ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Ο Αίσωπος, ο όχι και πολύ γνωστός πλέον μυθοπλάστης της αρχαιότητας μεταξύ των άλλων μύθων μας κληρονόμησε και αυτόν του βουβάλου και του κώνωπα, την εισαγωγή του οποίου σε έμμετρη απόδοση στη λόγια νεοελληνική παραθέτουμε:
Εις βουβάλου τρισμεγάλου κέρατον κογχυλωτόν
ήλθ’ ακρότως κώνωψ, πρώτος των κωνώπων αυλητών
και καθήσας και αρχίσας ως το σύνηθες ν’ αυλή
εφαντάσθη πως επλάσθη ον τι μέγα και πολύ.
Κατά την αναχώρησή του, μετά από ώρα, το κουνούπι (κώνωψ ο ανωφελής στη γλώσσα των “αντιδραστικών” του παρελθόντος) αισθάνθηκε την υποχρέωση να ευχαριστήσει τον βούβαλο, επειδή το υπέμεινε αγόγγυστα. Έλαβε τότε την απάντηση πως ούτε όταν κάθησε στο κέρατο το είχε αντιληφθεί ούτε τώρα που φεύγει θα γινόταν αισθητό, αν δεν το χαρακτήριζε η ευγένεια να ευχαριστήσει για τη “φιλοξενία”!
Μεταφορά του μύθου στα σύγχρονα δεδομένα: Στον βούβαλο της παγκόσμιας οικονομίας κάθησε ανωφελής κώνωψ ονομαζόμενος νεοελληνικό κράτος. Δεν επέλεξε όμως το κέρατο ως σημείο ανάπαυσής του, αλλά το παχύ δέρμα του με την ελπίδα να απομυζήσει σταγονίδια από τον πακτωλό του αίματός του! Ίσως σε αντίθεση προς το ευγενικό κουνούπι του Αισώπου να είχε την εντύπωση πως δεν θα γινόταν αντιληπτή η ενέργειά του. Όμως ο σύγχρονος βούβαλος δεν χαρακτηρίζεται από γενναιοδωρία. Έχει αριθμήσει τα κουνούπια, που στην αλαζονεία τους φαντάστηκαν πως πλάσθηκαν όντα μεγάλα και τα διευκολύνει να χώσουν τις προβοσκίδες τους υποδορίως! Γνωρίζει όμως πως από τη στιγμή που γίνει αυτή η επαφή τροφοδοσίας τα κουνούπια είναι καταδικασμένα να σβήσουν, αφού προηγουμένως αποδόσουν στο πολλαπλάσιο τα σταγονίδια που κατανάλωσαν κατά την περίοδο της μέθης! Και βέβαια δεν θα τα σώσει ένα ευχαριστώ που στην αλαζονεία τους είχαν όλη τη διάθεση να προφέρουν κατά την αποχώρησή τους, αφού το αν θα φύγουν ή θα παραμείνουν δεν εξαρτάται από τα ίδια.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το κακό. Ο βούβαλος επιτείνει την αρχική αλαζονεία των κουνουπιών καλλιεργώντας την αντίληψη ότι κατέστησαν σημαντικά τμήματα του βουβάλου. Το αίμα το κατέχουν πλέον από κοινού και σε περίπτωση αδυναμίας των κουνουπιών διατρέχει κίνδυνο ο βούβαλος. Γι’ αυτό τα κουνούπια είναι υποχρεωμένα όχι απλώς να μεταγγίσουν το αίμα που ήπιαν αλλά και εκείνο που τα ίδια διέθεταν πριν επικαθήσουν! Ακούγεται λοιπόν ότι ενδεχόμενη πτώχευση της χώρας μας θα οδηγήσει σε παράλυση την παγκόσμια οικονομία! Γι’ αυτό και πρέπει συνεχώς να προσφέρουμε το αίμα μας στον “βούβαλο”! Αν όμως θα μπορούσαμε να επιφέρουμε την παράλυση της οικονομίας και δεν ενεργούμε προς την κατεύθυνση αυτή είμαστε υπόλογοι έναντι της πλανητικής ιστορίας. Με την κίνησή μας αυτή θα προσφέραμε ανυπολόγιστες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα που στενάζει υπό την απληστία του αδηφάγου “βούβαλου”! Υπηρεσίες πολύ πιο σημαντικές από εκείνες των προγόνων μας προς τον πλανητικό πολιτισμό. Η κατάρρευση του συστήματος της “αγοράς” θα αποτελέσει μέγιστη ευεργεσία προς τους αποκλήρους της γης, οι οποίοι χωρίς να έχουν διαδραματήσει ρόλο κώνωπος, όπως εμείς, υφίστανται τις συνέπειες από την είσοδο του “βουβάλου” στην επικράτειά τους αιώνες τώρα. Οι κυβερνήσεις μας (όχι εμείς) συμπεριφέρονταν αλαζονικά έναντι όλων αυτών των καταφρονεμένων, καθώς με “εργώδεις” προσπάθειες (ένας ακόμη μύθος) είχαν επιτύχει να θρονιάσουν τη χώρα μας ως ισότιμο μέλος (τρομάρα μας) πλείστων όσων διεθνών οργανισμών της εκμετάλλευσης και της απάτης! Φυσικά οι πλείστοι από μας γνωρίζουμε, τουλάχιστον τώρα, ότι είμαστε “η τελευταία τρύπα του ζουρνά”, όμως ανεχόμαστε να μας παραμυθιάζουν με το ότι από μας εξαρτάται η παγκόσμια οικονομία! Η αλήθεια είναι απλή. Αν δεν επιτύχει το πείραμα στην Ελλάδα, αν δηλαδή οι Έλληνες δεν καθήσουν φρόνιμοι κατά την απομύζηση του αίματός τους ώς την τελευταία ρανίδα, το “σύστημα” διατρέχει τον κίνδυνο να μην είναι σε θέση να το επαναλάβει και στις χώρες που έχουν προδιαγραφεί ως τα επόμενα θύματα. Αν οι “Πέρσες” διαβούν από την Ελλάδα, τότε θα είναι εύκολο να εισβάλουν στις υπόλοιπες χώρες – “γουρούνια” (PIGS). Αλλά τα κουνούπια, αν και αποδυναμωμένα πλέον, καθώς αντλείται το αρχικό τους αίμα, παραμένουν κατά πλειονοψηφία αλαζονικά στις εμμονές που καλλιέργησαν οι εντόπιοι “σωτήρες” τους: Ανήκομεν είς την Δύσιν. Ανήκομεν εις την χορείαν των μεγάλων χωρών! Έτσι όχι μόνο έχουμε απωλέσει την αξιοπρέπειά μας και, ακόμη πιο σημαντικό, την εθνική μας κυριαρχία, αλλά και επιμεριζόμαστε τις ευθύνες για τα πλείστα όσα εγκλήματα έχει διαπράξει ο δυτικός άνθρωπος σε όλη την έκταση του πλανήτη. Γινόμαστε συνένοχοι για την πείνα και την εξαθλίωση δισεκατομμυρίων συνανθρώπων μας!
Στην προσπάθεια “να σώσουμε τη διεθνή οικονομία” (βέβαια αυτό είναι δική μου υπερβολή, οι της εξουσίας κάνουν λόγο για τη σωτηρία της χώρας) αναζητούμε εναγώνια την πολιτική συναίνεση! Ποιός δεν θα ήθελε να μονιάσουμε επί τέλους, αφού από τη λήξη του αιματηρού εμφυλίου πολέμου ζούμε τον διαρκή διχασμό με πρωταγωνιστές τα κόμματα εξουσίας και δευτεραγωνιστές τους ηττημένους; “Συγκινητική” η αναφορά (επί τέλους) στην πατρίδα, η οποία επί δεκαετίες εκποιείται ιδεολογικά στις αγορές του διεθνισμού και κατά τον πλουτοπαραγωγικό της πλούτο στο αδηφάγο κεφάλαιο από οπαδούς των δυτικών ιδεολογιών με τελευταία αυτή των “λαμόγιων”, που πιστεύουμε αφελώς ότι είναι δική μας ανακάλυψη! Είναι άθλιος μόνο αυτός που χρηματίζεται όχι όμως και ο άλλος που χρηματίζει!
Τελικά ο “βούβαλος” θα επιβάλει τη συναίνεση στα “κουνούπια”, ώστε να μην κοπιάζει να δίνει εντολές προς πολλές κατευθύνσεις; Να μην ενοχλείται από τις διαφορετικές ερμηνείες και προτάσεις. Π.χ. κάποια “κουνούπια” αρχίζουν να ρίχνουν το σύνθημα: Πίσω στον “βάλτο” της δραχμής. Κάποια άλλα εμμένουν στην άποψη ότι ο “βούβαλος” δια του ευρώ θέλει το καλό μας και μόνο. Βέβαια δεν αποκλείεται όλα αυτά να είναι ένα επί πλέον “παιχνίδι” σύγχυσης. Τελικά η συναίνεση ίσως να μην είναι τίποτε περισσότερο από σχέδιο με στόχο τη συγκυβέρνηση, ώστε να διασωθεί το καταβαραθρωμένο στην εκτίμηση του λαού πολιτικό σκηνικό και να μην αναγκαστεί το “σύστημα” να προχωρήσει σε λύση τύπου Μπερλουσκόνι. Μήπως όμως ο νέος “σωτήρας” μας έχει χρισθεί και θα προβληθεί στον λαό μας σε λίγους μήνες;
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”, 4-7-2011
