Πανάκριβά μας βιβλία – Το σκηνικό μιας μπερδεμένης ιστορίας
Του Γιώργου Σαρρή*
Διαμαντοπούλου: «Δε μπορώ να σχολιάσω διαρροές. Αυτό που έχω να πω είναι ότι εγώ ευθέως έδωσα στοιχεία και έδωσα τα στοιχεία που έπρεπε. Το Μάρτιο του ’11 ολοκληρώθηκε η διαδικασία για την προμήθεια χαρτιού και η σύμβαση πήγε τον Απρίλιο στο Ελεγκτικό Συνέδριο, με την πρώτη συνεδρίαση να παρατηρεί παρατυπίες και να γίνεται το Μάιο δεύτερη συνεδρίαση για να βγει η απόφαση. Η απόφαση βγήκε 19 Ιουλίου μετά από δικές μου παρεμβάσεις, όχι για την ουσία της υπόθεσης αλλά για να βγει ταχύτερα. Είχα κάνει σαφές ότι κάθε μέρα καθυστέρησης θα δημιουργούσε ένα ντόμινο προβλημάτων και το καλοκαίρι το Ελεγκτικό Συνέδριο είναι κλειστό».
Αυτά είπε η υπουργός όταν στριμώχτηκε σε ερώτηση του Ν. Χατζηνικολάου στο REAL. Πολλές μισές αλήθειες που φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν κάνουν μια ολόκληρη. Και βέβαια δεν απαντούν σε κανένα από τα ερωτήματα. Ποιος φταίει; Ποιος θα πληρώσει κι αυτό το λογαριασμό; Πόση είναι η ζημιά και σε εκατομμύρια και σε κόστος αναστάτωσης αλλά και γνώσης;
Πρώτα από όλα η διαδικασία του διαγωνισμού πράγματι ολοκληρώθηκε το Μαρτιο του 2011 αλλά με πολύ παράξενο τρόπο. Η τιμή του χαρτιού για αρχή ήταν 20% ακριβότερη από το συνηθισμένο – και τον προϋπολογισμό – και μάλιστα μετά από διαγωνισμό. Η σύνθεση δε της επιτροπής διαγωνισμού του ΟΕΔΒ που αποφάσισε, ήταν κανονικό συνονθύλευμα ή ακριβέστερα καφενείο. Αυτό τουλάχιστον αποφάνθηκαν οι δικαστές του Ελεγκτικού. Και βέβαια αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για το διαγωνισμό δεν μπορεί να μην ήξεραν τι προβλήματα θα δημιουργούσε όλο αυτό.
Πριν από αυτό όμως υπάρχει κάτι άλλο. Ο διαγωνισμός αυτός δεν γινόταν ως τώρα από το υπουργείο Παιδείας αλλά από το Υπουργείο Εμπορίου. Ένα χρόνο νωρίτερα όμως αποφασίστηκε αυτή τη φορά να γίνει από το Υπουργείο Παιδείας. Με απόφαση του Υπ. Ανάπτυξης. Ας δούμε όμως το φιλμ από την αρχή.
Απρίλιος 2010: Συγκροτείται η επιτροπή έκδοσης του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων.
Ιούλιος 2010: Αποφασίζεται ο διαγωνισμός να γίνει από το Υπ. Παιδείας κι όχι το υπ. Εμπορίου όπως γινόταν πάντα. Ποιός είχε την "κακή" ιδέα και την ευθύνη για την αλλαγή;
Οκτώβριος 2010: Ξεκινά ο διαγωνισμός με υποβολή προσφορών.
Ιανουάριος 2011: Εντός κρίσης μνημονίου και φημολογίας για το μέλλον, συνταξιοδοτείται το 60% του ΟΕΔΒ. Ο οργανισμός υπολειτουργεί εμφανέστατα χωρίς προσωπικό.
Φεβρουάριος 2011: Μπλοκάρεται η έγκριση του προϋπολογισμού του ΟΕΔΒ (σύγχυση από διατάξεις του μνημονίου). Στάση πληρωμών. Χάος στον οργανισμό.
Μαρτιος 2011: Ολοκληρώνεται ο διαγωνισμός.
Απρίλιος 2011: Προσυμβατικός έλεγχος από το Ελεγκτικό συνέδριο. Γράφει το Πρώτο Θέμα: "Αυξημένη κατά 20%σε σχέση με την αξία που είχε προϋπολογιστεί αρχικά εντόπισε το Ελεγκτικό Συνέδριο την δαπάνη της προμήθειας χάρτου για την έκδοση σχολικών βιβλίων. Επίσης, το Ανώτατο Δημοσιονομικό Δικαστήριο της χώρας εντόπισε πλημμέλειες κατά την αξιολόγηση των προσφορών στην επιτροπή διαγωνισμού. Όπως διαπιστώθηκε, στην επιτροπή συμμετείχαν συνταξιούχοι, οι οποίοι εφέροντο ότι ήταν εν ενεργεία, ενώ την ίδια στιγμή αποκλείονταν εν ενεργεία υπάλληλοι ως δήθεν συνταξιούχοι."
