδων – αισθητηρίων (όπως μπορεί ορθά να νοηθεί ότι το σώμα είναι οίκος – ναός του πνεύματος). Με το πρόσχημα της πληροφόρησης ή των εμπειριών επιτρέπουμε (από αδιακρισία) τη διάβαση πλήθος κακού στην ψυχή μας.
Τα όπλα είναι η προσοχή και η προσευχή. Παρότι ακούγεται η προσοχή και προσευχή, μόνο ως θεολογική παραίνεση, στην πραγματικότητα, οι ιατρικές ανακαλύψεις για τον ιό του AIDS, τον τρόπο λειτουργίας του φυσιολογικού οργανισμού και αντίθετα, του προσβεβλημένου από τον ιό, μας διαφωτίζουν σχετικά εμφανίζοντάς μας την προσοχή και προσευχή ως φυσικό νόμο λειτουργίας του ανθρωπίνου σώματος (παρατήρηση και αντίδραση).
Ο οργανισμός μας κατά την ιατρική, έχει ακριβώς στα όριά του παρατηρητές, οι οποίοι ανάλογα με τις πληροφορίες που έχουν, επιτρέπουν ή όχι, την είσοδο στα εισερχόμενα.
Αν ο πρώτος έλεγχος (παρατήρηση) επιτρέψει την είσοδο, τότε ο οργανισμός προσπαθεί ήσυχος να το εκμεταλλευτεί και να το αφομοιώσει. Σε αντίθετη περίπτωση, ειδοποιείται η άμυνα του οργανισμού, τα αντισώματα τα οποία κινούνται προς το σημείο που δόθηκε η πληροφορία με σκοπό την εξουδετέρωση του αρνητικού που μπήκε στον οργανισμό.
Έτσι δουλεύει χωρίς τη δική μας επέμβαση και μέριμνα ο φυσιολογικός οργανισμός. Ας παρατηρήσουμε όμως την όλη διεργασία του προσβεβλημένου από τον ιό του AIDS, οργανισμό.
Οι παρατηρητές αφού αιχμαλωτιστούν από τον ιό δεν ενημερώνουν την αντισωματική αντίδραση, οπότε μένοντας αυτή ανενέργητη, δεν προβάλλεται η απαιτούμενη αντίσταση στο κακό και έτσι ο άνθρωπος πεθαίνει από την εισροή των μικροβίων…, που κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε με ευκολία να αντιμετωπίσει και 
να καταστρέψει, π.χ. μια απλή γρίπη. Σε σχηματική συμπλήρωση αυτών που παραπάνω περιφραστικά διατυπώθηκαν, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, ο οργανισμός αντιδρά όπως φαίνεται παρακάτω:
Η αναγωγή βοηθάει τη συνείδηση για την αντιμετώπιση του ΑΙDS σε ανώτερη, δηλαδή πνευματική διάσταση.
Η σημερινή ιατρική και αυτό είναι λογικό, έχει ασχοληθεί μόνο με τη μορφή του AIDS στην απτή σωματική επαφή (αίμα και σεξ). Πάλι, αυτή η μορφή δε μεταδίδεται εξ αποστάσεως από όραση, από ακοή ή από όσφρηση. Υπάρχει όμως η ηθική προέκταση, που ο άνθρωπος με τα αισθητήρια δεν ασφαλίζει τη Ζωή του μόνο με την πληροφορία να μη χρησιμοποιούμε την ίδια βελόνα, να αποφεύγουμε την αλλαγή ερωτικών συντρόφων, να ζητάμε την καλή αποστείρωση των εργαλείων των οδοντογιατρών κλπ.
Στην επέκταση που είναι ευκολονόητη, οι παρατηρητές που είναι στα όρια κάθε αισθητηρίου και όχι μόνο της αφής, είναι συνδεδεμένοι με τη γενική άμυνα του ψυχοσωματικού ανθρώπου.
Άλλωστε, ο αναφερόμενος από Τον Κύριο πνευματικός θάνατος, εισέρχεται δια όλων των θυρίδων και όχι μόνο από την εξωτερική αφή ή τη γεύση.
Αν κατανοούμε το φοβερό κακό που παθαίνει ο οργανισμός από την προσβολή του από το AIDS, τότε φανταστείτε πόσο ακόμη κακό υπάρχει πίσω από τα εξωτερικά φαινόμενα. Σαν άκρη από παγόβουνο το AIDS κρύβει τον κύριο κορμό του και τη δράση του κατά της ανθρωπότητας πνευματικά, ψυχικά και τέλος βιολογικά. Δυστυχώς μόνο το βιολογικό σκέλος έχουμε αντιληφθεί και μόνο σ’ αυτό στοχεύει ο σημερινός άνθρωπος για τη θεραπεία του, προσπερνώντας τα ουσιαστικότερα και βαθύτερα.
Αισθανόμαστε αυτήν την μάστιγα μόνο στην αφή, κάνουμε συλλαλητήρια, μοιράζουμε προφυλακτικά, διοργανώνουμε ημερίδες, εντρυφούμε σε μελέτες κλπ, αλλά αρνούμαστε να εστιάσουμε και στην προσβολή του θανατηφόρου ιού… στα υπόλοιπα αισθητήρια.
