Πείραμα «περιθωριοποίηση-Ελλάς»

Του Χρήστου Γεωργίου*

 Ορισμένες φορές η συσχέτιση παλαιότερων με πρόσφατα πολιτικά γεγονότα φαντάζει συνωμοσιολογία. Εντούτοις, αναφορικά με τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, φωτίζει ορισμένες στρατηγικές του. Τέτοια είναι η σχεδιαζόμενη περιθωριοποίηση των πολιτών της Ε.Ε. με πειραματόζωο την Ελλάδα.

Το σχετικό κοινωνικό-ρατσιστικό ιδεολογικό πλαίσιο είχε τεθεί από το 1995. Η τότε οικονομικοπολιτική ελίτ σε συγκέντρωσή της στο Σαν Φρανσίσκο συμφώνησε ότι τον 21ο αιώνα τα «δύο δέκατα του ενεργού πληθυσμού αρκούσαν για τη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας». [1]

Έτσι, το κύριο πολιτικό πρόβλημα ήταν η διακυβερνησιμότητα του περιθωριοποιημένου πληθυσμού (80%). Από τις λύσεις που υιοθετήθηκαν ήταν και η «βυζοδιασκέδαση» («tittytainment»), ένα «κοκτέιλ αποβλακωτικής διασκέδασης», σε πλήρη εφαρμογή σήμερα.

 Η οικονομική βάση της παγκόσμιας διακυβερνησιμότητας εδραιώθηκε τις δεκαετίες ’50-’70 από τη «Λέσχη Μπίλντερμπεργκ» και την «Τριμερή Επιτροπή». Μέλη της Τριμερούς είναι και οι δοτοί της «πρωθυπουργοί» Ιταλίας/Ελλάδας, Μόντι/Παπαδήμος. [2]

Το πείραμα «περιθωριοποίηση-Ελλάς» ξεκίνησε με μειώσεις μισθών/συντάξεων, εφεδρεία, καταβαράθρωση παιδείας/υγείας, αποκρατικοποιήσεις… Ακολουθεί η αγορά των ελληνικών τραπεζών από ξένες (μέσω «κουρέματος»), που θα πνίξουν δανειακά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (την αστική ραχοκοκαλιά της οικονομίας), για να αντικατασταθούν από διεθνείς αλυσίδες. Ετσι, οι αστοί θα καταλήξουν προλετάριοι των 400 ευρώ ή άνεργοι (ήδη ξεπέρασαν το εκατομμύριο), ενώ μεγαλοαστοί και ξένα αρπακτικά θα λυμαίνονται λαό και πλούτο της χώρας. Αποτέλεσμα, το 90% του πληθυσμού θα περιθωριοποιηθεί-κινεζοποιηθεί πεταμένο βορά στους «επενδυτές».

Τα «ΟΧΙ» του λαού κλόνισαν το πείραμα. Ανάγκασαν ντόπιες αστικές ελίτ και τρόικα να «τελειώσουν» τις κεντρο-ακρο-δεξιές πολιτικές εφεδρείες τους, στήνοντας συγκυβερνητική χούντα «εθνοσωτήρων»· νεο-κατοχικών, εκκλησιόδουλων, υπερεθνικιστών… πατριωτών, υποταγμένων στους Μερκοζί και τα ιερατεία της μπίζνας (Κατάρ) αλλά… απελευθερωτών μας από τους αλλόφυλους (Καρατζαφέρης: «άρση του νόμου περί ιθαγένειας των μεταναστών»).

Συμπαραστάτες τους, ακροδεξιοί διανοούμενοι, ανακυκλούμενες περσόνες ελεγχόμενων ΜΜΕ (των σύγχρονων δυνάμεων επιβολής/καταστολής), εξοικειώνουν τον λαό στην παγκόσμια δικτατορία των αγορών· να εκχωρεί την αυτοδιάθεσή του σε κυβερνήσεις-κλητήρες και βουλευτές-τσιρλίντερς των ευρωγκαουλάιτερ· να αποδέχεται τη χώρα του ως γερμανικό προτεκτοράτο και πολυχώρο γκλαμουράτων βιτρινών κοσμοπολίτικης ψευδαίσθησης, με αντάλλαγμα… «φάτε μάτια ψάρια».

