Ο ΧΡΥΣΟΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Στους δρόμους αρχίζουν τον τελευταίο καιρό να πετάγονται φύλλα ανακοινώσεων (φέιγ βολάν επί το ελληνικότερο), με τα οποία γνωστοποιείται ότι κάποιος κοσμηματοπώλης αγοράζει χρυσά αντικείμενα. Συνήθως αυτός αναζητά πελάτες σε γειτονικές πόλεις, καθώς είναι πολύ δύσκολο να προσελκύσει συντοπίτες του παρά τη διαβεβαίωση ότι θα τηρηθεί απόλυτη εχεμύθεια για τη συναλλαγή.

Τα χρυσά κοσμήματα είλκυσαν διαχρονικά το ενδιαφέρον των ανθρώπων και ιδίως των γυναικών και αποτελούν σημαντικά εκθέματα όλων των αρχαιολογικών μουσείων. Ακόμη και σε δύσκολες περιόδους οι άνθρωποι εύρισκαν τρόπους να εξασφαλίσουν κάποια, τα οποία επιδείκνυαν με αρκετή υπερηφάνεια. Συνήθη ήταν κατά την τουρκοκρατία τα περιδέραια από χρυσά νομίσματα. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στα κηρύγματά του προέτρεπε τις γυναίκες να αποφεύγουν την επίδειξη πλούτου μέσω των κοσμημάτων και να ντύνονται πιό απλά. Και αναφέρεται ότι στην περιοχή του Ζαγορίου αρκετές γυναίκες ακολούθησαν τη συμβουλή του.

Τα κοσμήματα μεταβιβάζονταν από γενιά σε γενιά ως δώρα σε αγαπημένα πρόσωπα, θυγατέρες ή νύφες, και αποτελούσαν οικογενειακό κειμήλιο. Ως κειμήλια αποκτούσαν αξία μεγαλύτερη από την αντικειμενική της αγοράς. Δύο λόγοι οδηγούσαν κατά καιρούς τους κατόχους σε εκποίησή τους:

Ο πρώτος ήταν η απεμπόληση της παράδοσης, η οποία συνδυαζόταν κατά κανόνα με σπάταλη ζωή. Τότε το κόσμημα έπαυε να αποτελεί κειμήλιο και ως έργο τέχνης εθεωρείτο κακόγουστο, γι’ αυτό και ο κάτοχός του έσπευδε να το πωλήσει, προκειμένου να ικανοποιήσει με το αντίτιμο τις πολλές καταναλωτικές “ανάγκες” του.

Ο δεύτερος ήταν η πραγματική ανάγκη. Το κόσμημα έπρεπε να πωληθεί, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο επιούσιος άρτος. Και γνωστής ούσης της ανάγκης στον αγοραστή εκείνος επωφελείτο της ευκαιρίας να το αποκτήσει αντί πινακίου φακής. Πόσοι και πόσοι αισχροκέρδισαν στα μεγάλα αστικά κέντρα κατά τη διάρκεια της κατοχής διαρκούντος του παγκοσμίου πολέμου! Δεν έφθαναν όμως οι συνεργάτες των κατακτητών που είχαν ελευθερία δράσεως με τη στήριξή τους. Ήταν και οι Γερμανοί που δεν κάλυψαν ακόμη τις υποχρεώσεις τους έναντι της χώρας μας, όπως το κατοχικό υποχρεωτικό (!) δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις, ενώ από την άλλη οι διάδοχοι και συνεπώς κληρονόμοι των οφειλετών βυσσοδομούν κατά της χώρας μας ζητώντας να αγοράσουν ό, τι απόμεινε από την κρατική περιουσία, όπως αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηροδρομικό δίκτυο, πλούτο εδάφους, υπεδάφους και υποθαλάσσιο!

