Χτενίζοντας το βιογραφικό ενός γελωτοποιού της εξουσίας
Του Παναγιώτη Μαυροειδή
Σύντομη Περιγραφή
Με τον ορισμό του Π. Καψή από τον Λ. Παπαδήμο ως κυβερνητικού εκπροσώπου, η ‘’τέταρτη εξουσία’’ του τύπου που ελέγχει την εξουσία, ορίζεται σε μια νύχτα όχι απλά μέρος της, αλλά εκπρόσωπός της! Δε μπορούμε παρά να εκφράσουμε το θαυμασμό μας, τόσο για την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, όσο και τις ηθικές αρχές και αξίες των κ. Λ. Παπαδήμου και Π. Καψή.
Με απόφαση του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου (που δεν τον έχει κρίνει ποτέ, όχι ο ελληνικός λαός, αλλά ούτε ο μπακάλης της γειτονιάς του), ο Παντελής Καψής, πρώην διευθυντής της εφημερίδας ‘’ΤΑ ΝΕΑ’’, ορίστηκε υπουργός επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Από το πουθενά; θα ρωτήσει κάποιος….
Δηλαδή η ‘’τέταρτη εξουσία’’ του τύπου που ''ελέγχει την εξουσία'', ορίζεται σε μια νύχτα όχι απλά μέρος της, αλλά εκπρόσωπός της!
Δε μπορούμε παρά να εκφράσουμε το θαυμασμό μας, τόσο για την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, όσο και τις ηθικές αρχές και αξίες των κ. Λ. Παπαδήμου και Π. Καψή.
Νομίζω ότι αξίζει να δούμε λίγο καλύτερα τα υλικά με τα οποία ο Π. Καψής έχτισε το βιογραφικό του και εισήλθε και τυπικά στο κλαμπ της εξουσίας ως εκπρόσωπός της.
‘’ Ο νόμος της ΔΕΗ’’, ΤΑ ΝΕΑ, 26/11/2011
«Χωρίς δικαιώματα οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν ζώα- χωρίς υποχρεώσεις οι άνθρωποι φέρονται σαν ζώα». Έτσι ξεκινάει το εν λόγω άρθρο, με δάνεια από το Στέλιο Ράμφο.
Ο υπαινιγμός είναι σαφής. Ο Π. Καψής είναι πολύ καλός προπαγανδιστής.
Πως τελειώνει το σημείωμά του;
‘’Με την ίδια έννοια όμως δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί για τον ρόλο των κάθε λογής ακτιβιστών- από τη ΔΕΗ ως τους «Δεν πληρώνω»- που στο όνομα μιας υπαρκτής ή εικαζόμενης αδικίας διεκδικούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να παραβιάζουν το νόμο’’.
Εδώ δεν υπάρχει υπονοούμενο, αλλά σαφής κατεύθυνση: τσακίστε τα ‘’ζώα’’!
Υπερβολές; Καθόλου!
Το κλίμα της αναρχίας και της εφαρμογής του νόμου, καλλιεργείται μεθοδικά επί μήνες από τον Π. Καψή.
‘’Επιτέλους κυβερνήστε!’’, ΤΑ ΝΕΑ, 16/6/06
Ο τίτλος του άρθρου, αφήνει στην άκρη τις περικοκλάδες. Μα γιατί αγανάχτησε; Μα με τη ‘’βία’’ των ‘’αγαναχτισμένων’’ στο Σύνταγμα!
‘’ Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία βέβαια ότι η συντριπτική πλειονότητα των διαδηλωτών δεν ήθελαν τις συγκρούσεις. Ούτε η πρώτη φορά όμως είναι και ασφαλώς ούτε η τελευταία που «ακραία στοιχεία» εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις. Πόσο μάλλον που κάποιοι -«αγανακτισμένοι» άραγε;- είχαν την φαεινή ιδέα να αποκλείσουν τη Βουλή δίνοντας στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας διαστάσεις εξέγερσης και άρνησης της πιο βασικής λειτουργίας της Δημοκρατίας μας’’.
