Στράτευμα και ομοφυλοφιλία
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Η ομοφυλοφιλία αποτελεί μάστιγα στις δυτικές κοινωνίες από δεκαετίες. Αν εξ αρχής οι ιθύνοντες την αντιμετώπιζαν ως πρόβλημα, ασφαλώς η επιστημονική έρευμα θα είχε δώσει ώς σήμερα πλήθος εργασιών για τα αίτια και θα λαμβάνονταν μέτρα, ώστε να περιοριστεί το κακό πριν μετατραπεί σε μάστιγα. Αντί όμως αυτού είδαμε το ομοφυλοφιλικό “κίνημα” να κατακτά με την πάροδο του χρόνου έδαφος και να εδραιώνεται διεκδικώντας δικαιώματα, τα οποία στερούσαν από τα μέλη τους οι “ομοφοβικές” Πολιτείες!
Οι ομοφυλόφιλοι αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν ακόμη την επιφυλακτικότητα, αν όχι την εχθρότητα, των κοινωνιών σε κάποιες δυτικές χώρες, μεταξύ των οποίων και στη δική μας. Όμως η ποινική δίωξή τους, που είχε επιβληθεί στις κομμουνιστικές κοινωνίες, αποτελεί παρελθόν. Οι κομμουνιστές πάντως όφειλαν πολλές από τις κατασκοπευτικές τους επιτυχίες στην ύπαρξη από καιρό ομοφυλοφίλων σε καίριες θέσεις των δυτικών μυστικών υπηρεσιών. Παραθέτουμε κάποια σημαντικά συμβάντα, μέσω των οποίων φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχουν πλέον σαφή την υποστήριξη των κυβερνήσεων, των διεφθαρμένων ΜΜΕ και των αυτοαποκαλουμένων προοδευτικών ανθρώπων του πολιτικού, επιστημονικού, διανοητικού και καλλιτεχνικού στερεώματος.
Η αμερικανική ψυχιατρική εταιρεία σε σύγγραμμά της, το οποίο είχε γνωρίσει ώς το 1973 έξι αναθεωρημένες εκδόσεις, κατέτασσε την ομοφυλοφιλία στις γενετήσιες διαστροφές. Κατά το έτος όμως εκείνο το συμβούλιο της εταιρίας κατόπιν ψηφοφορίας έλαβε την απόφαση να απαλείψει την ομοφυλοφιλία από τις γενετήσιες διαστροφές κατά την επικείμενη εβδόμη έκδοση! Πέρα από τις συνέπειες στον κοινωνικό χώρο έχουμε και άλλη στον επιστημονικό. Άνοιγε η κερκόπορτα, ώστε σε πλείστα όσα επιστημονικά θέματα να λαμβάνονται αποφάσεις κατά πλειονοψηφία των συμμετεχόντων στα συνέδρια! Αυτό συνιστά και το τέλος της Επιστήμης, την οποία κάποιοι λάτρεψαν κατά τον 19ο αιώνα και θαύμασαν κατά τον 20ο! Οι επιστήμονες αναλαμβάνουν έναντι αδράς βέβαια αμοιβής να διεκπεραιώσουν οποιαδήποτε υπόθεση εξυπηρετεί το Σύστημα, αλλά αυτό θέλει τη γνώμη της αδέκαστης Επιστήμης (αποφεύγεται επιμελώς να γίνεται αναφορά στην επιστημονική κοινότητα αντί αυτής!). Έτσι στο περιοδικό “Ιατρικό βήμα” (3ος-4ος 1997) διάβασα το ακόλουθο άκρως εντυπωσιακό κείμενο:
“Στα πλαίσια της απάτης φαίνεται πως εξελίσσεται η πρόσφατη ανακάλυψη του περιφήμου γονιδίου Γκέιτζιν (Gaygene), που σύμφωνα με τον δρ Χάμερ καθορίζει τον κώδικα ζωής των ομοφυλοφίλων. Την είδηση δημοσίευσε προσφάτως η εφημερίδα “Σικάγο Τριμπιούν” και προκάλεσε αναστάτωση στον επιστημονικό κόσμο των ΗΠΑ, κυρίως στο καρκινολογικό ινστιτούτο της Βηθεσδά, όπου εργάζεται ο δρ. Χάμερ και στο Μπει Έρια του Σαν Φρανσίσκο, όπου ζει η μεγαλύτερη κοινότητα ομοφυλοφίλων. Ο άνθρωπος που αμφισβητεί την εγκυρότητα της ανακάλυψης είναι ο καθηγητής της Βιολογίας στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ Ρίτσαρντ Λιούοντιν, ο οποίος δήλωσε: “Για μένα τα περί “γενετικής” συμπεριφοράς των ομοφυλοφίλων είναι απάτη”. Πρέπει να αναφέρουμε ότι η ανακάλυψη της ύπαρξης του εν λόγω γονιδίου έγινε σε εποχή που οι συζητήσεις για την εισδοχή ή μη των ομοφυλοφίλων στο στράτευμα ήσαν εξαιρετικά έντονες στην Αμερική”.
