Τα παραμύθια του παππού (2): Το πέπλο του φόβου

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ του παππού για την εποχή του κορωνοϊού

Του Βασίλειου Χριστόπουλου*

(Πες μου, ποιον φόβο αγάπησες πάλι, Γ. Αγγελάκας)

-Παππού, πες μου ξανά εκείνο το παραμύθι.
-Ποιο, παιδί μου;
-Αυτό…. που σας είχαν κλείσει στα σπίτια σας γιατί έξω κυκλοφορούσε ο κινέζικος δράκος που ξεφύσαγε… Φσσσς… Φσσσς… Πφφφ…
-Έτσι ακριβώς έκανε και ο δράκος. Ξεφυσούσε και έφτυνε. Αλλά, σου είπα, δεν είναι παραμύθι.
-Είχες δει ποτέ το δράκο;
-Όχι, ήταν αόρατος. Αυτός που λες ο δράκος ξεφυσούσε μια ανάσα γεμάτη μικρόβια και ιούς. Και όποιος την ανάπνεε….
-Ξέρω, ξέρω, άστα τώρα αυτά. Φορούσατε όλοι μάσκες, μου το έχεις πει.
-Μας είχε υποχρεώσει η κυβέρνηση, αλλά κι εμείς βήμα δεν κάναμε χωρίς μάσκα.
-Φοβόσασταν τόσο πολύ; -Όλος ο κόσμος φοβόταν. Ένα πέπλο φόβου είχε καλύψει σαν σύννεφο την πόλη μας, τη χώρα και όλο τον κόσμο.
-Κι εσύ, παππού, φοβόσουνα;