Ο ΠΑΡΑΓΩΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Του Χάρη Ναξάκη*

Η αριστερά (κομμουνιστική, σοσιαλιστική, ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική, κλπ), όπως σκιαγραφήθηκε από τους γεννήτορές της, εμπεριέχει τον παραγωγισμό, την θεοποίηση της  ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων διαμέσου των εφαρμογών της επιστήμης. Η            έλευση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού προϋποθέτει την ανάπτυξη του             καπιταλισμού, του βιομηχανισμού, εξού ο Λένιν και ο Τρότσκι στο όνομα της σοσιαλιστικής  εκβιομηχάνισης υιοθέτησαν και εφάρμοσαν πλήρως τον τεϋλορισμό. Η αριστερά, σχεδόν   στο σύνολό της, ως γνήσιο τέκνο του κόμη Σεν Σιμόν που λάτρευε τον βιομηχανισμό,            κυριευμένη από τον εργαλειακό ορθολογισμό, την εσχατολογική πίστη για την ανθρώπινη  παντοδυναμία, συνέβαλλε στην διάπραξη μιας ύβρεος, την πλήρη υποταγή της φύσης και   κατ’ επέκταση της κοινωνίας ως σύστημα ανθρώπου-φύσης. Το πρόταγμα που απέμεινε ήταν η δίκαιη αναδιανομή των κερδών από μια κοινωνία εθισμένη στον καταναλωτισμό και την καταστροφή της φύσης, από την πρόοδο. Η χιλιαστική όμως πίστη ότι “σε τελευταία  ανάλυση τα πάντα είναι οικονομία”, γεγονός που καθιστά τον έλεγχο της το κύριο εργαλείο για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, έχει μια προϊστορία αλλά σαθρά θεμέλια. Σε           ορισμένες όψεις αυτής της πίστης  θα αναφερθούμε στην συνέχεια με αφορμή την              Οκτωβριανή Επανάσταση.