Και λαγός ο ουρακοτάγκος
Του Στάθη Σ(ταυρόπουλου)*
Έβλεπα την κυρία Ξαφά ομιλούσα από της ΝΕΤ. Ανεξαρτήτως των ιδεοληπτικών της δογματισμών, αυτή η κυρία είναι ικανή να οδηγήσει σε εγκεφαλικό ένα χάνι γαϊδάρους! Taedium vitae…
Αυτή λοιπόν ήταν για τον πονηρό Τύπο η είδηση από τη μεγαλειώδη συγκέντρωση του Λαού στα Προπύλαια: η υπό προστασίαν απομάκρυνση ορισμένων βουλευτών από το Κοινοβούλιο; Ουδόλως αθώος αυτός ο λαϊκισμός, ούτε καν ευήθης. Βολικός για την εξουσία είναι, βολικός για την κυβέρνηση.
Μπορεί ορισμένοι πολίτες να θεωρούν ότι «όλοι οι βουλευτές είναι ίδιοι» ή ότι ακόμα-ακόμα «πρέπει να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» – όμως αυτό ούτε τις λαϊκές κινητοποιήσεις χαρακτηρίζει ούτε ορισμένοι δημοσιογράφοι μπορούν να το γενικεύουν (παρακολουθώντας την κυβερνητική προπαγάνδα των γενικεύσεων που αναγάγει την παθολογία κάθε κατάστασης σε χαρακτηριστικό της).
Δεν είναι ίδιοι ούτε όμοιοι όλοι οι βουλευτές, άλλο η κυρία Σακοράφα που δεν ψήφισε το Μνημόνιο κι άλλο ο κ. Αδώνιδας Γεωργιάδης ή ο κ. Πάγκαλος που το ψήφισαν. Αυτονόητα όλα αυτά, αλλά ως φαίνεται το αυτονόητο κινδυνεύει διαρκώς απ’ το ανόητο.
……………………………
Όπως και να ‘χει, η καλλιέργεια αντικοινοβουλευτικού κλίματος αυτήν τη στιγμή μόνον παγίδα για τις λαϊκές διεκδικήσεις μπορεί να συνιστά, όπως
αυτή που πήγε να επιχειρήσει αυτό το όνειδος της δημοκρατίας ο κ. Καρατζαφέρης απειλώντας (μόνον για επικοινωνιακούς λόγους, πράγμα που κάνει τις ενέργειές του ακόμα πιο κατάπτυστες) να αποσύρει 
από τη Βουλή τους βουλευτές του ΛΑΟΣ (λες και οι τελευταίοι είναι πιόνια).
Όμως ο λαός έδωσε σε αυτόν τον άχρηστο έστω και κωλοτούμπα κλόουν την εντολή να τον εκπροσωπήσει στη Βουλή. Αυτή λοιπόν την εντολή ο πρόθυμος σύμμαχος των γκαουλάιτερ της Τρόικας την εξαργυρώνει καθημερινώς σε παίγνια εντυπώσεων, συναλλαγών και ανταλλαγμάτων.
Αυτά τα παίγνια είναι που υποβαθμίζουν το Κοινοβούλιο κι όχι οι μούντζες των αγανακτισμένων πολιτών εναντίον έστω και δικαίων κι όχι μόνον αδίκων.
Το ευγενές δικαίωμα της μούντζας ο λαός το έχει κατακτήσει απ’ την εποχή της Πνύκας και του Ιπποδρόμου. Είναι μια μη βίαιη, ανώτερη της βίαιης, αντίδραση με στόχο όχι τη φυσική υπόσταση αλλά το δοτό κύρος του κάθε σοβαροφανούς λεχρίτη.
Ουδέποτε ουδεμία δημοκρατία έπαθε τίποτα από ουδέναν Θερσίτη (ακόμα και τον πιο χολερικό ή άδικον), αλλά έπαθε συχνά τα πάνδεινα απ’ τα χρυσά της τέκνα – κάτι μορφωμένους Κριτίες και φωτισμένους Ροβεσπιέρους. Δεν κινδυνεύει απ’ τον λαό η δημοκρατία -ούτε καν απ’ τους λίγους εκείνους που μέσα στην αγανάκτησή τους δεν χωρίζουν την ήρα απ’ το στάρι – μόνον αν γίνουν πολλοί είναι ικανοί να κάψουν τα χλωρά μαζί με τα ξερά.
Όμως ούτε αυτοί οι λίγοι γίνονται ποτέ πολλοί, αν δεν τους αυγατίσουν οι δημαγωγοί (ποπουλιστές και εκσυγχρονιστές).
………………………………….
Όχι βέβαια! Δεν κινδυνεύει απ΄ τον λαό της η δημοκρατία, αλλά απ’ αυτούς που την καταργούν με το Μνημόνιο, απ’ αυτούς που έχουν θέσει το ίδιο το κράτος υπό κατοχήν, απ’ αυτούς που εξολοθρεύουν τον πολιτισμό της εργασίας, ξανακάνοντας τους ανθρώπους σκλάβους του 10ωρου και του 12ωρου ή του 6ωρου! Απ’ αυτούς που στήνουν μακελειό…
Σκληρά τα πράγματα. Πυκνώνουν οι αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους! Οι περισσότερες περνάνε στο ντούκου και στα ψιλά… Το αίμα αυτό είναι προϋπολογισμένο ή συνιστά παράπλευρη απώλεια;
………………………………..
Ίσως οι φόροι στα αναψυκτικά να είναι κι αυτοί μια κάποια λύσις…
* ΣΤΑΘΗΣ Σ. 2.VI.2011 stathis@enet.gr
ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=280756
