Έχω κάτι να πω… [Βουλή-Σύνταγμα]
Της Στεφανίας Λυγερού
Την πρώτη μέρα μας συλλάβανε ενώ κάναμε καθιστική διαμαρτυρία, στο πίσω πεζοδρόμιο, χωρίς συνθήματα. Στο τμήμα μάς έκαναν έλεγχο στις τσάντες και σωματικό. Μας κράτησαν 3 ώρες. Δεν μας επέτρεψαν το κάπνισμα.
(Την επομένη έστειλα γραπτώς ερώτηση στο τμήμα Συντάγματος, κατά πόσο είχαν το δικαίωμα να μας ψάξουν και βάσει ποιου νόμου, την απάντηση θα την έχουμε γραπτώς Παρασκευή).
Τη δεύτερη μέρα διαμαρτυρίας (μπρος στον τσολιά, κρατώντας πανό, φωνάζοντας συνθήματα) μας μάζεψαν στο πρώτο 5λεπτο. Στο τμήμα ΔΕΝ έκαναν έλεγχο στις τσάντες και σωματικό. Μας κράτησαν 3 ώρες. Δεν μας επέτρεψαν το κάπνισμα. Αφού μας «αποφυλάκισαν» ξαναπήγαμε στον τσολιά φωνάζοντας συνθήματα. Σε 2 λεπτά είχαν έρθει ζητάδες για να μας σταματήσουν.
Την τρίτη μέρα (μπρος στον τσολιά, κρατώντας πανό, φωνάζοντας συνθήματα) μας άφησαν 1 ολόκληρη ώρα να διαμαρτυρηθούμε, μας πήραν στις 7! Στο τμήμα ΔΕΝ έκαναν έλεγχο στις τσάντες και σωματικό. Μας κράτησαν 3 ώρες. Μας επέτρεψαν το κάπνισμα. Αφού μας «αποφυλάκισαν» ξαναπήγαμε στον τσολιά φωνάζοντας συνθήματα. Δεν ήρθε κανείς να μας σταματήσει.
Την τέταρτη μέρα (μπρος στον τσολιά, κρατώντας πανό, φωνάζοντας συνθήματα) μας πήραν στις 7. Στο τμήμα ΔΕΝ έκαναν έλεγχο στις τσάντες και σωματικό. Μας κράτησαν 5 λεπτά!!! Δεν χρειάστηκε να καπνίσουμε. Αφού μας «αποφυλάκισαν» ξαναπήγαμε στον τσολιά φωνάζοντας συνθήματα. Δεν ήρθε κανείς να μας σταματήσει. Χθες γινήκαμε δημοκρατία!
Αυτό που θέλω να πω.. Την ελευθερία μας εμείς την κερδίσαμε. Η δική μας ελευθερία δεν μεταβιβάζεται.
Για του λόγου το αληθές: Κάτω στην πλατεία είχαν συγκέντρωση μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων. Κατά τις 9μμ ανέβηκαν πάνω ΠΑΙΔΙΑ κρατώντας ένα πανό. Εμείς στο γνωστό σημείο, είχαν έρθει και κάποιοι από τους 300 (μόλις είχε ολοκληρωθεί η συνάντηση για τις βάρδιες). Τα παιδιά με το πανό άρχισαν να έρχονται «επιθετικά» προς το μέρος μας, μπρος στον τσολιά, και στήσανε το πανό τους. Σε ένα λεπτό.. ΣΤΕΙΛΑΝΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΤ!!!!! Οι αστυνομικοί που κάνουν τις πρώτες συστάσεις, πήγαν στα παιδιά και τους ζήτησαν να φύγουν.. Τα παιδιά ΕΦΥΓΑΝ άμεσα!! Με το που έφυγαν τα παιδιά, έκαναν μεταβολή και τα ματ..
1ο σχόλιο: Εμείς είχαμε δικαίωμα να είμαστε στον τσολιά και να διαμαρτυρόμαστε. Τα παιδιά όχι.
2ο σχόλιο: Οι ένστολοι για να σε κάνουν να φύγεις σου λένε, νομίζεις ότι σε ακούει κανείς; Άδεια είναι η βουλή. Κανείς δεν σου δίνει σημασία.. Χμ, φάνηκε!
3ο σχόλιο: Δεν ξέρουν από πού θα τους έρθει, πότε θα βγει. Τα παιδιά ανέβηκαν μόνο για να φωτογραφηθούν μπρος στη βουλή κι αυτοί έστειλαν τα ΜΑΤ!!!!!! Περιμένουν την μάζωξη από ώρα σε ώρα, ζουν έντρομοι!!
Υπογραφή: Ένας από τους τρεις του συντάγματος
(Πάντα γράφω επωνύμως, για να μην νομίσουν ότι φοβόμαστε κιόλας. Όμως… ο συγκεκριμένος αγώνας δεν είναι ενός, ούτε δυο, ούτε τριών, είναι αγώνας πολιτών. Εξ ου και η ανωνυμία. Αυτοί ξέρουν ποιος τα γράφει, είμαστε κομπλέ). Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς…
Υ.Γ. 1 Όσες μέρες είμαστε βουλή- τμήμα-βουλή (ακούμε από τους ασυρμάτους τους και βλέπουμε και την κινητοποίηση) ξέρουμε ότι γίνονται σε κάθε γωνιά της Αθήνας, κάθε μέρα, μαζώξεις και επεισόδια. Τα μήντια δεν αναφέρουν τίποτα. Ήρεμη φαντάζει η Αθήνα. Έχουν πάρει εντολή άνωθεν να τηρούν σιγή ιχθύος. Καλώς, αν θες να ξέρεις τι συμβαίνει πρέπει ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ να βγεις έξω.
Υ.Γ. 2 Γύρω στις 8μμ βγήκε κάποια από τη βουλή, στήθηκε ευθυτενής απέναντί μας και πολύ επιδεικτικά.. μας έβγαλε φωτογραφίες (άστραψε και το φλας)!! Το σύνταγμα εν τω μεταξύ είναι τίγκα στις κάμερες, μας έχουν απαθανατίσει από όλες τις μεριές, και βγήκε η απαίδευτη να μας φωτογραφίσει επιδεικτικά.. Τη μέθοδο αυτή την έχω συναντήσει στην Παλαιστίνη. Στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας υπάρχει ένας ένστολος που φωτογραφίζει το διαδηλωθέν πλήθος, η καταγραφή προσώπων χρησιμοποιείται ως αποτρεπτικό για τη συμμετοχή σε πορείες (βλ. φωτό). Δύο πράγματα έχω πω για τη φωτογράφιση.
1ον Πραγματικά μας έχουν για ηλίθιους. Ένας από τους λόγους που θα χάσουν είναι αυτός. Έχουν υποτιμήσει τον αντίπαλο.
2ον Ναι, η αλήθεια είναι ότι τους κλάνουμε τη μάντρα, καταντάμε γραφικοί, κανείς δεν ταράζεται, κανείς δεν μας δίνει σημασία (χι, χι).
19-5-2011
