ΑΠΟΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Αποκριά είναι η νεοελληνική απόδοση της αρχαίας ελληνικής λέξης απόκρεω και σημαίνει αποχή από την κρεοφαγία. Ελάχιστοι γνωρίζουμε ότι το ίδιο ακριβώς σημαίνει και η ιταλική carnivale, από την οποία προέρχεται το γνωστό μας καρναβάλι.

Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων κρατικού τηλεοπτικού σταθμού μεταδόθηκε η είδηση ότι ο μητροπολίτης Κόνιτσας σεβ. Ανδρέας αντιτάχθηκε στην οργάνωση καρναβαλικής εκδήλωσης στην ακριτική και λίαν απομομωμένη πλέον, λόγω κατασκευής της Εγνατίας, κωμόπολη. Ουδέν το μεμπτόν, αν η είδηση δεν μεταδιδόταν με πλατειά ειρωνικά χαμόγελα τόσο της τηλεπαρουσιάστριας όσο και του δημοσιογράφου που μετέδιδε την ανταπόκριση. Οι χρυσοπληρωμένοι από τον ελληνικό λαό μέσω της αναγκαστικής κράτησης κατά την εξόφληση των λογαριασμών της ΔΕΗ έχουν το δικαίωμα να ειρωνεύονται ιεράρχη της Εκκλησίας, επειδή έπραξε το αυτονόητο για πνευματικό ποιμένα! Ποιοί; Αυτοί που μεταδίδουν με περισσή σοβαρότητα τις δηλώσεις των ισχυρών πολιτικών, πολλές από τις οποίες εγγίζουν τη γελοιότητα! Αλλά δεν περιορίστηκαν στην ειρωνεία. Τόνισαν ότι, κατά την άποψη του μητροπολίτου οι εκδηλώσεις είναι ειδωλολατρικά κατάλοιπα, ωσάν να υπάρχει η παραμικρή αμφισβήτηση του λόγου από τους ειδικούς της λαογραφίας!  Προχώρησαν στην ψευδή ανακοίνωση ότι ο μητροπολίτης “αφόρισε” το καρναβάλι (η λέξη σε εισαγωγικά στην οθόνη) προσθέτοντας ότι αγνοείται, αν θα προβεί και στον αφορισμό των διοργανωτών των εκδηλώσεων. Δεν παρέλειψαν τέλος να τονίσουν ότι ο ιεράρχης κατάγεται από την Πάτρα, την πρωτεύουσα κατ’ αυτούς του καρναβαλιού.

Ο σεβ. Ανδρέας, σεμνός ιεράρχης επί σειράν ετών εργάζεται αθόρυβα με στραμμένη την προσοχή του προς τη Βόρεια Ήπειρο, όπου μέρος της παλαιάς επισκοπής και όπου οι αδελφοί μας Βορειοηπειρώτες δοκιμάζονται κατά καιρούς πλήρως εγκαταλελειμμένοι από την μητέρα πατρίδα, αν αυτή ακόμη υπάρχει. Προέβη, όπως είχε χρέος, σε απλή υπόμνηση του νοήματος που η Εκκλησία δίνει στην περίοδο του Τριωδίου και τόνισε τον επιπρόσθετο λόγο για περικοπή των δαπανών σε περίοδο που η χώρα μας τελεί υπό οικονομική κατοχή και οι δανειστές μας εμφανίζονται με άγριες απαιτήσεις (Προσοχή: τα λόγια αυτά δικά μου. Ο ιεράρχης χρησιμοποίησε πολύ ήπιο λόγο). Ο δήμος θα καλύψει τη δαπάνη των εκδηλώσεων με 4.000 €, ποσό που μάθαμε να μη θεωρούμε σοβαρό, όταν γνωρίζουμε ότι πλείστοι όσοι δήμοι της χώρας είναι υπερχρεωμένοι και η ανεργία κινείται ανοδικά προσεγγίζουσα το 15%.

Δεν έλλειψαν βέβαια τα επικριτικά κατά του μητροπολίτου σχόλια και στο διαδίκτυο. Είναι πλέον πολλοί εκείνοι που έχουν αποκρυσταλλώσει άποψη ότι ο κλήρος πρέπει να περιορίζεται εντός των ναών. Κάποιοι έδειξαν το αντιεκκλησιαστικό τους πάθος δυσανάλογα οξύ ως προς την απλή δήλωση του σεβ. Κόνιτσας. Έφθασαν μάλιστα να καταγγείλουν αυτούς που φορούν μάσκες καθ’ όλο το έτος σε αντίθεση με τους μασκαράδες της εβδομάδας της αποκριάς! Πολλά μπορούμε να διδαχθούμε όσοι αγαπούμε την Εκκλησία από τις αντιεκκλησιαστικές απόψεις στο διαδίκτυο, καθώς οι καταθέτοντες αυτές δεν χρησιμοποιούν διπλωματική γλώσσα.

Παράδοση, λέξη που “παίζει” πολύ στο “χρηματιστήριο αξιών” του Νεοέλληνα. Εκείνο που δεν συνειδητοποιούμε όμως αρκούντως είναι η επιλεκτικότητα εκ μέρους οργανωμένων κύκλων ενίσχυσης των δρωμένων, τα οποία έχουν καταδικαστεί από αιώνες εκ μέρους της Εκκλησίας. Τα αποκριάτικα δρώμενα είναι αφροδισιακά και διονυσιακά, γι’ αυτό και η Εκκλησία τα έχει καταδικάσει αμετάκλητα.

