Μετανάστες, καραβάνια ελπίδας

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ταξίδι πανάρχαιο καβάλα στον άνεμο

Σμήνη πουλιών, ουράνια μπαλέτα

Κερδίζουν την αυγή σε κάθε φτερούγισμα

Σμήνη πουλιών, μυστήριο δυσεξήγητο

Χαράζουν πορεία στον ουράνιο χάρτη

Για τις παλιές φωλιές που περιμένουν

Για των παλιών φίλων την καλημέρα

Πουλιά, πλούτος ατέλειωτος

Μορφών, κελαϊδισμάτων και χρωμάτων

Ταξίδι ατέλειωτο καβάλα στην άμμο

Καραβάνια ελπίδας και ονείρου

Κωπηλατούν στα κύματα της Ερήμου

Για νέους κόσμους , για νέους θεούς

Μετανάστες, πλούτος ατέλειωτος

Γλωσσών, εθίμων και πολιτισμών

 

Γενοκτονίες πουλιών

Που σκοτώνουν την πλήξη

Βολεμένων αστών

Πουλιά που δηλητηριάζονται

Για το άπληστο κέρδος

Πουλιά που χάσανε τα δένδρα τους

Δένδρα που πεθαίνουν μόνα τους,

από πλήξη, χωρίς κελαϊδίσματα,

Χωρίς φωλιές, χωρίς αγάπη

 

Δολοφονίες ανθρώπων

Σαπιοκάραβα που βουλιάζουν

Σφαχτάρια σε ψυγεία κρεάτων

Θάνατος και πείνα στα ερειπωμένα σπίτια

Ανώνυμοι νεκροί, χωρίς ταυτότητα

Στα αζήτητα

Και όνειρα που δραπετεύουν

Μέσα από τρύπιες στέγες

Προς τα καλοκαιρινά φεγγάρια

Νοσταλγίες που πλέκουν

Οι βρόχινες κλωστές του φθινοπώρου

Για μια μάνα που περιμένει

Για ένα κορίτσι με κατάμαυρα μάτια

Για ένα άγγιγμα, για ένα φιλί, για έναν όρκο

 

Βίοι παράλληλοι πουλιών και ανθρώπων

Χαμένες φωλιές, χαμένες πατρίδες

Χαμένα πρόσωπα στις πολύβουες πόλεις

 

Και οργή μεγάλη,

Που προετοιμάζει το αύριο

Για την εκδίκηση των ονείρων,

πουλιών και ανθρώπων.

                                                                 11 Ιουνίου 2009, Γιάννης Ποταμιάνος