Ας τολμήσουμε τα αυτονόητα έστω και την τελευταία στιγμή
Του Γιώργου Παύλου
Τον τελευταίο χρόνο ανατρέπονται όλες οι βεβαιότητες που είχε ο κάθε Έλληνας πολίτης για το μέλλον αυτού του τόπου. Προφανώς την ευθύνη για αυτό την έχει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, μα πρώτα απ΄ όλα αυτοί που θέλησαν να αναλάβουν την ευθύνη ως κυβερνήτες του ελληνικού κράτους.
Διότι, α) δεν κατόρθωσαν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις να αξιοποιήσουν γόνιμα και δημιουργικά ούτε την εμπιστοσύνη που τους επιδείκνυε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός κάθε φορά,
β) δεν είχαν τη σοφία να δημιουργήσουν ένα κοινό και αδιαπραγμάτευτο από κάθε επιμέρους κομματική επιλογή, εθνικό όραμα,
γ) δεν αξιοποίησαν δημιουργικά όλα τα χρήματα που εισέρευσαν όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα είτε ως δάνεια είτε ως Ευρωπαϊκά προγράμματα,
δ) δεν είχαν το θάρρος, την τόλμη και την αποφασιστικότητα να υπερβαίνουν κάθε φορά τα όποια και περιορισμένα κομματικά συμφέροντα, ασκώντας αποφασιστικό έλεγχο σε φορείς και πρόσωπα που διαχειρίστηκαν είτε άσοφα, είτε ιδιοτελώς το δημόσιο πλούτο χωρίς να προάγουν το κοινό συμφέρον.
Έτσι μια Ελλάδα που, ενώ θα μπορούσε να είναι σήμερα η πλουσιότερη, ή μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης, αντ΄ αυτού, έφτασε στην πτώχευση και στο ναυάγιο χωρίς τρικυμία, διασυρόμενη έτσι σε παγκόσμιο επίπεδο ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Έτσι φτάσαμε με δική μας ευθύνη είτε ως λαός, είτε κυρίως και πρώτιστα ως κόμματα και κυβερνήσεις να διασύρεται μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία πάντα θυσιάστηκε χάριν της δημοκρατίας και ελευθερίας των λαών, και αποτέλεσε παγκόσμιο σύμβολο στην νεότερη ιστορία της, μιμούμενη πάντοτε το διαχρονικό εαυτό της. Και σαφώς ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να ταυτίζεται απλοποιητικά με τους άμεσα κομματικούς οπαδούς και τους άμεσα κομματικά ωφελούμενους από μια άσοφη διακυβέρνηση της χώρας, πέρα από τις όποιες καλές στιγμές πρέπει να αναγνωρίσουμε σε κάθε κυβέρνηση και σε κάθε πολιτικό ηγέτη. Οι οποίες όμως καλές στιγμές δεν μπόρεσαν να αναιρέσουν μια διαρκώς μεγεθυνόμενη πολιτική ασθένεια, για την οποία ευθύνονται κυρίως οι πολιτικές και πνευματικές κεφαλές της ελληνικής κοινωνίας στις τελευταίες δεκαετίες. Υστέρα από αυτά, θεωρούμε ότι είναι αυτονόητες πλέον κάποιες αλήθειες οι οποίες θα πρέπει να μας κινητοποιήσουν όλους προκειμένου η επόμενη μέρα να μην είναι χειρότερη της χθεσινής. Έτσι θεωρούμε ότι:
Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να γνωστοποιηθεί και να κοινοποιηθεί στον ελληνικό λαό πλήρως, κάθε δέσμευση του ελληνικού κράτους απέναντι στους δανειστές του.
Είναι αυτονόητο ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχη και Δημοκρατική χώρα και όχι να εκποιηθεί ο δημόσιος και ιδιωτικός ελληνικός πλούτος και περιουσία όσο και όσο.
Είναι αυτονόητο ότι μέχρι σήμερα το υπάρχον μνημόνιο απέτυχε όπως θα αποτύχει και το επόμενο αφού ο στόχος του δεν ήταν ούτε είναι η διάσωση της ελληνικής οικονομίας αλλά μόνο η διασφάλιση των δανειστών ασχέτως αν αύριο υφίσταται η Ελλάδα ως κυρίαρχη, οικονομικά και γεωπολιτικά χώρα.
Είναι αυτονόητο ότι στο επόμενο Μνημόνιο πρέπει αφενός να εξασφαλιστούν οι δανειστές, αφετέρου δε να μειωθούν τα επιτόκια δανεισμού και να τεθούν οι βάσεις για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας.