Κάποιοι στην επιβίωση των δρωμένων στηρίζουν πολλές ελπίδες για νίκη επί της Εκκλησίας όχι σε επίπεδο ιδεολογικής αντιπαράθεσης, αλλά πρακτικού βίου. Όντες άσπονδοι εχθροί της Εκκλησίας προβάλλουν, μανικά κάποιες φορές, ό,τι Αυτή καταδικάζει. Όχι γιατί επιδιώκουν επάνοδο στη λατρεία των προγόνων μας με προσφορές σπονδών στην Αφροδίτη και στο Διόνυσο, αλλά επειδή αυτές οι ψευδοθεότητες ταυτίζονται κατά τα πάθη με τους υπέρμαχους των “παραδόσεων”. Σαν να μας έχουν κληρονομήσει αυτά τα δρώμενα και μόνον οι πρόγονοί μας και όχι στοχασμό, ήθος και φρόνημα! Αυτοί θεωρούν τον Χριστό ενοχλητικό στο έπακρο και κινούνται στον χώρο του βεβήλου με στόχο να πλήξουν το Αιώνιο πρότυπο ελοχεύοντας, προκειμένου να αντιληφθούν “στραβοπατήματα” σ’ εκείνους που δηλώνουν ως πιστοί του. Η προβολή σκανδάλου κληρικού είναι το πλέον ελκυστικό “άρμα” της μόνης παρέλασης που θα μας απομείνει σε λίγο.

Οι πολλοί κινούμαστε με το ένα πόδι στον ναό του Θεού και το άλλο στον “ναό” των ειδώλων. Άνθρωποι με αδυναμίες και πάθη αδυνατούμε να αντισταθούμε στους πειρασμούς των αισθήσεων και πιστεύουμε ότι θα επανορθώσουμε με κάποιες “θυσίες” κατά την επακόλουθη περίοδο της Σαρακοστής τις όποιες παρεκτροπές μας κατά την Αποκριά. Μέσα μας γίνεται η πάλη που τόσο εύστοχα και οδυνηρά περιέγραψε ο Καζαντζάκης στην εισαγωγή του στον “Τελευταίο πειρασμό”! Η μάχη της σάρκας με το πνεύμα. Μόνο που ο τραγικός συγγραφέας δεν είχε κατανοήσει σ’ όλη του τη ζωή τί είναι το πνεύμα. Και οι πολλοί δείχνουμε να μην έχουμε κατανοήσει τί εννοεί ο Χριστός στον λόγο του “ου δύνασαι δυσίν κυρίοις δουλεύειν”.

Λίγοι ακούγοντας τη φωνή της Εκκλησίας απέχουν από όλες τις ειδωλολατρικές εκδηλώσεις. Τολμούν όμως να θέσουν στον Θεό το ερώτημα: “Γιατί δεν στέλλεις τον κεραυνό σου να κάψεις τους εχθρούς σου;”! Είναι εκείνοι που χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει υποκατέστησαν τον Θεό της αγάπης με τον Δία των κεραυνών, που όμως “παρίσταται” στην καρναβαλική παρέλαση! Κατέχονται από το ιδιότυπο πάθος του φθόνου, επειδή δεν μπορούν και αυτοί να “απολαύσουν” όσα οι άλλοι. Ο χαρακτήρας αυτός είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτος μεταξύ των εχθρών της Εκκλησίας και προβάλλεται ως ο γνήσιος τύπος του πιστού, όχι από άγνοια, αλλά εμπαθή σκοπιμότητα να πληγεί η Εκκλησία.

Τέλος είναι και κάποιοι που σιωπηλά και μυστικά έχουν ήδη σηκώσει τον σταυρό τους και πορεύονται προς τον “Γολγοθά”. Με ταπείνωση, αισθανόμενοι το βάρος των κριμάτων τους, και με αγάπη προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό τους υπό τη επήρεια της αμαρτίας, προσευχόμενοι ο Θεός να ελεήσει και τους ίδιους αλλά και όλους τους συνανθρώπους τους. Είναι ο χορός των εν τω κόσμω αγίων.

Το καρναβάλι θα γίνει και εφέτος. Ιδιαίτερα “φαντασμαγορικό” θα είναι εκείνο της Πάτρας, καθ’ ότι και πολυδάπανο. Οι κάτοικοι της πόλης, αλλά και πολλοί άλλοι απ’ όλη τη χώρα θα συρρεύσουν να παρακολουθήσουν το θέαμα. Εκείνη την ημέρα δεν θα υπάρξει οικονομική ύφεση. Θα περάσουν μπροστά από τα κλειστά εργοστάσια –φαντάσματα της Πειραϊκής – Πατραϊκής, του Λαδόπουλου, της Pirelli, για να αναφέρω λίγα που θυμούμαι και θα προσπαθήσουν να ξεχάσουν με άφθονο κρασί και λάγνο βλέμμα. Ίσως κάποιοι να μην αφήσουν αναξιοποίητη την “πρόκληση” του συντοπίτη τους ιεράρχη της Κόνιτσας!

Από την επομένη περισσότεροι θα είναι εκείνοι που θα έχουν ανάγκη ενός πιάτου φαγητού από το ενοριακό συσσίτιο! Η Εκκλησία πρέπει να ετοιμάζεται, ώστε να ανταποκριθεί στις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες του λαού που προδόθηκε από εκείνους που πίστεψε έχοντας προηγουμένως προδώσει Εκείνον που θυσιάστηκε γι’ αυτόν! Αλλά η Εκκλησία δεν είναι πρωτίστως τροφέας των πεινασμένων, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι χρέος των ενοριών η παροχή τροφής προς τους πεινώντες. Η Εκκλησία είναι πρωτίστως θεραπευτήριο ψυχών. Ετοιμάζονται οι αυξημένες κλίνες που θα απαιτούνται στα χρόνια που έρχονται;