Βλέπουμε μόνο το 1/5 του όλου προβλήματος και επαναπαυόμαστε ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε. Συγγνώμη, νομίζω πως δεν κάνουμε ό,τι μπορούμε. Είναι σαν να φυλάμε σκοποί, σαν κέρβεροι, σε μια πόρτα και τα υπόλοιπα παράθυρα να τα έχουμε αφήσει ανοικτά και αφύλακτα σαν να λέμε «…μπάστε σκύλοι αλέστε…», εμάς μας ενδιαφέρει μόνο αυτή η πόρτα. Η πόρτα της αφής. Εύχομαι βέβαια να λυθεί έστω και αυτό, αλλά οι ναυτικοί επιμένουν πως οι ύφαλοι είναι πιο επικίνδυνοι από τους σκοπέλους, γιατί αυτούς τους βλέπουμε και τους αποφεύγουμε, ενώ στους αφανείς τσακιζόμαστε χωρίς να γνωρίζουμε καν την αιτία.
Φαίνεται προς στιγμήν ανεξέλεγκτη η εξάπλωση αυτής της αρρώστειας. Μπροστά σ’ αυτήν τη πνοή θανάτου, (αλλά όχι μόνο τώρα που ενέσκυψε αυτό το βιολογικό πρόβλημα), Ο Κύριος δωρίζει στους παρατηρητές, δηλαδή την προσοχή άπλετο φως (διάκριση), ώστε να μην διαλανθάνει «κανένας κλέφτης» και την προσευχή ως αγιαστική χάρι και δύναμη του Αγίου Πνεύματος, διαφυλάττοντας και αποκαθιστώντας την πνευματική υγεία και Ζωή.
Τα περί αγγέλου θανάτου στην Παλαιά Διαθήκη, προτυπώνουν καθ' ολοκληρία τη Δευτέρα Παρουσία όπου μόνο με τη φυλακή των θυρίδων (αισθητηρίων) δια του Χριστού (αίματος Αμνού), υπάρχει η διαφύλαξη της Ζωής. Έτσι ασφαλίζουμε τα αισθητήριά μας από το θάνατο που έρχεται με την πνευματική υπαρκτή, αλλά αόρατη διάσταση του AIDS.
Οι εκμαιευθείσες απαραίτητες πληροφορίες από τους φυσικούς νόμους, στις οποίες πρέπει να εμμείνουμε για την λειτουργικότητα της πνευματικής ζωής, είναι αίτηση φωτός, διάκριση και αγιασμός, δηλαδή προσοχή και προσευχή.
Όσο αντιλαμβανόμαστε την πνευματική διάσταση του AIDS, τόσο αισθανόμαστε την βαρύτητα που έχει η διαφύλαξη και η απόκτηση της εσωτερικής αιώνιας Ζωής, χωρίς βέβαια αυτό να μας μαλθακώνει στην προσοχή της βιολογικής μας ζωής.
Υποβάλλοντας στον εαυτό μας την ερώτηση: είναι καλό αυτό που βλέπω, που ακούω… ή μου κάνει πραγματικά κακό, πιστεύω πως ενώ οι έννοιες καλού και κακού επιδέχονται συζήτηση, είναι μια καλή αρχή αιτήσεως φωτός και διακρίσεως από τον Φωτοδότη Χριστό.
Αν επιστρέψουμε στον κόσμο των κυττάρων, οι προσωπικές πληροφορίες βάση της αισθητηριακής τους μερικής αντίληψης, είναι ελάχιστες το ίδιο και η άμυνά τους όταν αυτά νοηθούν αποκομμένα ή ότι μπορούν να δράσουν μόνα και κατά την αυτονομία τους. Ο οργανισμός μέσα στον οποίο ανήκει το κυτταράκι το γεμίζει πέρα από τη φύση του γνώση και δύναμη.
Με την ανάπτυξη των μεγεθών, ο άνθρωπος είναι εκείνο το «λογικό» κύτταρο που ανήκει σε έναν μεγαλύτερο Οργανισμό. Η αισθητηριακή αντίληψη αλλά και η άμυνα στην λαίλαπα των ψυχικών και σωματικών ασθενειών, είναι μηδαμινές και είναι αδύνατον να διαφυλάξει από μόνος του την πολυπόθητη Ζωή. Ευσπλαχνικά λοιπόν ο Κύριος μας συντάσσει κάτω από μια Κεφαλή, σε Ένα Σώμα (την ορθόδοξη Εκκλησία).
Η μελέτη του βιολογικού σώματος και η καταγραφή των αδιάψευστων νόμων που το διέπουν, μας δίνει το δικαίωμα να μην θεωρούμαστε αυθαίρετοι όταν αυτούς τους αναγάγουμε σε πνευματικούς νόμους και αρχές. Η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να ζει ένα κύτταρο, είναι να είναι ενωμένο με την καρδιά διαμέσου δύο αγωγών, την φλέβα και την αρτηρία αλλά και με το νου, ώστε να υπάρχει νευρική απόληξη (αιτία αίσθησης, νόησης, ζωής) μέσα στο κύτταρο.
Η αρτηρία είναι εκείνος ο απαραίτητος αγωγός από τον οποίο εισρέει καθαρό αίμα σταλμένο από την καρδιά, και η φλέβα είναι ο άλλος ισάξια σπουδαίος αγωγός που χρησιμοποιείται για την απόρριψη των περιττών και οιαδήποτε βάρους των κυττάρων. Το νεύρο συνδέει το κύτταρο με τον εγκέφαλο, ώστε με αμφίδρομη φορά πληροφόρησης, το μεν να αναφέρει τα αισθανόμενα, προβλήματα κλπ, ο δε εγκέφαλος να καθορίζει (ορθά για το σύνολο του οργανισμού) τον τρόπο αντιδράσεως αποστέλλοντας (ενεργοποιώντας) ανάλογα με την ανάγκη, αντισωματική δράση προς διαφύλαξη της ζωής….
ΠΗΓΗ: Σάββατο, 6 Αυγούστου 2011, http://hellasorthodoxy-kmyst.blogspot.com/2011/08/aids.html?mid=55
