Του σκύλου η ρόδινη θρυαλλίδα 

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

 

Επίμονα βγάζει τις δικές του κραυγές,

τις σκυλίσιες,

στης ροδιάς τον περίχωρο.

Ναι αυτής της ομορφούλας,

της τρυγημένης

χρυσοκόκκινης ελπίδας.

Ξάφνου περίεργη ησυχία εκτείνεται,

η ημερήσια,

στων swap’s τον ευθύβολο

στόχο, πάλι, ανατροπής

του συλλογικού

πρασινοκόκκινου οράματος.

 

Τα χρέη, το Χρέος και το νόημα ζωής,

το ανθρώπινο,

στης καμπάνας τον περίηχο,

θυμίζουν την επανάληψη

του ευσυνείδητου

Ερυθροθάλασσου περάσματος.

 

Τώρα ο σκύλος ησυχάζει και ζυγίζει,

τι πιο φυσικό,

της μάχης το απρόσμενο.

Η μετάνοια ηγείται

της αναπόφευκτης

μαυροκόκκινης θρυαλλίδας.

 

Πάτρα, 03-01-2011