Γιατί το ευρώ είναι το [κεντρικό] ζήτημα
Του Κώστα Παπουλή
Δέκα σημεία:
1) H εθνική αυτοδιάθεση και η οικονομική παγκοσμιοποίηση, είναι δύο ασύμβατες μεταξύ τους δυνατότητες. Η συμμετοχή στην ευρωζώνη (παράδειγμα οικονομικής παγκοσμιοποίησης), συνεπάγεται την απώλεια της οικονομικής κυριαρχίας και συνεπακόλουθα του πιο σημαντικού τμήματος της εθνικής ανεξαρτησίας.
2) Δεν υπάρχει κανένας δημοκρατικός θεσμός στην ευρωζώνη. Αλλά και να υπήρχε (ένα αποφασιστικό ευρωκοινοβούλιο), θα ήταν πολύ δύσκολο για τον ελληνικό λαό να επηρεάσει τις αποφάσεις του. Η συμμετοχή στην ευρωζώνη, συνεπάγεται λοιπόν και την κατάλυση της κοινοβουλευτικής και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπως την γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.
3) Σε μία καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική ένωση εθνών, με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης των οικονομιών τους, ενισχύεται η οικονομική ασυμμετρία και η οικονομική δύναμη μεταφράζεται και σε πολιτική δύναμη. Η συμμετοχή στην ευρωζώνη, συνεπάγεται και την ανισότητα των εθνών. Η μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο, είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα.
Τις τρεις παραπάνω πικρές αλήθειες τις ζήσαμε και τις αφομοιώσαμε, τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Όποιος, πετάει συνθήματα, για εθνική αυτοδιάθεση-ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία-δημοκρατία και για ισότητα των εθνών, αν δεν τα μεταφράζει, για να μας εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί, αν δεν τα συνδέει με την άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη, κάνει πολιτική με ένα πουκάμισο αδειανό. Είναι σαν να λέμε, έξω οι αμερικάνοι, αλλά να μην βάζουμε θέμα να φύγουν οι βάσεις…..
4) Η Ελλάδα είναι αναγκασμένη, εκ των πραγμάτων να προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών έναντι του εξωτερικού χρέους, για να διώξει την τρόικα από την χώρα. Μια τέτοια πολιτική απόφαση, συνδέεται με την αποχώρηση από το ευρώ. Ως γνωστόν, οι ελληνικές τράπεζες, επιβιώνουν χάριν στην ρευστότητα που τους παρέχει η ΕΚΤ, και τώρα τελευταία η κεντρική τράπεζα της Ελλάδας (μέσω του ειδικού μηχανισμού, που πάλι ελέγχεται από την ΕΚΤ). Πως θα διαπραγματευτείς με κάποιον που σε ελέγχει; Άλλωστε, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι από την στιγμή που θα προχωρήσει η χώρα σε στάση πληρωμών, έναντι του εξωτερικού χρέους, η ρευστότητα θα διακοπεί. Είναι σαν να έχουν διαμαρτυρηθεί οι επιταγές σου και εσύ να πηγαίνεις να ζητάς καινούργιο μπλοκ. Σε μια τέτοια περίπτωση, πρέπει να ανασυγκροτηθεί αμέσως η Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας, να εκδοθεί η νέα δραχμή, να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες, για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα. Αλλά ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που δεν διακοπεί αμέσως η ρευστότητα, για λόγους σταθερότητας του ευρώ, η Ελλάδα πάλι δεν μπορεί να βγει από την κρίση, γιατί δεν διαθέτει μέσα οικονομικής πολιτικής.
5) Η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική είναι απαγορευμένη, η νομισματική πολιτική είναι εναρμονισμένη με τις ανάγκες της πιο ισχυρής χώρας, της Γερμανίας, που δεν ταιριάζουν με τις δικές μας, αδυναμία για ρευστότητα, αδυναμία άσκησης συναλλαγματικής πολιτικής, αδυναμία νομισματικής χρηματοδότησης του δημόσιου ελλείμματος, αδυναμία εμπορικής πολιτικής κλπ. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και σφοδρή κρίση. Οι οικονομολόγοι λένε- και έχουν δίκιο-, ότι η υποτίμηση είναι ο ευκολότερος μηχανισμός για να ανακάμψει στις συγκεκριμένες συνθήκες.
Η εθνική κυριαρχία και η δημοκρατία δεν είναι αφηρημένες έννοιες, αλλά σχετίζονται με το εθνικό νόμισμα. Με το εθνικό νόμισμα, μπορείς να κάνεις υποτίμηση για τον άνεργο, να έχεις ρευστότητα για τον έμπορο, να κατευθύνεις την βιομηχανική πολιτική, να καλύψεις δημόσιο έλλειμμα χωρίς την ανάγκη των διεθνών αγορών……..
Το εθνικό νόμισμα είναι προϋπόθεση τόσο για την έξοδο από την κρίση, όσο και για την δημοκρατική σχεδιοποίηση της παραγωγικής αναγέννησης της χώρας. Η ένταξη στην ΟΝΕ, στρέβλωσε την ελληνική οικονομία, αποδιάρθρωσε την παραγωγική της βάση και την έφερε σε δυσμενέστερη θέση στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας, από την κατάσταση που βρισκόταν πριν την είσοδο στο ευρώ.
6) Είναι πιθανότατο το σενάριο μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και χαοτικής εξόδου από το ευρώ, χωρίς να αποκλείεται και η διάλυση της ζώνης του ευρώ. Οι συνέπειες από μια άτακτη έξοδο, θα είναι πολύ πιο οδυνηρές για τον ελληνικό λαό, σε σχέση με μια οργανωμένη αποδέσμευση. Είναι καθήκον της αριστεράς να μιλήσει καθαρά, να προειδοποιήσει και να υπερασπιστεί, τα συμφέροντα του έθνους των εργαζομένων.
