Βέλγιο: κατάργησαν την… κυβέρνηση!
Του Γιώργου Δελαστίκ
Συζήτηση πολλή γίνεται για το αν το Βέλγιο θα διαλυθεί ή θα επιβιώσει. Το γεγονός άλλωστε ότι εδώ είναι σχεδόν δεκατρείς (!) μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές της 13ης Ιουνίου 2010 δεν έχει καν σχηματιστεί κυβέρνηση, χρονικό διάστημα που αποτελεί μακράν παγκόσμιο αρνητικό ρεκόρ, δίνει τροφή σε προβληματισμούς αυτού του τύπου.
Αλλεπάλληλες άλλωστε δηλώσεις πρωταγωνιστών της βελγικής πολιτικής σκηνής υποδαυλίζουν διαρκώς τις συζητήσεις αποσύνθεσης και διαμελισμού σε δύο χωριστά κράτη, την ολλανδόφωνη Φλάνδρα στον βορρά και τη γαλλόφωνη Βαλονία στον νότο.
"Νομίζω ότι το Βέλγιο θα σβήσει σιγά σιγά. Αργά, σαν κερί, χωρίς κανένας πρακτικά να το αντιληφθεί" δήλωνε π.χ. στην αμερικανική εφημερίδα "Νιου Γιόρκερ" ο Φλαμανδός εθνικιστής ηγέτης Μπαρτ Ντε Βέφερ. "Οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες δεν πιστεύουν πλέον στο Βέλγιο" πρόσθετε ο Ντε Βέφερ σε μια μεγάλη συνέντευξή του στη γαλλόφωνη βελγική εφημερίδα "Λα Λιμπρ Μπελζίκ" που δημοσιεύθηκε σε τρία μέρη την επέτειο του ενός χρόνου από τις περυσινές εκλογές.
"Είναι χρήσιμο να προετοιμαστούμε για το τέλος της χώρας" είχε δηλώσει και η γαλλόφωνη σοσιαλίστρια αντιπρόεδρος της βελγικής κυβέρνησης, Λορέτ Ονκελίνξ. "Είναι έντονα αισθητή στους γαλλόφωνους μια αύξηση ενός αισθήματος κόπωσης. Ισως είχαν άδικο που απέρριψαν όλες τις φλαμανδικές απαιτήσεις, αλλά από την άλλη μεριά δεν μπορεί κανείς να απαιτήσει από αυτούς να πέσουν στα γόνατα" σημείωνε η Λ. Ονκελίνξ σε συνέντευξή της στη γαλλική εφημερίδα "Λε Μοντ".
Όλα αυτά έχουν σίγουρα ενδιαφέρον. Στην υπόθεση της βελγικής ακυβερνησίας υπάρχει όμως ένα θέμα πολύ σοβαρότερο με τεράστια, καθολική σημασία: τι είδους δημοκρατία είναι αυτή όπου πάνω από έναν χρόνο τώρα κυβερνά η υπηρεσιακή κυβέρνηση που υπήρχε πριν από τις εκλογές του Ιουνίου του 2010 κατά κραυγαλέα παραβίαση κάθε έννοιας συνταγματικής νομιμότητας; Πώς είναι δυνατόν μια υπηρεσιακή κυβέρνηση να αποφασίζει την κατάρτιση προϋπολογισμού ή τη συμμετοχή του Βελγίου σε πόλεμο εναντίον μιας άλλης χώρας, της Λιβύης στη συγκεκριμένη περίπτωση;
Αντιλαμβανόμαστε και κατανοούμε το γεγονός ότι οι περυσινές βουλευτικές εκλογές έδωσαν έναν τέτοιο συσχετισμό δυνάμεων που δεν μπορεί να καταλήξει στον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού. Σεβαστό.
Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως, αφού εξαντληθούν οι διερευνητικές εντολές σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και αποδειχθούν άκαρπες, ο ανώτατος άρχων προκηρύσσει νέες εκλογές υποχρεωτικά. Πάλι και πάλι – έως ότου είτε οι εκλογείς είτε οι πολιτικοί αλλάξουν στάση και επιτευχθεί η συγκρότηση κυβέρνησης. Αυτό γίνεται σε όλες τις δημοκρατίες.
