ΕΥΡΩΠΗ, ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ:

Η Ελλάδα στο επίκεντρο μίας φανταστικής ιστορίας συνωμοσίας, στην οποία συμμετέχουν οι Η.Π.Α. και η Γερμανία, με στόχο την απόκρυψη των προβλημάτων τους, καθώς επίσης την ηγεμονία της πλουσιότερης ηπείρου του πλανήτη – Μέρος ΙΙΙ

 

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

 

Συνέχεια από το Μέρος ΙΙ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω φανταστικά σενάρια, εάν όχι θεωρίες συνωμοσίας, πολλοί ισχυρίζονται ότι, το ΔΝΤ ή η Τρόικα βοήθησαν και συνεχίζουν να βοηθούν την Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία (έχουν ηθική δηλαδή, εκπροσωπώντας τις φύσει ανήθικες αγορές!) Εν τούτοις, οι αριθμοί διαψεύδουν τους ισχυρισμούς αυτούς, όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι που ακολουθεί:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξέλιξη του Ελληνικού χρέους και του ΑΕΠ

* Δικές μας προβλέψεις,

Πηγή: Προϋπολογισμός,

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

 

Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, αφού έχουμε αναλύσει το θέμα πολλές φορές στο παρελθόν, τόσο η ραγδαία μείωση του ΑΕΠ μας, όσο και η απίστευτη αύξηση των χρεών, δίνουν τις δικές τους απαντήσεις – ειδικά επειδή το μειωμένο ΑΕΠ οδηγεί αναπόφευκτα σε μεγάλο περιορισμό των δημοσίων εσόδων, τάξης μεγέθους ίσης με το 25% του ποσού μείωσης (όσο η μέση φορολόγηση).

Αναλυτικότερα, το δημόσιο χρέος μας αυξήθηκε κατά περίπου 70 δις € μέσα στα δύο έτη, στα οποία δραστηριοποιείται το «Ταμείο» στη χώρα μας – όταν το ΔΝΤ μας έχει μέχρι στιγμής δανείσει πολύ λιγότερα (περίπου 55 δις €). Από την άλλη πλευρά, στο ίδιο χρονικό διάστημα, το ΑΕΠ μας κατέρρευσε, αντί να αυξηθεί, παρασύροντας μαζί του τα έσοδα του δημοσίου – τα οποία πλέον καλούμαστε εμείς να αναπληρώσουμε, με φόρους οι οποίοι θα εξαθλιώσουν εντελώς τους Έλληνες Πολίτες. Παράλληλα, όλες οι υπόλοιπες αξίες στη χώρα μας (εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο, ακίνητα κλπ.) έχουν μειωθεί κατά τουλάχιστον 300 δις €. Σε τελική ανάλυση, για τη δήθεν διάσωσή μας, οι ευεργέτες μας έχουν πληρώσει περί τα 55 δις €, ενώ μας έχουν ζημιώσει πάνω από 300 δις € – χωρίς καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον μας, αφού το ίδιο το ΔΝΤ προβλέπει ότι, το δημόσιο χρέος μας το 2012 θα αναρριχηθεί στο 190% του ΑΕΠ μας (οπότε βέβαια θα χρεοκοπήσουμε ανεξέλεγκτα, αφού μας ληστέψουν προηγουμένως). Είναι δυνατόν λοιπόν να θέλουμε να συνεχίσει η ληστεία της Ελλάδας – πόσο μάλλον να εκλιπαρούμε ανόητα την Τρόικα να επιστρέψει; Δεν είναι προτιμότερη η στάση πληρωμών, παρά τα επώδυνα επακόλουθα της, από την άσκοπη λεηλασία τόσο της δημόσιας, όσο και της ιδιωτικής περιουσίας μας, καθώς επίσης από την υποδούλωση της πατρίδας μας στους τοκογλύφους δανειστές της; Ποιος μας υποχρεώνει αλήθεια να επιλέξουμε ανάμεσα στη «Σκύλλα και στη Χάρυβδη» – στη Γερμανία δηλαδή της Άριας Φυλής ή στην εγκληματική συμμορία της ελίτ, την οποία εκπροσωπεί το ΔΝΤ; 

Ολοκληρώνοντας, η Ελλάδα είναι μία απειλητική βόμβα μεγατόνων, ύψους 500 δις € (εξωτερικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό) η οποία, με μόχλευση επί δέκα, θα μπορούσε να κοστίσει στο σύστημα 5 τρις € – κάτι που σίγουρα δεν θα το άντεχε ο πλανήτης. Επομένως, γιατί να σκύψουμε σαν ανόητοι το κεφάλι και να επιτρέψουμε να μας λεηλατήσουν, επιλέγοντας έναν εκ των δύο αντιμαχομένων, χωρίς καμία απολύτως ωφέλεια; Δεν είναι καλύτερα να παραμείνουμε ήρεμοι, αφήνοντας τα θηρία να αλληλοκατασπαραχθούν (δεν είναι μόνο οι Η.Π.Α. και η Γερμανία αλλά, επίσης, η Κίνα και η Ρωσία), περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να υποστηρίξουμε τα δικά μας συμφέροντα; Η «μπάλα» είναι άλλωστε στο δικό μας γήπεδο και εμείς μπορούμε να τη στείλουμε εκεί που θα επιλέξουμε ελεύθερα – αρκεί να πάψουμε να εστιάζουμε στην άθλια πολιτική εθνικής υποτέλειας, την οποία μας επιβάλλουν χωρίς να το θέλουμε.     

