Σπάζοντας τα τεχνητά εμπόδια της ιστορίας:
από την Αχαϊκή Γη ως τα πέρατα του κόσμου του Παναγιώτη Μπούρδαλα
Παρουσίαση: Αγγελική Μαύρου[1]
Με τιμή δέχθηκα την πρόσκληση να προλογίσω και εγώ το βιβλίο του κου Μπούρδαλα Παναγιώτη μιλώντας ως γυναίκα σύγχρονη, εργαζόμενη ιδιωτικά ως επιστήμων υγείας, μητέρα μικρών παλιά και μεγάλων «παιδιών» τώρα.
Διαβάζοντας τα περιεχόμενα είδα τα τόσα κεφάλαια –κάποια έμοιαζαν μακρινά από τα δικά μου γνωστικά αντικείμενα και ενδιαφέροντα! Σίγουρα έδειχνε ένα βιβλίο ΔΥΣΚΟΛΟ και ΟΓΚΩΔΕΣ σε νοήματα και αντικείμενα για το δικό μου νου….
Όμως διαψεύστηκα και για άλλη μια φορά απόλαυσα και χάρηκα την ανάγνωση –μελέτη χάρη στην ροή του λόγου, τον απλό τρόπο γραφής, την καλλιτεχνική πένα, την ακρίβεια Φυσικού και τις γνώσεις Θεολόγου του συγγραφέα.
Ο ίδιος ο συγγραφέας γράφει:
«Αφιερώνεται
στους «δυνάμει και ενεργεία» χριστιανούς,
που κατανοούν τον σύγχρονο κόσμο
και παλεύουν θε-ανθρωπολογικά,
σπάζοντας τα τεχνητά εμπόδια της ιστορίας…»
α) «ΔΥΝΑΜΕΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ» ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ: χριστιανός = συνάνθρωπος που μέσα στην ζωή κάθε μέρα από το οποιοδήποτε πόστο στέκεται Καλός πλησίον, όπως ΜΙΑ ΜΑΝΑ που δίνει στα παιδιά της αέρα να νιώθουν και το αυτεξούσιο, παρέα με την αυξημένη υπευθυνότητα και την αγάπη που αυτή η ίδια νιώθει …
Γράφει:
«Δεν θα ξεχάσω το δρόμο της μεσότητας απέναντι στη δική της ευθύνη και την αποδοχή του δικού μου «αυτεξούσιου», που αποτελεί το πρώτο στάδιο για να γευτεί κάποιος άνθρωπος το τέρμα της πλήρους ελευθερίας».
Μια γυναίκα χήρα που εκτελεί με χαρά το «αγαπάτε τους εχθρούς υμών», παρόλη την επίγνωση του κινδύνου, το φόβο και τις αντιρρήσεις των αγαπημένων.
«…’’Μάνα, αυτός είναι Γερμανός! Είναι ένας από τους εχθρούς μας!’’ αναφωνήσαμε σχεδόν ταυτόχρονα οι δυο μας. ‘’Φέραμε τον εχθρό μέσα στο σπίτι μας, μάνα!’’ Εκείνη γύρισε, μας κοίταξε αυστηρά και ύστερα είπε:
‘’Κι αν ήταν φίλος, συγγενής, γνωστός ή άγνωστος; Αν ήταν ο αδελφός σας; Φέρτε μου πετσέτες καθαρές και βάλτε μερικά στρωσίδια, εδώ στην άκρη, να έχει ζέστη όταν τον συνεφέρω… Άντε, σύρτε και κάνετε αυτό που σας λέω!’’…».[2]
β) ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ: θα διαβάσετε παραδείγματα/περάσματα δασκάλων – ηγετών –καθηγητών κι Ένας παππούλης –πνευματικός, που όχι τυχαία συγκεντρώνει τα «παιδιά του» στην νοερή αγκαλιά του σαν μαγνήτης, όμως τους σπάει τις δεσμεύσεις και τους απελευθερώνει στην κοινωνία –γράφει:
‘’Φοβάσαι μήπως αμαρτήσεις; Μη φοβάσαι… θα αμαρτήσεις… γιατί κανένας δεν είναι αναμάρτητος… Ο Χριστός είπε μετανοείτε… όχι μετανοήστε…’’. ‘’Η εκκλησία είναι συνεργείο… μέσα στην εκκλησία είναι όλα τα τρακαρισμένα… για να φτιαχτούνε’’.
Όμως συμπονούσε, βαθιά. Δεν προσπαθούσε να μπει στο κέντρο: ‘’Ανάμεσα στο ζευγάρι δεν μπαίνει ούτε στυπόχαρτο …, ούτε ο πνευματικός’’, έλεγε.