7) Το δίλημμα για την Ελλάδα είναι πραγματικό: Ή παρακμασμένη περιφέρεια μιας υπερεθνικής ένωσης, όπως η ΟΝΕ, αποικία του Βερολίνου, υπό τον έλεγχο και διεθνών οργανισμών τύπου Δ.Ν.Τ., φτωχιά και γερασμένη (από την επακόλουθη μετανάστευση), με μεγάλες πιθανότητες άτακτης εξόδου, ή οργανωμένη και συντεταγμένη αποδέσμευση, με σκοπό την ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας.
Μιλάμε για την παραμονή στην πραγματική ευρωζώνη και όχι στην φανταστική. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, το ευρώ δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών του κέντρου, είναι μηχανισμός διαίρεσης σε Βορρά και σε Νότο, υποδούλωσης της περιφέρειας στο κέντρο. Τίποτα δεν δείχνει, ότι κάτι από αυτά, θα αλλάξει, τα επόμενα χρόνια. Αντίθετα, οι τελευταίες εξελίξεις, όπως και η εικοσαετής μεταΜάαστριχτ πορεία του ευρώ, αποκαλύπτουν ότι το εγχείρημα του κοινού νομίσματος, γίνεται όλο και πιο αποκρουστικό για την περιφέρεια και για τον κόσμο της εργασίας.
8) Το πολιτικά πιο κύριο: Το κόμμα του ευρώ, κυβερνάει τον τόπο χωρίς αντιπολίτευση. Θέτει το πολιτικό δίλημμα στην κοινωνία, και απαντάει το ίδιο. Η έξοδος από την ζώνη του ευρώ, παρουσιάζεται ως σύγχρονος «κατακλυσμός», ως επιστροφή στην «λίθινη» εποχή, η εθνική υποτέλεια και η καταστροφή του κοινωνικού κράτους και της εργασίας ως μονόδρομος. Δεν θα υπάρχει γάλα για τα παιδιά ισχυρίζεται ο Καρατζαφέρης, θα πεινάσετε η UBS, υπερπληθωρισμό βλέπει η σίτιμπανκ, θα νοικιάζετε τα σπίτια με ευρώ και για μαύρη αγορά, μιλάει ο άλλοτε λογογράφος του ΓΑΠ. Η έξοδος θα είναι καταστροφική συμπληρώνει ο Τσίπρας και ο Κουβέλης, είναι ψεύτικο το δίλημμα για το ΚΚΕ.
Κανείς δεν σηκώνει συγκροτημένα το γάντι, που πετάει στο λαό το κόμμα του ευρώ, παρά ελάχιστες, ασύνδετες μεταξύ τους φωνές, που ευτυχώς πληθαίνουν τελευταία.
Η αφηρημένη αντιπολίτευση ενισχύει το σύστημα. Το λαϊκό κίνημα χρειάζεται συγκεκριμένες λύσεις, σαφέστατο πολιτικό πρόγραμμα, καθαρές απαντήσεις, ώστε να πατήσει απάνω τους και να δημιουργήσει την μεγάλη ανατροπή.
9) Ο χρόνος μετράει ανάποδα, για τον λαό και την αριστερά. Η ανεργία μεγαλώνει, η δυστυχία απλώνεται, η νέα μετανάστευση φουσκώνει, άνθρωποι καταστρέφονται, η απελπισία απειλεί την ελπίδα. Η εξαθλίωση εύκολα γίνεται συνήθεια, όπως έδειξε η πτώση του υπαρκτού.
10) Ενώ η κρίση στην ζώνη του ευρώ είναι σύμμετρη, οι οικονομίες είναι διαφορετικές. Οι λαοί της περιφέρειας, πληρώνουν πολύ πιο ακριβά το μάρμαρο της κρίσης από ότι οι λαοί της Γερμανίας και των δορυφορικών της χωρών. Η αποδιοργάνωση και η διάλυση της ελληνικής οικονομίας, το βαθύ έλλειμμα ανταγωνιστικότητάς της, το αναιμικό κοινωνικό της κράτος, που εξατμίζεται, το ότι μπήκε πρώτη στον έλεγχο της τρόικας, τα βασικά μακροοικονομικά της μεγέθη, αλλά και οι άλλοι απόλυτα αρνητικοί οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες, κάνουν την κρίση στην Ελλάδα να παίρνει την πιο οξεία και δραματική μορφή. Η βαθιά ύφεση όμως, καθιστά και πιο εύκολη, την εκτός ευρώ, δυνατότητα ανάκαμψης. Η συντριβή και φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, σε συνδυασμό με την ύπαρξη της πιο ισχυρής κομμουνιστογενής αριστεράς σε όλη την Γηραιά Ήπειρο, μετατρέπουν τον οικονομικά αδύναμο κρίκο και σε πολιτικοκοινωνικό αδύναμο κρίκο. Έτσι, όπως είναι τα πράγματα, δεν μπορούμε να περιμένουμε εμείς από τους άλλους μεσογειακούς λαούς, αλλά οι άλλοι μεσογειακοί λαοί περιμένουν από εμάς.
ΠΗΓΗ: Πέμπτη, 15 Δεκέμβριος 2011 06:21, http://www.tometopo.gr/home/index.php?option=com_content&view=article&id=176:2011-12-15-06-28-54&catid=40:ideas&Itemid=71
