ΠΟΛΕΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Η επιχείρηση στη Λιβύη φαίνεται να τερματίζεται με τον “θρίαμβο” των ειρηνοποιών δυνάμεων του ΝΑΤΟ που στήριξαν τους “εξεγερμένους” κατά του δικτάτορα Καντάφι πολίτες της χώρας.
Ο Καντάφι είναι αναμφισβήτητα ψυχοπαθολογική προσωπικότητα. Το μαρτυρεί περίτρανα η άκρως εντυπωσιακή εκκεντρικότητά του. Ασφαλώς όμως διαθέτει και ικανότητες. Χάρη σ’ αυτές κατάφερε νεαρός ακόμη αξιωματικός να αρπάξει την εξουσία από τον βασιλιά που ανέτρεψε. Όπως κάθε δικτάτορας έτσι και αυτός κατάφερε να διχάσει τον λαό που κυβέρνησε. Άλλοι θεώρησαν ικανοποιητικά το ότι στάθηκε αγέρωχος απέναντι στους ηγέτες των ισχυρών χωρών, τους οποίους κατά καιρούς προκάλεσε κατά τρόπο εντυπωσιακό για ηγέτη φτωχής και ανίσχυρης χώρας, και το ότι με την εθνικοποίηση των πετρελαίων είδαν επί τέλους μέρος του πλούτου της χώρας να διατίθεται για έργα προς όφελος του λαού. Άλλοι, πιστοί στον εκπεσόντα βασιλιά και αμετάπειστοι δεν είδαν με καλό μάτι τη μετατροπή της χώρας τους σε “σοσιαλιστική λαϊκή δημοκρατία”. Και δεν ήσαν αφελείς οι μεγάλοι της Δύσης, ώστε να μην ενισχύσουν κατά το διάστημα των σαράντα ετών που διέρρευσε τους πυρήνες των αντικαθεστωτικών, οι οποίοι διψούσαν για εκδίκηση, καθώς ο δικτάτορας είχε φονεύσει μέλη της οικογενείας τους κατά τη διαρκή επιχείρηση απαλλαγής από επίδοξους ανατροπείς του.
Οι ισχυροί της Δύσης ενοχλημένοι από την προκλητική στάση του τον χαρακτήρισαν τρομοκράτη, για να τον αποκαταστήσουν κατά τρόπο πανηγυρικό πριν από λίγα έτη, όταν εμφανίστηκε να αναθεωρεί την ώς τότε πολιτική του και να εκδηλώνει τη διάθεση για συνεργασία προς πάταξη της “τρομοκρατίας”. Στην τηλεόραση είδαμε πλήθος σκηνών από επισκέψεις και θερμούς εναγκαλισμούς με όλους τους δυτικούς ηγέτες. Βέβαια ακόμη και κατά την περίοδο των ψυχρών σχέσεων δεν τον είχαν αποπέμψει από τη “σοσιαλιστική διεθνή”! Απλά εμείς οι καλά ενημερωμένοι από τα αμερόληπτα ΜΜΕ πληροφορηθήκαμε και την ιδιότητα αυτή του Καντάφι μόλις πρόσφατα, όταν δηλαδή ξέσπασαν οι ταραχές στις αραβικές χώρες της Αφρικής. Μάλιστα και εμείς οι Έλληνες, πέρα από τους Ιταλούς, τους οποίους ο εκπεσών τιμούσε ιδιαίτερα με την ανάμειξη του στα ποδοσφαιρικά πράγματα της χώρας τους, καυχόμασταν, επειδή ένας από τους γυιούς του ήταν συχνότατος επισκέπτης της Μυκόνου, η οποία χάρη στον τουρισμό της “δοξάζει” τη χώρα μας διεθνώς!
Ο Καντάφι σπούδασε στη σχολή Ευελπίδων της χώρας μας και είχε φίλους συμπατριώτες μας. Όμως η εξωτερική μας πολιτική δεν επωφελήθηκε διόλου από αυτό. Το θέμα της ΑΟΖ με τη Λιβύη δεν ετέθη προς συζήτηση και ο Καντάφι ταυτίστηκε με τις τουρκικές θέσεις για τη Γαύδο. Μήπως γι’ αυτό και εμείς λησμονήσαμε τη “σοσιαλιστική αλληλεγγύη” και προσφέραμε διευκολύνσεις στους νατοϊκούς “συμμάχους” μας, προκειμένου να διευκολυνθούν να πλήξουν στόχους, με τις συνηθισμένες πλέον παράπλευρες απώλειες αμάχου πληθυσμού; Επί εξάμηνο ο λαός της Λιβύης αιμορραγεί και εμείς αδιαφορούμε για το αν μετέχουμε σε μία ακόμη άγρια επίθεση κατά κυρίαρχης χώρας επιβαρυνόμενοι οικονομικά για αλλότρια συμφέροντα. Εμείς για ένα μόνο νοιαζόμαστε: Για το αν τελικά θα αποτραπεί η πτώχευση που θα μας στερήσει τον καταναλωτισμό, στον οποίο έχουμε εθισθεί!