Ακόμη πιο σημαντική είναι η κατάληξη της προτροπής ‘’επιτέλους κυβερνήστε!’’:
‘’Ακόμα και σήμερα τα πράγματα μπορεί να αντιμετωπιστούν. Αρκεί να αποφασίσει η κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της, δηλαδή να κυβερνήσει. Αναγκαία η συναίνεση, ακόμα καλύτερη η συνεργασία και όλοι θα ευχόμασταν να είχαν ευδοκιμήσει οι προσπάθειες συνεννόησης. Προέχει όμως να κυβερνηθεί η χώρα. Να ψηφιστεί δηλαδή το «μεσοπρόθεσμο», να συμφωνηθεί η βοήθεια και να ξεκινήσουν αμέσως οι αλλαγές που χρειάζονται από μια νέα κυβέρνηση που να μπορεί να τις πραγματοποιήσει.’’
Ας πάψουμε λοιπόν να καταπίνουμε αμάσητα τις δήθεν ανεξάρτητες αναλύσεις των γελωτοποιών της εξουσίας. Πίσω από τις πλάτες του κόσμου, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, προετοίμαζαν τις λύσεις Ππαπαδήμου, καιρό πριν.
‘’Να γίνουµε Κούγκι λοιπόν…’’, ΤΑ ΝΕΑ, 16/10/2011
‘’Να το κάνουµε Αρκάδι λοιπόν. Να πούµε «όχι» στη βοήθεια, να γυρίσουµε στη δραχµή, να ανακτήσουµε επιτέλους την εθνική µας ανεξαρτησία και ας είµαστε φτωχοί!’’
Έτσι ειρωνεύεται ο καλοταϊσμένος δημοσιογράφος από την πολυθρόνα του. Και συνεχίζει, με το δηλητήριο του ‘’διαίρει και βασίλευε’’, παίζοντας με τον πόνο των ανέργων:
‘’Και αν θέλουµε να είµαστε ειλικρινείς, τα συνδικάτα κηρύσσουν επανάσταση για την εργασιακή εφεδρεία, δεν κουνήθηκε κανένας όµως για τους 400.000 ανέργους του ιδιωτικού τοµέα που αυτοί πράγµατι µπορεί να µην έχουν στον ήλιο µοίρα. Το πραγµατικό ερώτηµα λοιπόν είναι αν θα είµαστε καλύτερα όταν θα γίνουµε Κούγκι.’’
Η κοινωνία πρέπει να πειστεί πως αλληλεγγύη στους ανέργους είναι η προσθήκη άλλων 500.000 δίπλα τους στις λίστες ανεργίας…
‘’Κουλτούρα βίας’’, ΤΑ ΝΕΑ, 12/08/2011
Στο άρθρο αυτό, ο έμπειρος προπαγανδιστής, αφού ρίχνει αρκετό αναισθητικό στα αυτιά του μικροαστικού κοινού του με κοινωνιολογικές ευαισθησίες για τη ‘’βία που γεννάει η κοινωνία’’, χώνει στο τέλος βαθειά το μαχαίρι:
’Έχει σημασία βέβαια να δούμε και έναν άλλο παράγοντα που διευκολύνει αυτή την κουλτούρα: την αίσθηση της ανομίας και της ατιμωρησίας που έχει κάνει τέτοιες επιλογές να γίνονται ουσιαστικά χωρίς κόστος. Μεγαλύτερη σημασία ωστόσο έχει να δούμε τι θα κάνουμε στο εξής, πώς μπορεί το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί. Έτοιμη συνταγή δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως δύο βασικές προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι η πολιτική βούληση όχι για κούφια λόγια, αλλά για πράξεις που απαιτούν συνέπεια και ενίοτε έχουν και πολιτικό κόστος. Η δεύτερη είναι η κοινωνική καταδίκη και η ρήξη με τη λογική της ανοχής με όποιο πρόσχημα και αν εκδηλώνεται.’’
Όποιος ψάχνει ακόμη να βρει την κίνδυνο προς τον πολιτικό ολοκληρωτισμό μόνο και κυρίως από τους ακροδεξιούς του ΛΑΟΥΣ και τους τροφίμους των γυμναστηρίων μελών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, πρέπει να το ξανασκεφτεί.
Ο εχθρός της δημοκρατίας και της ελευθερίας, δεν μπαίνει ούτε από τη κλειδαρότρυπα, ούτε από το παράθυρο, μπαίνει από την πόρτα που είναι ορθάνοιχτη. Τα ‘’αντιφασιστικά μέτωπα’’, είναι τουλάχιστον αποπροσανατολισμός, όταν ο εκφασισμός αποτελεί ισχυρή τάση της ίδιας της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
‘’Πρόθυμοι ναυαγοί’’, ΤΑ ΝΕΑ, 14/10/2011
Ο Π. Καψής δεν εχθρεύεται και δε λοιδορεί απλά απόψεις αντίθετες από τις δικές του, που επιμένουν πως δημοκρατία και δικαιοσύνη σημαίνει πριν από όλα αξιοβίωτη ζωή για την κοινωνική πλειοψηφία.
