Όχι στη χουντοποίηση του Πανεπιστημίου και στο νέο δωσιλογισμό

 

Του Δημήτρη Πατέλη*

 

Μηδενική ανοχή στη χουντική επιτροπεία στα ΑΕΙ και στο νέο δωσιλογισμό. Συνοπτική εκδοχή του κειμένου με τίτλο: “Όχι στη χουντοποίηση του Πανεπιστημίου και στο νέο δωσιλογισμό”, έχει δημοσιευθεί στο INPRECOR.

Η πλειοψηφική τάση του πανεπιστημιακού κινήματος εκφράστηκε πλέον και συμβολικά: παρά τις ασφυκτικές πιέσεις και τον καταιγισμό κατευθυνόμενης προπαγάνδας, την ημέρα εκπνοής της προβλεπόμενης από το νόμο των κ.κ. Άδωνη, Άννας και Άρη (καρπό του “συναινετικού” κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος της 24ης Αυγούστου 2011), 17 από τα 19 Πανεπιστήμια αρνήθηκαν με αξιοπρέπεια την πρώτη πράξη μετατροπής των ΑΕΙ σε Α.Ε.

Η αντισυνταγματικότητα αυτού του νόμου έχει αποδειχθεί από τους πλέον έγκριτους συναδέλφους συνταγματολόγους αλλά και από την ίδια την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής.

Ακόμα και βάσει του Συντάγματος (Άρθρο 120, Ακροτελεύτια διάταξη) “3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος. 4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

Η κατάφορη παραβίαση ακόμα και του Συντάγματος, που το έχουν μετατρέψει σε κουρελόχαρτο οι πρωτεργάτες του καθεστώτος κατοχής (Δανειακή σύμβαση, εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, Μνημόνιο, Μεσοπρόθεσμο, Εφαρμοστικός, Συμφωνία 21ης Ιουλίου, καταπάτηση του Άρθρου 16, Νόμος πλαίσιο…), ο σφετερισμός, η συστηματική και κατά συρροήν κατάλυση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας, καθιστούν την αντίσταση κατά και τον αγώνα “με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να καταλύσει” το Σύνταγμα, πατριωτικό καθήκον κάθε συνειδητού πολίτη με αξιοπρέπεια. Το Σύνταγμα είναι ο θεμελιώδης νόμος επί του οποίου  εδράζονται οι αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας της χώρας όσον αφορά τα δικαιώματα και υποχρεώσεις του πολίτη, την οργάνωση και βασικούς κανόνες λειτουργίας του κράτους και των θεσμών.

Η εγρήγορση για την τήρηση του συντάγματος, η ευσυνείδητη επαγρύπνηση για τα ευαίσθητα ζητήματα λαϊκής κυριαρχίας, είναι ύψιστο καθήκον κάθε πολίτη και ιδιαίτερα του πανεπιστημιακού δασκάλου, ο οποίος οφείλει με την εκάστοτε στάση του, με το παράδειγμά του, να διδάσκει τις δημοκρατικές αρχές. Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος έχει ορκιστεί: "Ορκίζομαι να φυλάττω πίστην εις την Πατρίδα, υπακοήν εις το Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώ ευσυνειδήτως τα καθήκοντά μου". Όταν οι έχοντες την εξουσία, τη νομοθετική πρωτοβουλία και κάποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία (όσο μεγάλη κι αν είναι) δρουν κατά παράβαση του Συντάγματος, οι ενέργειες και τα θέσμια που επιχειρούν να επιβάλλουν, συνιστούν κατάφορο σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή.

Η πανεπιστημιακή κοινότητα, καθηγητές, φοιτητές εργαζόμενοι, μαζί με τις οικογένειες της φοιτητιώσας νεολαίας και μ' όλο το λαό που στενάζει κάτω απ' το ζυγό του κατοχικού καθεστώτος ΕΕ-ΔΝΤ-Δωσίλογων, σε ένα μέτωπο παιδείας εργασίας, οφείλει να δώσει έναν αγώνα για τη στήριξη, αναβάθμιση και ανάπτυξη ενός πραγματικά Δημόσιου και ελεύθερου από χουντική επιτροπεία Πανεπιστήμιου στην υπηρεσία του λαού.