Τότε, στην αρχή της κρίσης, είδαμε να καταφθάνουν στην Κρήτη χιλιάδες Κινέζοι εργαζόμενοι σε εταιρείες που είχαν αναλάβει την κατασκευή έργων στη Λιβύη. Τώρα πληροφορούμαστε ότι οι “επαναστάτες” δηλώνουν πως οι Κινέζοι δεν έχουν θέση στη χώρα τους. Η Κίνα υπέστη πρόσφατα και άλλη απώλεια. Αφού οι ισχυροί επέτρεψαν το αιματοκύλισμα του Σουδάν επί εικοσαετία στον άγριο πόλεμο μεταξύ των Αράβων του Βορρά και των Μαύρων του Νότου, που προβάλλονται ως χριστιανοί, για να διεγείρουν τη συμπάθεια της χριστιανικής Δύσης, με συνοπτικές διαδικασίες επέτυχαν την αναγνώριση από τον ΟΗΕ του αποσχισθέντος Νότου, του πλουσίου σε πετρέλαια. Έτσι η Κίνα, που τόσο διψά για ενέργεια, προκειμένου να διατηρήσει τους γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης, υποχωρεί σημαντικά στο αφρικανικό έδαφος.
Δεν συμπαθώ διόλου το κινεζικό καθεστώς του κομμουνιστικού καπιταλισμού. Το κομμουνιστικό κόμμα (έτσι αυτοαποκαλείται) εφαρμόζει τη γνωστή ωμή και άκρως στερητική της ελευθερίας του κινεζικού λαού πολιτική επιτρέποντας παράλληλα στο αδηφάγο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο να εξασφαλίζει σημαντικά κέρδη εκμεταλλευόμενο το πάμφθηνο εργατικό δυναμικό της χώρας με συνέπεια τη διάλυση των εθνικών οικονομιών των χωρών της Ευρώπης κυρίως. Είναι η Κίνα που στήριξε με την αγορά αμερικανικών ομολόγων την επιχείρηση των ΗΠΑ κατά του Ιράκ. Μήπως οι μεγαλοκεφαλαιούχοι και κατά καιρούς “θαυμαστές” της κινεζικής ανάπτυξης άρχισαν να ανησυχούν, καθώς δεν διαθέτουν πλήρη τον έλεγχο του καθεστώτος της αχανούς χώρας; Πάντως ένα είναι βέβαιο: Η επίθεση κατά του Καντάφι δεν έγινε για να γευθούν επί τέλους την δημοκρατία οι συμπαθείς Λίβυοι, τους οποίους είδαμε πολλές φορές σε επίδειξη δυνάμεως με κατασπατάληση των σφαιρών σε πυροβολισμούς στον αέρα, σφαιρών τις οποίες αφειδώς παρείχαν σ’ αυτούς οι έμποροι του θανάτου με το αζημίωτο. Το νέο καθεστώς ασφαλώς θα προβεί στην αποεθνικοποίηση των πετρελαίων της χώρας και στην παραχώρησή τους στις πετρελαϊκές εταιρείες της Δύσης. Οι πρωτεργάτες της ανατροπής θα αμειφθούν με σημαντικές θέσεις στη νέα κατάσταση, κάποιοι άλλοι θα αρκεστούν στην ικανοποίηση ότι ο αγώνας τους δεν ήταν μάταιος και οι πολλοί θα συρθούν σε μεγαλύτερη φτώχια, ώστε να μετανοιώσουν για το εγχείρημα τους.
Το νέο καθεστώς δεν θα μας ευχαριστήσει για τις διευκολύνσεις προς τους καταστροφείς της χώρας του ούτε θα μεταβάλει πολιτική στο θέμα της Γαύδου. Ποιά είναι η Ελλάδα, ώστε να την υπολογίσουν; Μας γνωρίζουν όλοι πλέον!
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”, 29-8-2011