Στρατεύεται με πειθαρχία χίλιες φορές ανώτερη οποιουδήποτε ‘’δημοκρατικού συγκεντρωτισμού΄΄, απέναντι στις πράξεις, στις απόπειρες συλλογικής αντίστασης της κοινωνίας. Μας γράφει λοιπόν:
‘’Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια απεργία στη ΔΕΗ και στην κατάληψη των γραφείων της εταιρείας ώστε να μπλοκάρουν τους λογαριασμούς και να μη μπορεί να εισπράξει η κυβέρνηση το τέλος στα ακίνητα; Και ποια η διαφορά ανάμεσα στην απεργία των εργαζομένων στην Αυτοδιοίκηση και στην κατάληψη της χωματερής ώστε να μη μπορεί να γίνεται η αποκομιδή των σκουπιδιών; Ημέρα με τη νύχτα. Γιατί στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για την άσκηση ενός δικαιώματος με όλες τις συνέπειες και το ρίσκο που έχει. Στη δεύτερη πρόκειται για έναν ανοικτό εκβιασμό όπου κάποιες κοινωνικές ομάδες επιχειρούν να αξιοποιήσουν τη δύναμη που έχουν λόγω θέσης ή -ακόμα χειρότερα- διορισμού με όμηρο συνήθως την κοινωνία.’’
Και εκεί που κάποιος αφελής από εμάς θα ήταν έτοιμος να συμφωνήσει στη γλυκανάλατη ανάλυση περί ‘’λογικών’’ και ‘’παράλογων’’ κινητοποιήσεων, ο πληρωμένος κονδυλοφόρος χώνει το μαχαίρι πιο βαθειά. Παρακολουθείστε τον…
‘’«Απεργία» αυτοκτονίας;’’ ΤΑ ΝΕΑ, 11/08/2011
‘’Στη χθεσινή ατυχέστατη παρέμβασή του ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ κ. Δ. Παπασπύρος ξέχασε μια πολύ μικρή λεπτομέρεια: ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι και εν ενεργεία, πληρώνονται από τους φόρους’’.
Περίπου άχρηστοι λοιπόν όλοι τους… Μόνο ο Π. Καψής τρώει τίμια το ψωμί του.
Και συνεχίζει ο σταυροφόρος κατά των απεργιών:
’Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται ακριβώς για τη λογική που μας οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο’’.
Μάλιστα! Για τα σημερινά προβλήματα φταίνε οι εργαζόμενοι και οι απεργίες τους. Και ειδικά οι απεργίες της ΑΔΕΔΥ, που σκάνε μύτη σχεδόν πάντα επετειακά, προβλέψιμα και για την τιμή των όπλων…
Το καλύτερο όμως το αφήσαμε για το τέλος. Να τι έγραψε ο αθώος προφήτης, δέκα μέρες πριν πάρει το υπουργικό παράσημο.
‘’Η γέφυρα του κ. Παπαδήμου’’, ΤΑ ΝΕΑ, 20/11/2011
‘’Ο κ. Παπαδήμος αντιθέτως μπορεί. Όσο και αν λογής λογής κύκλοι έχουν ξεκινήσει έναν ασυνάρτητο πόλεμο συνωμοσιολογίας εναντίον του, ο νέος πρωθυπουργός δεν κουβαλά τη φθορά του παρελθόντος και έχει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης. Αρκεί να μην περιοριστεί στον ρόλο του διαπραγματευτή αλλά να βγει ο ίδιος μπροστά και να απευθυνθεί στους πολίτες. Ίσως τότε πράγματι η κυβέρνησή του να αποτελέσει γέφυρα. Όχι απλώς ανάμεσα σε δύο «πολιτικές» κυβερνήσεις αλλά ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς πολιτικούς πολιτισμούς!’’
Κατά τα φαινόμενα, ο ‘’πολιτικός πολιτισμός’’ του Λ. Παπαδήμου, ξεκινάει με τον υπουργικό διορισμό του εμετικού κόλακα του Παντελή Καψή. Άξιος ο μισθός του γελοίου γελωτοποιού!
ΠΗΓΗ: Thu, 2011-12-01, http://aristeroblog.gr/node/270