Είναι αυτονόητο ότι ο διχασμός και η ιδιοτέλεια των πολιτικών κομμάτων ήταν πάντα αιτία εθνικής καταστροφής από την αρχαία Ελλάδα μέχρι την άλωση της Πόλης, την Μικρασιατική καταστροφή, τον πρόσφατο εμφύλιο και ας ευχηθούμε να μην συμβούν αντίστοιχα καταστροφικά γεγονότα στις αρχές του 21ου αιώνα. Για αυτό είναι αυτονόητο ότι τα σημερινά πολιτικά κόμματα και οι αρχηγοί των θα πρέπει να σταθούν πάνω από κάθε μικροσυμφέρον και να συμφωνήσουν κυρίως για το εθνικά και όχι απλώς κομματικά ωφέλιμο. Ο Ελληνικός λαός γνωρίζει σαφώς ότι τα τελευταία χρόνια υπήρξε από πλευράς πρωθυπουργών και υπουργών ασυνέπεια λόγων και πράξεων άσχετα πιο ήταν το κυβερνών κόμμα.
Είναι αυτονόητο ότι οι μισθοί δε θα πρέπει να είναι μισθοί πείνας και ότι κάθε Έλληνας πολίτης πρέπει να έχει πρόσβαση στην απασχόληση, στην μόρφωση, στην διατροφή, στην στέγαση, στην υγεία, είναι αυτονόητο ότι η ελληνική επιχειρηματικότητα και οι μικρομεσσαίοι επιχειρηματίες δεν πρέπει να πολτοποιηθούν και να αφανιστούν. Για αυτό είναι αυτονόητο ότι η υψηλή φορολογία θα καταστρέψει τελείως την ελληνική οικονομία.
Είναι αυτονόητο ότι όλα τα ελληνικά κόμματα θα πρέπει επειγόντως να προχωρήσουν στην εφαρμογή του πόθεν έσχες σε κάθε Έλληνα πολίτη και να απαιτήσουν επιστροφή των παράνομα κερδισμένων χρημάτων.
Είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να υπάρξει μνημόνιο ελληνικών συμφερόντων και όχι απλώς μνημόνιο εκποιήσεως κάθε ελληνικής δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας.
Είναι αυτονόητο ότι η άμεση σύσταση διακομματικής και υπερκομματικής στρατηγικής ομάδας επιφανών επιστημόνων, επιχειρηματιών και άλλων για τη δημιουργία μιας καθολικά αποδεκτής εθνικής στρατηγικής για την άμεση διάσωση της ελληνικής οικονομίας, της ελληνικής κυριαρχίας και της ελληνικής δημοκρατίας.
Είναι αυτονόητο ότι όλοι οι Έλληνες θα πρέπει να συμβάλλουν αναλογικά και να θυσιάσουν αναλογικά από τον ιδιωτικό των πλούτο και τα έσοδα των αφού όμως πεισθούν ότι η θυσία τους θα αξιοποιηθεί για την διάσωση της ελληνικής οικονομίας και δημοκρατίας και όχι απλώς για να διπλασιαστεί το δημόσιο χρέος χωρίς ουσιαστική προοπτική. Για αυτό είναι αυτονόητο ένα εθνικό παρατηρητήριο που θα εξασφαλίσει την αξιοπιστία κάθε επόμενης υλικής θυσίας του ελληνικού λαού.
Είναι αυτονόητο ότι η ομογένεια πρέπει να κληθεί να στηρίξει την Μητροπολιτική Ελλάδα αφού όμως αυτή εμπλακεί μέσω δικών της προσωπικοτήτων, που διαθέτουν κοινά αναγνωρισμένο ήθος και τεχνογνωσία σε κάθε ελληνικό στρατηγικό σχεδιασμό με κέντρο την δημιουργία ενός εθνικού ταμείου και ενός εθνικού παρατηρητηρίου.
Είναι αυτονόητο ότι οι κομματικοί μηχανισμοί σχεδιασμού εθνικής πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων απέτυχαν. Αυτό σημαίνει ότι τα κόμματα θα πρέπει πρώτα να επανιδρύσουν τον εαυτό των και μετά να διακηρύξουν την επανίδρυση του ελληνικού κράτους, έτσι ώστε να μην υπάρχει τραγική απόσταση λόγου και πράξης.
Είναι αυτονόητο ότι η δημόσια διοίκηση θα πρέπει να είναι αξιοκρατική, επιστημονικά αυτοελεγχόμενη και αυτοοργανούμενη, και όχι μηχανικά και κομματικά υποταγμένη και μετέωρη στην διαρκή κομματική της αχρήστευση όπως συμβαίνει τουλάχιστον τα τελευταία 20 ή 30 χρόνια.
Είναι αυτονόητο ότι ούτε το σημερινό κυβερνών κόμμα ούτε το προηγούμενο έπραξαν τα αυτονόητα για να υπάρξει εγκαίρως ένας διακομματικός εθνικός σχεδιασμός πριν φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Για αυτό είναι συνυπεύθυνα και ουδεμία προσφυγή σε πρόωρες εκλογές τα απαλλάσσει των εθνικών των ευθυνών.
