Με βουλιμία και χαμέρπεια
Του Γιάννη Ποταμιάνου
Σαλπίζει του κέρδους η βουλιμία
και εξέρχονται τα τέρατα
απ’ τη μήτρα της φιδομάνας
εξουσίας
στεφανωμένα μαύρα σύννεφα
και λάγνα αδηφαγία
Υποκριτές και τοκογλύφοι
δούλοι της χαμέρπειας
στον μυστικό δείπνο της κρίσης
μοιράζονται τα ιμάτιά μας
Ένστολοι άγγελοι ρομφαιοφόροι
της απώλειας
συνήχθησαν στις παρόδους
των λεωφόρων
Και πρόβλεψε ο προφήτης:
Θα ρεύσει και πάλι στην άσφαλτο
το αίμα των αμνών
που εξύβρισαν την θεόσταλτη τάξη
Ο αιματοβαμμένος Ωρίων
στήνει το δόκανο
και αχνίζει το αίμα της άρκτου
στο λευκό χιόνι
Τα βογγητά της τιμιότητας
κοσμούν τα πεζοδρόμια
Καθώς κατρακυλά απ’ τα μάτια
το αναίτιο δάκρυ
Τότε είναι που δραπετεύουν
απ τ’ ανοιχτό πουκάμισο
μια χούφτα όνειρα
και ζητούν εκδίκηση
Θα φύγουν και φέτος τα χελιδόνια
με την πείνα στα μάτια
Καθώς τα ένστολα ρόπαλα
συντρίβουν το δίκιο
Όμως αντιλαλούν οι κεραυνοί
της νότιας καταιγίδας
που σαρώνει την έρημο
με τα ξυπόλυτα πόδια
Θρυμματισμένη στους δρόμους
η βούλησή μας
Τη μαζεύει η χαλκέντερη ιστορία
να ράψει το πουκάμισο
του μέλλοντος
Αφού αμέτρητα τα λάβαρα
της οργής
που ευωδιάζουν την προοπτική μας
Αφού αρίφνητα τα χέρια,
που δένονται γροθιές
και διεκδικούν το μέλλον
Έφτασαν
μεσσίες, προφήτες και ντελάληδες
να ωριμάσουν τους καιρούς
Κι ο βροντόηχος κεραυνός
στέλνει σημάδι ανοξείδωτο
