Το μυστικό της καταιγίδας
Του Γιάννη Ποταμιάνου
Δρέπω την αυθάδεια της καταιγίδας
κεραυνόπληκτος
Ολόγυμνος στις πιρουέτες της βροχής
ζοφώδης
Ολβιώτερος
όταν χάνεται το δάκρυ
στης αστραπής το ξάφνιασμα
Αλλοπαρμένος
στο θρόισμα των φύλων
νεραϊδόπληκτος
Ποιο μυστικό άραγε μου ψιθυρίζει
η βροχή;
Πετροβολώ τ’ αστέρια
που μ’ εξόρισαν
στην τετριμμένη ματαιότητα
Με το γυαλόχαρτο της στέρησης
να ξύνει τις πληγές μου
Πως να προλάβω ο έρμος
ολόκληρο θέμα
στον επίλογο;
Ας ψιθυρίζει η βροχή την ηρεμία
το μυστικό κρύβεται στης καταιγίδας
την αυθάδεια
Γιατί αγκομαχούν οι ξωμάχοι
το απόβραδο
κοιμίζοντας δρεπάνια στα δισάκια τους
και κρυφούς σουγιάδες καρφωμένους
στα νεφρά τους
Γιατί χάνεται το δάκρυ μου
μες τις σταγόνες της βροχής
Για τη ζωή που ‘γινε αριθμός
μες τα λογιστικά βιβλία,
ομόλογο χωρίς αντίκρισμα
μιας χρεωκοπημένης χώρας
Γι αυτό,
ας ψιθυρίζει η βροχή για ψυχραιμία
το μυστικό κρύβεται
στον κεραυνό
της καταιγίδας
8 Μαΐου 2011, Γιάννης Ποταμιάνος