 Και η κοινοβουλευτική αριστερά βολοδέρνει μακριά από το λαϊκό αίσθημα περί υφιστάμενης κοινοβουλευτικής χούντας και εθνικής υποδούλωσης, επιδεικνύοντας εκπληκτική νομιμοφροσύνη και εισπράττοντας το «και οι 300 φταίνε». Τα δε γαβγίσματά της είναι καθεστωτικά ακίνδυνα, «ιδιαίτερα εάν τα σκυλιά είναι πεκινουά και κανίς». [3]

Για το ΚΚΕ, η μνημονιακή κυβέρνηση ήταν «νόμιμη…» και οι αποφάσεις του κοινοβουλίου «…τυπικά νόμιμες», ενώ η συγκυβέρνηση δεν «είναι υποτελής…».[4] Τον δε ορθό «πόλεμο στον πόλεμο» για έξοδο από Ε.Ε./ευρώ και διαγραφή του χρέους τον διεξάγει με εκλογικές σφαίρες ελπίδας για «λαϊκή εξουσία». Ο ΣΥΡΙΖΑ… τρομάζει την τρόικα με εκλογικές υποσχέσεις-λύσεις εντός συστήματος και ευρώ/Ε.Ε[5]., εν ονόματι μιας ανύπαρκτης «Ευρώπης των λαών»· ομοίως και η ΔΗΜΑΡ αλλά με συγκυβερνητικές λύσεις.

Με αυτά και άλλα, αποπροσανατολίζουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις ποικιλοτρόπως: τις περιχαρακώνουν σε εκλογές με προκαθορισμένο από την τρόικα μετεκλογικό σκηνικό· απορρίπτουν/δεν στηρίζουν ούτε δημοψηφίσματα πανικού – και αντικυβερνητικής/πατριωτικής έκφρασης της λαϊκής βούλησης, όπως αυτό για τη δανειακή σύμβαση – ως δήθεν «εκβιαστικά» (η ενισχυμένη αναλογική δεν είναι;), συμπλέοντας, έτσι, με ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΣΥ και «ευρωπαίους εταίρους»· απομονώνονται από μη ελεγχόμενες λαϊκές κινητοποιήσεις φοβούμενα μετατοπίσεις εκλογικής πελατείας· τσακώνονται για την ιδεολογική αποκλειστικότητα ενός σοσιαλισμού εκ των ένδον κακοποιημένου.

Επίσης, η αριστερά δεν πολιτεύεται εθνικά επειδή το θεωρεί αστικό ιδεολόγημα. Σήμερα όμως που η αστική τάξη περιθωριοποιείται μαζί με τον υπόλοιπο λαό, «πατρίδα»/«έθνος» αποτελούν ενωτικό/εξεγερτικό ιδανικό. Το «ΟΧΙ» της φετινής 28η Οκτωβρίου το απέδειξε.

Η αριστερά θα γίνει ελκυστική όχι απευθυνόμενη κυρίως στην τσέπη και το στομάχι του λαού αλλά δρώντας αντικαπιταλιστικά και πατριωτικά, κινηματικά ενωμένη και συντονισμένη με όλες τις αγωνιστικές λαϊκές πρωτοβουλίες. Προέχει η δημιουργία μετώπων εθνικο-κοινωνικής απελευθέρωσης και ανατροπής. Πριν μας τα κλέψουν όλα.

Παραπομπές

[1] Μισεά, Ζ.-Κ. Η εκπαίδευση της αμάθειας, Βιβλιόραμα 2002.

[2] (http://www.trilateral.org/download/file/TC_list_ 10-11_2.pdf.

[3] (Καρατζαφέρης, http://www.laos.gr/pressroom.asp.

[4] (Παπαρήγα, «Ριζοσπάστης», 27-10/8-11-2011.

[5] Τσίπρας, Kontra Channel, 7-11-2011.

* Ο Χρήστος Γεωργίου είναι Καθηγητής Βιοχημείας, Τμήμα Βιολογίας Πανεπιστημίου Πατρών c.georgiou@upatras.gr

ΠΗΓΗ: Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=331213