Επιτακτικό καθήκον η αποτροπή μιας ιστορικής καταστροφής
Του Τάκη Φωτόπουλου*
Στο προηγούμενο άρθρο έγραφα για το δίλημμα που αντιμετωπίζαμε μεταξύ μιας ελεγχόμενης από τις ελίτ χρεοκοπίας και μιας εναλλακτικής «λαϊκής χρεοκοπίας», που θα οδηγούσε «στην άμεση απόσυρση όλων των ληστρικών μέτρων που μας επέβαλαν οι ελίτ από την άνοιξη του 2010 και μετά, καθώς και στην ακύρωση του ξεπουλήματος του κοινωνικού πλούτου».
Στις δύο εβδομάδες που πέρασαν από τότε, οι ξένες και ντόπιες ελίτ, σε αγαστή σύμπνοια και με πανηγυρισμούς από την αδίστακτη χούντα των δωσίλογων, για την επ' αόριστον (στην ουσία) παράδοση της χώρας στους τοκογλύφους «εταίρους» μας στην Ε.Ε., προχώρησε σε μια ελεγχόμενη χρεοκοπία, πολύ χειρότερη μάλιστα από αυτή που προβλεπόταν. Έτσι,
* Όσον αφορά τα επιτόκια, είχε υπολογιστεί από διεθνείς ειδικούς[1] ότι ακόμη και με μια σημαντική επιμήκυνση της αποπληρωμής, εάν δεν συνοδευόταν από επιτόκια εφάμιλλα αυτών που πληρώνουν οι χώρες του Βορρά (3,5%), το χρέος δεν θα γινόταν βιώσιμο. Όμως, η συμφωνία των Βρυξελλών προβλέπει παρόμοια επιτόκια μόνο για τα δάνεια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Διάσωσης (EFSF), ενώ για τα νέα «επιμηκυσμένα» (ή ακόμη και «κουρεμένα») ομόλογα, με τα οποία θα ανταλλάσσουν οι ιδιωτικοί ομολογιούχοι τα παλιά ομόλογά τους, θα πληρώνουμε, όχι μόνο ληστρικά επιτόκια (4,5% μέχρι 6,4%), αλλά και εγγυημένα με μηδέν πιστωτικό κίνδυνο!
* Όσον αφορά το «κούρεμα», οι διεθνείς ειδικοί[2] τόνιζαν ότι μόνο ένα δραστικό κούρεμα της τάξης του 50%-70% του συνολικού χρέους θα μπορούσε να το κάνει βιώσιμο. Όμως, οι ληστές «εταίροι» μας στην Ε.Ε. μεγαλόψυχα μας ενέκριναν κούρεμα 21%!
Παρ’ όλα αυτά, ο συστηματικά και ασύστολα ψευδόμενος ηγετίσκος της χούντας δεν δίστασε να δηλώσει ότι το χρέος έγινε τώρα διαχειρίσιμο διότι, όπως προέβλεψε ο εγκληματίας πολέμου Σαρκοζί, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ θα μειωθεί κατά 24% συνεπεία της νέας ληστρικής συμφωνίας, εφ' όσον όμως ξεπουλούσαμε τον κοινωνικό μας πλούτο αντί πινακίου φακής – διαδικασία που θα επιτηρούν οι γκαουλάιτερ της Ε.Ε. σε κάθε υπουργείο, μέχρι τουλάχιστον το 2050! Οπως όμως σημειώνει άλλος έγκυρος (ορθόδοξος) οικονομολόγος,[3] «αυτό ακούγεται εντυπωσιακό μέχρι να συνειδητοποιήσει κανείς ότι μόνο στους τελευταίους 12 μήνες το ΔΝΤ αναθεώρησε προς τα πάνω τις προβλέψεις του για το 2012 κατά 23 ποσοστιαίες μονάδες. Τον Ιούλιο του 2010 προέβλεπε ότι το ελληνικό χρέος θα ήταν 149% του ΑΕΠ το 2012. Στην τελευταία του όμως έκθεση, που δημοσίευσε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, το ποσοστό αυτό ανέβηκε στο 172%»! Και όλα αυτά με βάση αισιόδοξες εκτιμήσεις για την πιθανή οικονομική «ανάπτυξη» – τη νέα καραμέλα των συστημικών κοντυλοφόρων μας. Με άλλα λόγια, ακόμη και αν εφαρμόζαμε πιστά όλα τα ληστρικά μέτρα που μας επιβάλλουν οι «εταίροι» μας στην Ε.Ε. και ξεπουλούσαμε τον κοινωνικό μας πλούτο στις πολυεθνικές πετυχαίνοντας τη μείωση που ανέφερε ο Σαρκοζί, το χρέος μας θα επανερχόταν στο 148% του ΑΕΠ. Μέγεθος που κανένας διεθνής ειδικός δεν το βλέπει ως βιώσιμο…