Και όμως υπάρχουν πανεπιστημιακοί οι οποίοι δεν αντιδρούν, αλλά και κάποιοι άλλοι, οι οποίοι προ πολλού βλέπουν την επερχόμενη χουντοποίηση ως ευκαιρία! Κάποιοι μάλιστα επίδοξοι δικτατορίσκοι αδυνατούν να συγκαλύψουν την αρχομανή ανυπομονησία τους και αυτοχρίζονται ήδη χουντικοί επίτροποι, αναλαμβάνουν δράση, απειλούν, τάζουν, μοιράζουν θέσεις, ρόλους και αξιώματα… Εμπλέκουν στο όλο εγχείρημα και άλλους: δεν συντονίζουν μόνο λαμόγια, ρεβανσιστές και τους συνήθεις προθύμους, αλλά προσπαθούν να εμπλέξουν και αναποφάσιστους, αδαείς, κοινωνικά και πολιτικά αγράμματους και αφελείς τεχνοκρατικής νοοτροπίας (που αδυνατούν να αντιληφθούν την κλίμακα και το βάθος του διακυβεύματος), φοβισμένους και τελούντες εν συγχύσει…

Οι πρυτανικές αρχές που αρνήθηκαν να γίνουν συνεργοί στο έγκλημα, ομολογουμένως αξίζουν τη στήριξή μας σε αυτή τη στάση τους, όσες διαφωνίες κι αν μας χωρίζουν. Η πράξη της άρνησής τους αυτής, όπως και η με κάθε μέσο μη εφαρμογή αντισυνταγματικών νόμων ως δράση εναντίον όσων επιχειρούν να καταλύσουν το Σύνταγμα, συνιστούν ύψιστο ακαδημαϊκό και συνταγματικό καθήκον κάθε πανεπιστημιακού.

Βάσει της τελευταίας ομόφωνης απόφασης της Συνόδου των Πρυτανικών αρχών: "Η εξέλιξη της διαδικασίας για την εκλογή των νέων Διοικήσεων με εκλογικό σύστημα αγνώστου περιεχομένου, με άδηλους κανόνες και με διορισμένες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, εφορευτικές επιτροπές, συνιστά θεσμική εκτροπή". Από την στιγμή που και η Σύνοδος θεωρεί ότι ο διορισμός χουντικών επιτρόπων συνιστά θεσμική εκτροπή, αυτό καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ηθική και ακαδημαϊκή υποχρέωση της πανεπιστημιακής κοινότητας για μη συμμετοχή σε αυτές τις διαδικασίες, για έμπρακτη εναντίωση σε αυτές και για αποκάλυψη στην κοινότητα και και στην κοινωνία της ηθικής κατάπτωσης και της πλήρους απονομιμοποίησης στη συνείδησή μας όσων συνεργούν σε αυτές.

Η εξουσία, σε μια πρώτη κίνηση, δια του Ειδικού Γραμματέα Ανώτατης Εκπαίδευσης, κ. Β. Παπάζογλου δηλώνει ότι σύμφωνα με το νέο νόμο, σε περίπτωση άρνησης υπογραφής της διαπιστωτικής πράξης, τη διαπιστωτική πράξη θα υπογράψει η  Υπουργός. Κατ' αυτό τον τρόπο, το Υπουργείο θα προβεί στο δικτατορικό διορισμό κυβερνητικών επιτρόπων, επαναφέροντας το 2011 έναν απροκάλυπτα χουντικό θεσμό στην πολιτική ζωή και μάλιστα στα Πανεπιστήμια.

Βάσει δημοσιευμάτων της 24ης Σεπτεμβρίου του 2011, η κα Υπουργός, ξεκίνησε αυτό το διορισμό. Οι 3 πρώτες διαπιστωτικές πράξεις που υπέγραψε η υπουργός Παιδείας για την επιβολή χουντικής επιτροπείας, αφορούν το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πολυτεχνείο Κρήτης και το Πανεπιστήμιο Πάτρας.
Για άλλη μια φορά, μετά την περιβόητη επιχείρηση επιβολής των Προγραμμάτων Σπουδών Επιλογής (ΠΣΕ) το 1998 και το πραξικόπημα στις πρυτανικές εκλογές του Αυγούστου του 2008, το Πολυτεχνείο Κρήτης μετατρέπεται σε πιλοτικό πεδίο δοκιμών επικίνδυνων έως καταστροφικών για την επιστήμη και την παιδεία χειραγωγήσεων.