Τέλος είναι αυτονόητο και πριν είναι τελείως αργά, ότι τουλάχιστον τα δυο κόμματα εξουσίας αφού αφουγκραστούν ειλικρινά κάθε σφυγμό της ελληνικής πραγματικότητας να συμφωνήσουν για μια κοινή στάση για όλα τα μεγάλα εθνικά ζητήματα στα επόμενα πέντε ή δέκα χρόνια. Αυτό σημαίνει να σχεδιαστούν με κοινή ευθύνη και με έγκριση του ελληνικού λαού κάθε μελλοντικής στάσης απέναντι στους ξένους συνομιλητών των. Και ας γνωρίζουν ότι κάθε τρικλοποδιά του ενός προς τον άλλο θα είναι τρικλοποδιά στον ίδιο των εαυτόν των και κυρίως προς την ελληνική δημοκρατία και την ελληνική ανεξαρτησία, οικονομική και γεωπολιτική.
Διότι είναι αυτονόητο ότι ούτε η Θράκη, ούτε το Αιγαίο, ούτε ο φυσικός εθνικός πλούτος ούτε η εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία ούτε η γεωγραφία, ούτε οτιδήποτε άλλο συνιστά την Δημόσια και ιδιωτική Ελλάδα είναι διαπραγματεύσιμα με οποιονδήποτε τρόπο. Ας κληθούμε να δώσουμε ως Έλληνες όλα μας τα χρήματα και όλη μας την περιουσία για να σωθεί η Ελλάδα και η ελληνική Δημοκρατία αλλά όχι για να εμπαίζεται και να διακυβεύεται το μέλλον μιας χώρας και ενός λαού που πάντα θυσιάστηκαν χάριν της παγκόσμιας δημοκρατίας, ειρήνης και ανθρωπιάς.
Είναι αυτονόητο ότι την ευθύνη για την άτυπη πτώχευση της Ελλάδος την φέρουν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, οι Πρωθυπουργοί και οι υπουργοί των, αναλογικά της χρονικής των διάρκειας.
Είναι αυτονόητο ότι πριν την υλική πτώχευση της Ελλάδος προηγήθη η πνευματική πτώχευση των Ελλήνων. Την ευθύνη γι’ αυτό έχουν όλοι οι υπουργοί παιδείας από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, αναλογικά των μέτρων που έλαβαν.
Είναι αυτονόητο ότι ήταν καταστροφικός κάθε εθνικιστικός, αριστερός ή σοσιαλιστικός λαϊκισμός με παράλληλη και διαρκώς αυξανόμενη εξάρτηση από την Διεθνή Αγορά και συγχρόνως κατακρίμησης της αυτόχθονης ελληνικής οικονομίας.
Είναι αυτονόητη η άμεση και ουσιαστική συμβολή στην πτώχευση της Ελλάδος, ενός άσοφου και ανεύθυνου συνδικαλισμού με ένδυμα σοσιαλισμού και καρδιά καπιταλισμού. Είναι αυτονόητο ότι η διαρκής κομματική αντιπαράθεση δύο ή τριών κομματικών οικογενειοκρατιών, οδήγησε στην κοινωνική, πολιτική, οικονομική και πνευματική κατάρρευση και καταρράκωση της μεταπολεμικής Ελλάδος.
Είναι αυτονόητο ότι η πνευματική, η καλλιτεχνική, η επιστημονική και η επιχειρηματική ηγεσία της Ελλάδος, μία μία ή και όλες μαζί συνέβαλλαν ουσιωδώς με την έλλειψη κοινού εθνικού οράματος στην πτώχευση της Ελλάδος και την διαρκή απώλεια εθνικής κυριαρχίας.
Είναι αυτονόητο ότι η ελληνική κοινωνία και ο κάθε ένας Έλληνας από εμάς, στα δικά του μέτρα και στο δικό του επίπεδο, συμβάλλαμε τα μέγιστα για την πτώχευση της Ελλάδος ζώντας ατομοκεντρικά, καταναλωτικά, ωχαδερφικά και ερήμην του κοινού καλού.
Τέλος είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει όλοι μας, ως απλοί πολίτες, ως πολιτικοί άνδρες, ως πνευματική ηγεσία, ως επιχειρηματίες, ως δημοσιογράφοι, ως δάσκαλοι, ως μαθητές, ως φοιτητές, ως γονείς και ότι άλλο, να αποκτήσουμε αληθινή σοφία προκειμένου να διασώσουμε την πόλη, την δημοκρατία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά.
ΠΗΓΗ: Ξάνθη, Ιούνιος 2011, http://www.gpavlos.gr/article.php?p=14&id=36