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ (K. POPPER)

Στο παρελθόν, η ευρύτατης αποδοχής αυτή θεωρία, «ενοχοποιούσε» τους ομηρικούς Θεούς – οι συνωμοσίες των οποίων εξηγούσαν ακόμη και την ιστορία του Τρωικού πολέμου. Αν και οι Θεοί αυτοί έχουν πλέον «εγκαταλειφθεί», τη θέση τους έχουν καταλάβει ισχυροί άνθρωποι ή ομάδες – ολέθριες ομάδες πιέσεων, η αχρειότητα των οποίων είναι υπεύθυνη για όλα τα κακά, από τα οποία υποφέρουμε. Για παράδειγμα, οι Σοφοί της Σιών, οι Εβραίοι τοκογλύφοι, η λέσχη του διαβόλου (Bilderberg), οι φορείς των μονοπωλίων (Καρτέλ), οι καπιταλιστές και το χρηματοπιστωτικό κτήνος. 

Με τα παραπάνω δεν ισχυριζόμαστε ότι ποτέ δεν γίνονται συνωμοσίες – αντίθετα, αυτές αποτελούν τυπικά κοινωνικά φαινόμενα, ενώ αποκτούν δεσπόζουσα σημασία όταν ανέρχονται στην εξουσία άνθρωποι, οι οποίοι πιστεύουν στη θεωρία τα συνωμοσίας. Η μόνη εξήγηση τους δε, όταν αποτυγχάνουν τα σχέδια τους, είναι οι κακές προθέσεις του Διαβόλου, ο οποίος έχει ένα επενδεδυμένο ενδιαφέρον στην κόλαση. Οι συνωμοσίες λοιπόν γίνονται, αλλά το εντυπωσιακό γεγονός το οποίο, παρά την ύπαρξη συνωμοσιών, αναιρεί τη θεωρία της συνωμοσίας, είναι το ότι ελάχιστες από αυτές τελικά πετυχαίνουν. Δηλαδή, οι συνωμότες πολύ σπάνια ολοκληρώνουν τη συνωμοσία τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τα αποτελέσματα διαφέρουν τόσο πού από τις αρχικές προθέσεις; Επειδή αυτό συνήθως συμβαίνει στην κοινωνική ζωή – με ή χωρίς συνωμοσία. Η κοινωνική ζωή δεν είναι μόνο μία δοκιμασία ισχύος ανάμεσα σε αντιτιθέμενες ομάδες: είναι δράση μέσα σε ένα περισσότερο ή λιγότερο ελαστικό ή εύθραυστο πλαίσιο θεσμών και παραδόσεων, ενώ δημιουργεί, πέρα από οποιεσδήποτε συνειδητές αντίπαλες δράσεις, πολλές απρόβλεπτες αντιδράσεις, στο εσωτερικό αυτού του πλαισίου – μερικές από αυτές ίσως και μη δυνάμενες να προβλεφθούν.

Για να κάνουμε αρκετά σαφή την ιδέα των μη σκόπιμων συνεπειών των πράξεων μας, θα δώσουμε ως παράδειγμα μία από τις πιο πρωτογενείς οικονομικές πρωτοβουλίες. Εάν ένας άνθρωπος θέλει επιτακτικά να αγοράσει ένα σπίτι, μπορούμε με σιγουριά να θεωρήσουμε δεδομένο ότι, η επιθυμία του δεν είναι να ανεβάσει την τιμή του σπιτιού αυτού στην αγορά. Όμως, το γεγονός ακριβώς ότι εμφανίζεται στην αγορά σαν αγοραστής, θα τείνει να προκαλέσει άνοδο των τιμών της αγοράς. Σε ένα διαφορετικό παράδειγμα, εάν κάποιος αποφασίσει να ασφαλίσει τη ζωή του, είναι απίθανο πως πρόθεση του είναι να ενθαρρύνει μερικούς ανθρώπους να επενδύσουν τα χρήματα τους σε μετοχές ασφαλιστικών εταιρειών – εν τούτοις, αυτό συμβαίνει. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι, δεν είναι όλες οι συνέπειες των πράξεων μας σκόπιμες. Επομένως, η θεωρία της συνωμοσίας δεν μπορεί να αληθεύει, επειδή τελικά ισοδυναμεί με τον ισχυρισμό ότι όλα τα αποτελέσματα, ακόμη και εκείνα που σε πρώτη ματιά δεν φαίνονται να σχεδιάζονται από κανέναν, συνιστούν σκόπιμα αποτελέσματα των πράξεων των ανθρώπων, οι οποίοι ενδιαφέρονται για αυτά.

 

* Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright), Αθήνα, 25 Σεπτεμβρίου 2011, viliardos@kbanalysis.com. Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι συγγραφέας οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Είναι σύμβουλος επιχειρήσεων, ενώ έχει εκδώσει πρόσφατα το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Η κρίση των κρίσεων» (διάθεση με παραγγελία στο kb@kbanalysis.com).

 

ΠΗΓΗ: http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2435.aspx