Στο Βέλγιο, αντιθέτως, γίνεται ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πείραμα για το μέλλον της δημοκρατίας στην Ευρώπη: αν μπορεί να λειτουργήσει μια χώρα χωρίς… εκλεγμένη κυβέρνηση και αν είναι εφικτό να περιφρονείται ωμά η λαϊκή ετυμηγορία στις εκλογές!
Η κυβέρνηση του Ιβ Λετέρμ κατέρρευσε πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο και γι΄ αυτό προκηρύχθηκαν εκλογές. Ο συσχετισμός δυνάμεων που αναδείχθηκε από τις κάλπες ήταν ριζικά διαφορετικός από εκείνον που είχε οδηγήσει στον σχηματισμό του συνασπισμού που στηρίζει την κυβέρνηση Λετέρμ. Κι όμως η κυβέρνηση Λετέρμ συνεχίζει να κυβερνά έναν και πλέον χρόνο αφότου κατέστη έκπτωτη! Και τα εκλογικά αποτελέσματα οι Βέλγοι πολιτικοί τα έχουν γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια!
Είναι εξόφθαλμο ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ωμή αντιδημοκρατική εκτροπή κεφαλαιώδους σημασίας στη χώρα που βρίσκονται η έδρα τόσο της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ, για την οποία όμως αποφεύγουν να μιλούν οι πάντες!
Οι "Τάιμς της Νέας Υόρκης" είναι μία από τις ελάχιστες εφημερίδες που θέτουν την ουσία του ζητήματος: "Εχοντας σπάσει το ρεκόρ ακυβερνησίας για περισσότερο από έναν χρόνο, το Βέλγιο βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα ερώτημα αντάξιο ενός έθνους που γέννησε τον σουρεαλιστή καλλιτέχνη Ρενέ Μαγκρίτ: χρειάζεται πραγματικά κυβέρνηση;" έγραφε χαρακτηριστικά.
Η κυβέρνηση του Ιβ Λετέρμ είναι πλέον παντελώς ανεύθυνη για τη δράση της. Είναι έκπτωτη στη συνείδηση των Βέλγων. Εχει κριθεί και έχει απορριφθεί – και παρ΄ όλα αυτά κυβερνά! Εννοείται ότι είναι ασύδοτη πλέον, αφού καμιά Βουλή δεν μπορεί να την ανατρέψει δεδομένου ότι ως υπηρεσιακή δεν υπόκειται σε κανέναν κοινοβουλευτικό έλεγχο!
Η προσπάθεια εθισμού όχι μόνο της βελγικής αλλά πρωτίστως της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης στο ότι "δεν τρέχει και τίποτα" αν μια χώρα – μέλος της ΕΕ κυβερνάται επί έναν χρόνο και πλέον από μια μη εκλεγμένη και ανεξέλεγκτη κυβέρνηση, δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για το μέλλον της δημοκρατίας στην Ευρώπη.
ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ: Απαράδεκτη η στάση του Βέλγου βασιλιά
ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ είναι η στάση του βασιλιά του Βελγίου Αλβέρτου του Β΄ στην πολιτική κρίση που μαστίζει τη χώρα του. Ο Βέλγος μονάρχης είναι ο κατεξοχήν υπεύθυνος της παραβίασης του Συντάγματος, καθώς αυτός έπρεπε να είχε προκηρύξει νέες εκλογές μετά την αποτυχία των προσπαθειών σχηματισμού κυβέρνησης. Η στάση του Αλβέρτου καθίσταται ακόμη πιο προκλητική και απαράδεκτη εξαιτίας του ανομολόγητου λόγου που δεν θέλει να κάνει εκλογές: επειδή θα ανεβεί ακόμη περισσότερο το εκλογικό ποσοστό των δεξιών Φλαμανδών εθνικιστών του Μπαρτ Ντε Βέφερ, ο οποίος είναι κατά της μοναρχίας, και αν πετύχει τον στόχο του να διαμελίσει το Βέλγιο, θα αφήσει τον βασιλιά χωρίς βασίλειο!
ΠΗΓΗ: "Έθνος" 4/7/2011, http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63197154