Και πιο κάτω: "Η κυρία Διαμαντοπούλου, ενημερώθηκε για τα προβλήματα της διαδικασίας και της ζητήθηκε να τα αντιμετωπίσει, προκειμένου να συνεχιστεί ο διαγωνισμός μετά από νέα δικαστική κρίση. Οι πληροφορίες όμως αναφέρουν ότι δεν ανταποκρίθηκε."
Μάζεψαν λοιπόν τους συνταξιούχους που είχαν φύγει λίγους μήνες πριν και τους είπαν να αποφασίσουν. Το Ελεγκτικό δεν το δέχτηκε γιατί δεν ήταν δυνατόν να δεχτεί κάτι παράνομο. Δεν το ήξεραν ότι δεν θα το δεχόταν;
Μάιος-Ιούνιος 2011: Το υπουργείο Παιδείας επανέρχεται και επιμένει για απόφαση με νέα αίτηση χωρίς να αλλάξει κάτι. Συζητείται στις 6 Μαΐου και στις 2 Ιουνίου με άλλη σύνθεση δικαστών τμήμα του Ελεγκτικού κρίνει τη σύμβαση παράνομη. Η απόφαση κοινοποιείται στις 12 Ιουλίου ενώ από τις 5 Ιουλίου έχει ενημερωθεί προφορικά η υπουργός.
Γράφει η Αυγή: "Οι αδιάψευστες αλήθειες για τη σύμβαση ειπώθηκαν από 10 δικαστές. Δύο δικαστικοί σχηματισμοί έκριναν ότι η σύμβαση για την προμήθεια χαρτιού είναι παράνομη. Αν ήθελε η κ. Διαμαντοπούλου να διορθώσει τη σύμβαση θα το έκανε από τον πρώτο βαθμό. Όμως δεν έκανε τίποτα. Η ίδια σύμβαση κατατέθηκε και στον δεύτερο βαθμό και δικάστηκε το Μάιο του 2011."
Εν τω μεταξύ είμαστε σε συνθήκες 5ης δόσης, κυβερνητικής κρίσης και ανασχηματισμού(15/6-21/6) και ψήφισης μεσοπρόθεσμου (28-29/6) με την κοινωνία στο πόδι και τους δρόμους δακρυσμένους. Το ενδιαφέρον είναι στραμένο αλλού.
Αύγουστος 2011: Το υπουργείο αποφασίζει απ' ευθείας ανάθεση για την προμήθεια χαρτιού.
Εδώ οι πληροφορίες και τα δημοσιεύματα λένε ότι η τιμή του χαρτιού φουσκώνει κι άλλο και κλείνει τελικά 38% ακριβότερα από την τιμή της αγοράς, δηλαδή χωρίς διαπραγματεύσεις η τιμή θα ήταν 38% φθηνότερη! Είναι δυνατόν. Ποιος ξέρει. Στις έκτακτες συνθήκες όπου "προέχει το καλό των παιδιών" κλπ, όλα γίνονται.
Σεπτέμβριος 2011: Τα σχολεία ανοίγουν χωρίς βιβλία για πρώτη φορά μετά το 1946!. Το υπουργείο δικαιοσύνης ψάχνει απειλητικά το πόθεν έσχες του αντιπροέδρου του Ελεγκτικού συνεδρίου ενώ η υπ. Παιδείας στρέφει τα βέλη προς το Ελεγκτικό.
Λέει σε ανακοίνωσή του ο αντιπρόεδρος κ. Ν. Αγγελάρας: "Ως δικαστής έχω καθήκον να υπακούω το Σύνταγμα και τους νόμους. Έχω, επίσης, καθήκον να σέβομαι και να διαφυλάττω ως μέλος του Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου και το ιερό δημόσιο χρήμα, ιδίως αυτή την περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της. Τέλος, έχω καθήκον να διασφαλίζω το δημόσιο συμφέρον, το οποίο προεχόντως εξυπηρετείται με την τήρηση της αρχής της νομιμότητας.
Αυτά εφαρμόσαμε οκτώ ανώτατοι και ανώτεροι δικαστικοί λειτουργοί και κρίναμε και αποφασίσαμε επανειλημμένα (Απρίλιος και Ιούνιος 2011) σε παραδεκτό χρόνο ότι ο διαγωνισμός για την προμήθεια "χάρτου λευκού εκτυπώσεων" του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων είναι παράνομη. Η κρίση μας αυτή ανακοινώθηκε (γραπτώς και προφορικώς) εγκαίρως στην υπουργό Παιδείας, κ. Αννα Διαμαντοπούλου. Αυτή είναι και η μόνη αδιάψευστη αλήθεια».