Συμπερασματικά, οι αποφάσεις της Ε.Ε. δεν αφορούν απλώς κάποια νέα «αυστηρά μέτρα λιτότητας» που επιβάλλουν οι ξένες και ντόπιες ελίτ, όπως ευφημιστικά παρουσιάζονται οι αποφάσεις τους από τα κανάλια, αλλά και τη ρεφορμιστική Αριστερά που μιλά αποπροσανατολιστικά για «λύση» μέσα στην Ε.Ε.! Αφορούν την πιο αντιδραστική κοινωνική «αντεπανάσταση» που επιβάλλεται στα λαϊκά στρώματα στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (τη δήθεν «συνωμοσία» των ρεφορμιστών ανοήτων τύπου Ναόμι Κλάιν και των «ελευθεριακών» θαυμαστών της), η οποία ανατρέπει πλήρως το είδος «επανάστασης» που αντιπροσώπευε η μεταπολεμική εθνικοποίηση των κοινών αγαθών, κάτω από τη συνεχή πίεση των λαϊκών στρωμάτων. Η αντεπανάσταση αυτή των ξένων και ντόπιων ελίτ «από πάνω» δεν μπορεί πια να ανατραπεί παρά μόνο με επανάσταση «από κάτω». Για παράδειγμα, το ξεπούλημα των κοινών αγαθών, όπως το ηλεκτρικό, το νερό, τα τρένα, τα λιμάνια, οι παραλίες κ.λπ., όταν ολοκληρωθεί, ΔΕΝ ανατρέπεται πια παρά μόνο με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις χωρίς αποζημίωση. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο επαναστατικώ δικαίω.
Η επανάσταση αυτή δεν μπορεί πλέον παρά να πάρει τη μορφή αγώνα για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας, ανάλογου σε έκταση με τον αγώνα του ιστορικού ΕΑΜ κατά της ξένης κατοχής, αλλά βαθύτερου σε περιεχόμενο, εφ' όσον δεν θα πρόκειται μόνο για εθνικοαπελευθερωτικό αλλά, κυρίως, κοινωνικό αγώνα. Σήμερα, η εθνική απελευθέρωση, εξαιτίας της απόλυτης συνεργασίας ντόπιων και ξένων ελίτ, ή είναι και κοινωνική απελευθέρωση ή είναι απάτη. Η συσπείρωση επομένως όλων των πραγματικά αντιστεκόμενων δυνάμεων με βασικούς στόχους την έξοδο από την Ε.Ε., τη διαγραφή όλου του χρέους και την αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινού αγαθού που θα έχει στο μεταξύ ιδιωτικοποιηθεί, είναι επιτακτικό καθήκον για την αποτροπή μιας ιστορικής καταστροφής. Αλλά θα επανέλθω.
* http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos
[1]. Jeffrey Sachs, «Greece can be saved – here's how to do it», «Financial Times», 30/6/2011
[2]. Wolfgang Munchau, «Soft options are no longer viable options», «Financial Times», 29/5/2011
[3]. St. Flanders, Economics editor, «One step back from the abyss», BBC News, 22/7/2011, http://www. bbc.co.uk/news/correspondents/stephanie flanders/
ΠΗΓΗ: Έντυπη Έκδοση, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 30 Ιουλίου 2011, http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=297700