Θα ανεχθούμε παθητικά και αυτό τον εξευτελισμό; Τι είδους πανεπιστημιακή κοινότητα θα είναι αυτή που θα ανεχθεί το νέο ανοσιούργημα χωρίς σύσσωμη αξιοπρεπή αντίδραση; Τι θα γράψει η ιστορία για αυτή την εγκληματική ανοχή-υποταγή; Τι παράδειγμα δίνουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας;

Και όμως, το μόνο που δεν απασχολεί κάποιους σήμερα, είναι το ιστορικής σημασίας γεγονός της επιβουλής χουντικών επιτρόπων από το κατοχικό καθεστώς, το γεγονός ότι βρίσκονται "πρόθυμοι" να στελεχώσουν αυτό τον κατάπτυστο "θεσμό". Προφανώς με την κίνηση αυτή η κα Α. Διαμαντοπούλου ανοίγει τον δρόμο στις εκλεγμένες διοικήσεις των ιδρυμάτων που τελούν υπό κατάργηση μέχρι την τελική τους παύση στις 12 Αυγούστου του 2012, να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των αντισυνταγματικών διατάξεων του νόμου. Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί.

Χρειάζεται ολική άρνηση της χουντικής επιτροπείας και κάθε εφαρμογής του χουντικού νόμου. Θα εξακολουθήσουμε ως χειραγωγούμενη αγέλη να βλέπουμε τον επιδρομέα ως σωτήρα, τους χουντικούς επιτρόπους ως κανονικούς, νόμιμους και ηθικούς “υπηρεσιακους παράγοντες” και την κατοχή ως λυτρωτική λύση; Όταν κάποιος υφίσταται τέτοια χουντική επίθεση από ένα καθεστώς που ασκεί κοινωνικό πόλεμο στο λαό και περί άλλων τυρβάζει (με την όποια επίκληση αφηρημένων δημοκρατικών ευαισθησιών, ή μπαίνοντας στο ψευτοδίλημμα περί ανοιχτών και κλειστών ΑΕΙ την ώρα της ολικής κατεδάφισης), χωρίς να αντιλαμβάνεται τη θεμελιώδη σημασία της άρνησης εφαρμογής του αντισυνταγματικού νόμου και του όλου χουντικού καθεστώτος, προσφέρει εκ των πραγμάτων μονοσήμαντη υπηρεσία στο καθεστώς.

Όλοι οι εμπλεκόμενοι στη χουντική επιτροπεία οι επίδοξοι πρόθυμοι για συνέργεια, όσοι δεν διαχωρίζουν ρητά τη θέση τους από αυτήν, παρασυρόμενοι στο έγκλημα της χουντοποίησης του Πανεπιστημίου, ανεξαρτήτως προθέσεων και προφάσεων, ας αναλογιστούν καλά το διακύβευμα. Όποιο σκεπτικό κι αν επικαλούνται, η όποια στήριξή τους στην εφαρμογή του αντισυνταγματικού νόμου, τους καθιστά συνεργούς σε εγκληματικό σφετερισμό εξουσίας. Τους καθιστά επίσης επίορκους, καθ' ότι η συμμετοχή τους αυτή θα συνιστά μη ευσυνείδητη εκπλήρωση καθηκόντων και ανυπακοή στο Σύνταγμα. Τους καθιστά αυτομάτως δωσίλογους για όλα τα παραπάνω, οι οποίοι ως σφετεριστές θα διώκονται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία (Σύνταγμα, παρ. 3 Ακροτελεύτιας διάταξης)".

Η μη παραίτηση από το επαίσχυντο χουντικό όργανο, όπως και σε άλλες αντίστοιχες ιστορικές συγκυρίες, δεν θα έχει έχει κάλυψη την ώρα της κρίσεως-λογοδοσίας πίσω από "αφελή" ελαφρυντικά του τύπου "δεν ήξερα, εντολές εκτελούσα…". Συνταγματικό και ακαδημαϊκό καθήκον της Πανεπιστημιακής Κοινότητας είναι η ολική άρνηση της χουντικής επιτροπείας και η απομόνωση των συνεργών σε αυτήν.

Ήλθε ο καιρός λοιπόν να κριθούμε όλοι σε αυτό τον αγώνα.

 

* O Δημήτρης Πατέλης είναι Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας

 

ΠΗΓΗ: 26-9-2011,  http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=4614