Η εκδήλωση ενδιαφέροντος αγοράς κοσμημάτων φανερώνει και εκδήλωση ενδιαφέροντος προς πώληση. Αλλά για ποιούς λόγους; Ασφαλώς, πρωτίστως, ανάγκης. Η περίοδος της ασυλλόγιστης σπατάλης έχει πλέον παρέλθει, συνεπώς δεν εκποιούνται τα κειμήλια παρά προς κάλυψη πραγματικών αναγκών. Όχι βέβαια για τον επιούσιο άρτο ακόμη, αλλά για την ελάφρυνση από το μεγάλο βάρος των οικονομικών υποχρεώσεων. Δάνεια επί δανείων και ασυλλόγιστες αναλήψεις μέσω πιστωτικών καρτών για αύξηση της αγοραστικής δύναμης έχουν καταστήσει πολλά νοικοκυριά υπερχρεωμένα, καθώς η Πολιτεία, που όφειλε να επεμβαίνει προστατευτικά υπέρ του πολίτη, υπήρξε ο κατ’ εξοχήν υποστηρικτής της εκστρατείας των πιστωτικών ιδρυμάτων προς εκμαυλισμό των συνειδήσεων μέσω της αλόγιστης κατανάλωσης.

Όπου φτώχια και γκρίνια, λέει ο λαός μας. Πόσοι θα αμφιταλαντεύονται, αν είναι ο κατάλληλος καιρός να προβούν στην πώληση ή αν πρέπει να παλέψουν για να οικονομήσουν τις υποχρεώσεις τους και να κρατήσουν τα τιμαλφή για ικανοποίηση σοβαρής ανάγκης στο μέλλον. Πόσες διενέξεις συζύγων θα εκδηλωθούν στις περιπτώσεις που δεν είναι σύμφωνοι για την πώληση των κοσμημάτων. Πόσοι θα εξαπατηθούν κατά την πώληση από τους έμπειρους αγοραστές!

Η τιμή του χρυσού ανέρχεται ραγδαία σε περιόδους οικονομικών κρίσεων. Κατά καιρούς, μάλιστα και πρόσφατα, γίνεται γνωστή η πώληση μέρους των αποθεμάτων χρυσού από την τράπεζα της Ελλάδος. Γίνονται και κάποιες συζητήσεις στη Βουλή με την εκάστοτε κυβέρνηση να υποστηρίζει ότι είναι πλέον ασύμφορη η διατήρηση μεγάλων αποθεμάτων χρυσού, καθώς η χώρα μας δεν διατρέχει κίνδυνο ως διαθέτουσα ισχυρό νόμισμα, το ευρώ. Βέβαια δεν ερωτώνται και, φυσικά, δεν απαντούν, γιατί χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, διατηρούν σημαντικά αποθέματα χρυσού, ενώ πέραν του ευρώ διαθέτουν πολύ πιό ισχυρές οικονομίες. Ήταν το Κράτος της διαφθοράς και της διαπλοκής το πρώτο που αισθάνθηκε την ανάγκη να εκποιήσει τον χρυσό προς κάλυψη εκτάκτων αναγκών του; Ήταν κίνηση υποταγής σε κελεύσματα έξωθεν προστατών μας (κερδοσκόπων), που μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα; Ας τονιστεί και το ότι σημαντικά αποθέματα χρυσού της χώρας φυλάσσονται σε ξένη τράπεζα από τον καιρό που μεταφέρθηκαν στην Αίγυπτο και από εκεί στη Νότια Αφρική μετά τη γερμανική εισβολή (1941).

Το παιχνίδι της οικονομίας είναι το αθλιότερο που συνέθεσε ο δυτικός άνθρωπος. Όσοι δεν εισήλθαν στα άδυτα του συστήματος υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν τα όσα διαδραματίζονται καθημερινά. Το βέβαιο πάντως είναι ότι εκείνος που πωλεί βρίσκεται σε ανάγκη και όχι εκείνος που αγοράζει. Ίσως οι ισχυροί εταίροι μας παίζουν ένα ακόμη παιχνίδι σε βάρος μας μέσω του χρυσού. Ίσως μας αναγκάσουν (και όχι μόνο εμάς) να πωλήσουμε και άλλες ποσότητες και στη συνέχεια θα εκτινάξουν την τιμή του στα ύψη.

Οι Αμερικανοί αναγράφουν στα χαρτονομίσματά τους τη φράση “To God we trust” (Στον Θεό εμπιστευόμαστε)! Η αγγλική λέξη God (Θεός) διαφέρει κατά ένα μόνο γράμμα από τη λέξη gold (χρυσός), τον οποίο πράγματι εμπιστεύονται αλλά και λατρεύουν οι οικονομικά ισχυροί του κόσμου. Γι’ αυτόν αιμοτοκυλούν τον πλανήτη και σκορπούν τη συμφορά στους καταφρονεμένους λαούς.

Εμείς ποιόν θεό λατρεύουμε;

                                                            “ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”, 30-5-2011