Ποιός φταίει λοιπόν;
Προφανώς το θέμα είναι τρομερά σοβαρό και βέβαια κάποιοι ήταν υπεύθυνοι για όλα αυτά και θα έπρεπε να λογοδοτήσουν για όλες τις λάθος λεπτομέρειες που τελικά μας κατάντησαν να επιστρέψουμε στο 1946. Λογοδοτούν όμως;
Το εκπαιδευτικό site esos.gr γράφει: «Η πρόεδρος του ΟΕΔΒ Σοφία Χαροκόπου που θεωρείται στενή φίλη της Α. Διαμαντοπούλου αναβαθμίστηκε θεσμικά , παρά το γεγονός ότι με ευθύνη της φέτος οι μαθητές θα πάρουν αντί για βιβλία φωτοτυπίες και DVD. H κ. Χαροκόπου όχι μόνο δεν απομακρύνεται από τον ΟΕΔΒ , αλλά με απόφαση που υπέγραψε η υπ. Παιδείας , διορίζεται στη θέση Αντιπροέδρου του ΔΙΟΦΑΝΤΟΥ, η οποία αναλαμβάνει καθήκοντα μετά την κατάργηση του ΟΕΔΒ"!! (Το άκουσα και στον ραδιοφωνικό σταθμό flash 96 από εκπρόσωπο της ΟΛΜΕ)
Αυτά έγιναν λοιπόν πάνω κάτω. Πιθανότατα κάποια απ’ αυτά που δημοσιεύτηκαν να έχουν μικρές αποκλίσεις από την αλήθεια. Δεν ξέρω. Όμως υπάρχει καθαρά ένα κλίμα συσκότισης, μια ατμόσφαιρα που λέει "όσο λιγότερο το συζητάμε τόσο καλύτερα" που είναι πολύ ενοχλητική.
Και φυσικά τρομερά πιο ενοχλητικό θα είναι αυτό που θα ζήσουμε από Δευτερα στα σχολεία ή σχολειά όπως τα λένε οι υπουργίνες για να πλησιάσουν το λαϊκό αίσθημα (Η Παναγιά, τα σχολειά… μια λατρεία λήγουσας..)
Τα βιβλία μακάρι να ξέραμε πότε θα τα πάρουν τα παιδιά μας. Κι εμείς αφού πληρώσουμε χρυσές τις φωτοτυπίες για βιβλία, θα πληρώσουμε ένας Θεός ξέρει πόσο και τα βιβλία. Η Ελευθεροτυπία μιλάει για "…καταβολή εκατοντάδων εκατομμυρίων σε ιδιωτικές εταιρείες (για παροχή προσωπικού και προμήθεια χαρτιού) ώστε να τείνουν επειγόντως χείρα βοηθείας" Για ένα κόστος που θα ήταν κανονικά περίπου 30εκ. ευρώ!
Κι εμείς πρέπει να σωπάσουμε την ώρα που μας στραγγίζουν από παντού, και να βοηθήσουμε στην εύρυθμη λειτουργία για το καλό των παιδιών μας τρέχοντας ανάμεσα σε χαλασμένα φωτοτυπικά σχολείων ή Δήμων και παρακαλώντας για κανα περσινό βιβλίο ποιος ξέρει σε τι κατάσταση. Ε, όχι!
Και από πάνω να ακούς την κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου να λέει: "Δεν θα βαρύνει το κόστος τις οικογένειες. "(ποιόν θα βαρύνει άραγε;) Ή "Έχουν ληφθεί όλα τα υποστηρικτικά μέτρα σε συνεργασία με το υπουργείο Εσωτερικών" Σιγά…
Λίγη ντροπή να υπήρχε αν ήξεραν τι σημαίνει αυτό θα είχαν σκύψει το κεφάλι και θα έιχαν παραιτηθεί και οι δυο τους. Αλλά τι λέω τώρα…
Όσο για τους εκπαιδευτικούς…ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Το τι έχουν να ακούσουν την ώρα που θα παλεύουν να τα βγάλουν πέρα μέσα σ' αυτή την κόλαση μετά και τις παρεμβάσεις Λοβέρδου δε λέγεται.
Tέλος εμείς οι γονείς. Μακάρι να μπορέσουμε έστω μια φορά να δούμε με ποιους πρέπει να πάμε και ποιούς να αφήσουμε. Είναι τόσο φανερό άλλωστε. Μακάρι να φανεί έστω ένα ίχνος, ένα σημαδάκι ότι δεν είμαστε θύματα της τηλεπροπαγάνδας που ξανά θα κάνει το άσπρο μαύρο και θα βγάλει τους φταίχτες λάδι και τα θύματα θύτες. Το εύχομαι αλλά δεν το πιστεύω. Η οθόνη θα δείξει ξανά τη δύναμή της μπερδεύοντας το πλαδαρό μυαλό μας.
ΠΗΓΗ: Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011, http://giorgossarris.blogspot.com/2011/09/blog-post_10.html
