Γέροντά μας αντίδωρε, ανίκητε και σιωπηλέ*!
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα
Περίμενες με την υπομονή,
την γλυφή,
της αντίστασης το φύτρο
να αναδύεται στο φως του ήλιου.
Στο καροτσάκι προχθές σκυφτός,
εδεήθης
της ανάστασης τον οίστρο,
να ταξιδεύει γοργά στον Ήλιο.
Έσερνες τα ήρεμα πόδια,
αγέρωχα,
στης Λειτουργίας τον σκοπό,
παρασέρνοντας το λαό σιμά.
Σιωπούσες στα ακούσματα
πονεμένων.
Η αδελφή στο ίδρυμα και ο πατέρας,
πριν σιμώσουν λογισμοί στα ώτα σου.
Τη χάρη να στροβιλίζει άφηνες
στου στασιδιού
το μυστήριο κλίμα, ως βοή άρχουσα,
με τον αχό αστοχιών από τα άδυτα.
Σημάδεψες, θυμάσαι, τους οφθαλμούς
γοερά,
πριν το ταξίδι σήμερα αρχίσει
στους δρόμους της Άγιας Λαύρας.
Μην παραιτηθείς μου σύστηνες
της μάχης,
αφού ψυχές σε κρατούν ακόμα δέσμιο
στους δρόμους του πολύπλευρου αγώνα.
Και τώρα ορφανοί και έρημοι γέροντα,
κι δυό μας,
στείλε αντίδωρες ευχές ελπιδοφόρες
από την τράπεζα των επτά πνευμάτων…
Βεβαίως, του ομωνύμου σου πτωχοπλούσιου
το ναίδριο,
ορφανό κι αυτό, μα της κυψέλης το είδος
έχει ζηλέψει και των ευχών σου αδιακόπως…
Πάτρα, 30-6-2011
UPDATE:Σάββατο, 2 Ιουλίου 2011, ώρα 12.15,