Η αμαρτία, πολυχρησιμοποιημένη και φορτισμένη με ενοχές και φοβίες από τους συντηρητικούς κύκλους, ήταν όπως έλεγε η κατάσταση που ‘’ο άνθρωπος λειτουργεί εκτός των προδιαγραφών του Κατασκευαστή.. και τότε θα πάθει ζημιά! Είναι σα να βάλεις στο αυτοκίνητο αντί για βενζίνη, οινόπνευμα… θα χαλάσει’’.
Για νέους ανθρώπους μακριά από την εκκλησία δεν είχε προκαταλήψεις: ‘’Ελάτε να δείτε και το δικό μου σπίτι και αν δε σας αρέσει, φεύγετε’’, έλεγε σε πολύ προσωπικές συζητήσεις.
γ) ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΕΧΝΗΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Τεχνητά –όχι φυσικά– τα εμπόδια τα σφάλματα ….πολλά αναφέρονται μέσα στο βιβλίο, για τις αγκυλώσεις στους κόλπους της εκκλησίας, για τα πατριαρχεία, τον «αστοχριστιανισμό» –από έναν χριστιανό, που δεν θέλει να καταγγείλει, αλλά αγαπητικά να εξηγήσει ότι τα εμπόδια και οι αγκυλώσεις αυτές είναι τεχνητά –και διορθώσιμα όταν ο άνθρωπος σκέπτεται συλλογικά και αγαπά την ελευθερία τη δική του και του διπλανού, όταν διακόπτεται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο … Όταν δεν αδιαφορεί για την ενότητα με τον διπλανό.
Διαβάζω…
«Σήμερα, 2.000 χρόνια μετά, οι χριστιανοί δεν αποτελούν μία ενότητα, αλλά ούτε στο εσωτερικό των Ομολογιών επίσης. Από την άλλη μεριά, σ’ όσες χώρες οι διοικήσεις των τοπικών Εκκλησιών – Ομολογιών βρίσκονται σε σχετική υποτέλεια στις κυβερνήσεις ή μεγάλα μοναστήρια βρίσκονται στο έλεος χορηγιών (όχι δωρεών), δεν είναι μόνο η διαφορετική στάση που τους διαχωρίζει έναντι του πλούτου. Τους διαχωρίζει και η αντίληψή τους και η στάση τους έναντι των ξένων. Και όταν λέμε ξένων, δεν εννοούμε μόνο τους τουρίστες ή τους πλούσιους αγοραστές γης, αλλά και τους ανθρώπους τους παραπεταμένους από οποιαδήποτε γήϊνη πατρίδα. (…)
Μέσα στο πλαίσιο αυτό μια μεγάλη μερίδα της ακόμα ορθόδοξης νεότητας στρεβλώνεται επικίνδυνα, ενώ στην κοινωνία την περιμένει ο πρακτικός και «εγκληματικός» αθεϊσμός.
Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι ο θεωρητικός αθεϊσμός σ’ ανθρώπους «καλής θέλησης», προσωρινά μπορεί να διασώζει ως κιβωτός τα βαθύτερα της συνείδησης, ειδικά της νεότητας, αφού ο «θάνατος του θεού» δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ο «θάνατος» ενός ειδωλοποιημένου χριστιανισμού. Επομένως είναι δυνατή η αποκάλυψη της απελευθερωτικής ορθόδοξης χριστιανικής ανθρωπολογίας».
δ) ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΘΕ–ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ: «παλεύουν» όχι για να ζορίζονται –είναι ήδη ζόρικη η ζωή –ίσως ακόμη πιο ζόρικη για όσους δεν πιστεύουν– αλλά παλεύουν γιατί κάθε φορά ελεύθερα επιλέγουν την κατεύθυνση, την οδό της πίστης. Επιλέγουν να πιστεύουν στο δύσκολο δρόμο. Γιατί είναι δύσκολο να πιστεύεις ότι και λίγοι αρκούν για να φέρουν την αλλαγή.
Κεφάλαιο: Περί της προσφυγικής δομής στον τόπο του συγγραφέα… Κεφάλαιο φυλακές και covid-19 …
Γράφει:
«Κλείνω και μ’ ένα δικό μου ερώτημα: Γιατί τα μεγάλα ή και μικρότερα ΜΜΕ, όπως και η Κυβέρνηση, δεν ενημερώνουν στον ίδιο βαθμό με τις καθημερινές ενημερώσεις, υποδείξεις και τρομοκρατίες, κλπ και για τις δομές αυτές;» και
ε) ΤΕΛΟΣ: πολύ αξιόλογη η παράθεση και ο σχολιασμός της στάσης των Ορθοδόξων εκκλησιών για τα θέματα που απασχόλησαν την Μεγάλη Σύνοδο και τον πόλεμο στην Ουκρανία!
Εύχομαι το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο ως του κόσμου τα πέρατα και να μιλήσει στις καρδιές σας
Διαβάστε το άφοβα!
Ευχαριστώ.
Ναύπλιο – Βουλευτικό, 04/02/2023
[1] Η Αγγελική Μαύρου είναι διαιτολόγος-διατροφολόγος.