Το 1993 είχε ψηφιστεί από τη βουλή των ΗΠΑ νόμος, ο οποίος ισχύει ώς σήμερα, γνωστός με τη φράση «μην ρωτάς, μην λες». Αυτό προέβλεπε την απόταξη των στρατιωτικών με τη διαπίστωση της ομοφυλοφιλίας τους. Φαίνεται όμως πως στη δεκαπενταετία και πλέον που μεσολάβησε πολλά άλλαξαν. Ο διαπρεπής βιολόγος Λιούοντιν ξεπέρασε τα 80 έτη, η σχέση του πανεπιστημίου με το Σύστημα έγινε πιο στενή και οι κοινωνικές εξελίξεις καθιστούν ίσως άχρηστους πλέον ψευτοεπιστήμονες τύπου Χάμερ, οι οποίοι ανακαλύπτουν κατά παραγγελίαν του Συστήματος!
Στο διάστημα αυτό η στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ δοκιμάστηκε σοβαρά σε διάφορα μέτωπα. Η ένταξη στο στράτευμα σιωπηρά ομοφυλοφίλων και η εκ των υστέρων διάγνωση του πάθους τους, ασφαλώς θα οδήγησε σε πλήθος αποτάξεων σύμφωνα με τον νόμο του 1993 που προαναφέραμε. Αλλά το Σύστημα ετοιμάζει νέες “δόξες” για το στράτευμά του και θέλει να λύσει οριστικά το πρόβλημα εκ των αποτάξεων με την τροποποίηση του νόμου. Ο εισηγητής του θέματος στην επιτροπή ενόπλων δυνάμεων της Γερουσίας τόνισε κατά τη σχετική συζήτηση: «Πιστεύω ότι, μακροπρόθεσμα, η κατάργηση της νομοθεσίας θα ενισχύσει τον στρατό μας και θα μας επιτρέψει να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι. (Η κατάργηση του νόμου) θα αντανακλά καλύτερα την χώρα που υπηρετούμε». Οι Γερουσιαστές εν πολλοίς πείσθηκαν και με ψήφους 63 υπέρ και 33 κατά προώθησαν νομοσχέδιο σε τελικό ψήφισμα. Το έδαφος είχε προετοιμαστεί κατάλληλα μέσω δημοσκόπησης. Μελέτη του Πενταγώνου που δημοσιεύτηκε προ εβδομάδος δείχνει ότι το 70% των 115.000 στρατιωτικών και των 44.000 συζύγων στρατιωτικών που ρωτήθηκαν, τάσσονται υπέρ της κατάργησης του νόμου. Η “δημοσκόπηση” ασφαλώς “έλυσε” το χέρι αρκετών γερουσιαστών!
Στην Ευρώπη, όπου ακόμη η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική σε αρκετές χώρες, ανάλογα προβλήματα δεν βασανίζουν ακόμη τις κυβερνήσεις. Όμως το “κίνημα” των ομοφυλοφίλων κατέκτησε σημαντικό έδαφος, όπως άλλωστε και στις ΗΠΑ. Πέρα από το ότι προτιμούνται ολοένα και περισσότερο έναντι των εχόντων φυσιολογική γενετήσια συμπεριφορά στα τηλεοπτικά παράθυρα, επέτυχαν σε αρκετές χώρες την αναγνώριση του γάμου τους έχοντας μάλιστα εξασφαλίσει και την “ιερολογία” αυτού από κάποιες ακραίες, γι’ αυτό και “προοδευτικές” προτεσταντικές ομολογίες! Παρελάσεις ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας στη θέση των ελλειπουσών εθνικής υπερηφάνειας γίνονται πλέον καθημερινότητα. Μάλιστα ανώτατοι αξιωματούχοι εμφανίζονται δημοσίως με το έτερον ήμισυ του ιδίου φύλου με καμάρι και οι άλλοι επιβραβεύουν το θάρρος τους προς υπέρβαση των κοινωνικών προκαταλήψεων του παρελθόντος. Μάλιστα το ευρωπαϊκό δικαστήριο, μία από τις πλείστες “ανεξάρτητες” αρχές του Συστήματος καταδίκασε τη Γαλλία για την άρνηση έγκρισης υιοθεσίας παιδιού από ομοφιλόφιλη μάνα (κάποτε πρέπει να πάψουμε εμείς τουλάχιστον να χρησιμοποιούμε τον όρο λεσβία), διότι αυτό συνιστά διακριτική μεταχείρηση με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Η διεθνής ομοφυλοφιλική κοινότητα στην προσπάθειά της να αποκτήσει ερείσματα κάνει ευρεία αναφορά στην ομοφυλοφιλία των αρχαίων Ελλήνων. Αυτής διακρίνουμε δύο μορφές, τη σπαρτιατική και την αθηναϊκή. Στην πρώτη αποτελούσε αναγκαίο κακό στην επί μακρόν ζωή σε στρατόπεδα, από τα οποία απουσίαζαν οι γυναίκες. Στη δεύτερη έχουμε ένα “ευγενές” πάθος, κατά Συκουτρή, το οποίο χαρακτήριζε την άρχουσα τάξη και όχι την αθηναϊκή κοινωνία στο σύνολό της. Η σχέση γινόταν από συμφώνου μεταξύ του επιφανούς πολίτου και της οικογένειας του εκκολαπτομένου πολίτου, διαρκούσε κάποιο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια ο νέος δημιουργούσε τη δική του οικογένεια, για να αναλάβει με τη σειρά του άλλο ρόλο, όταν θα γινόταν επιφανής. Ασφαλώς δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι παρ’ αυτόν τον χαρακτήρα η ομοφυλοφιλία υπήρξε μάστιγα για την αρχαία Ελλάδα, καθώς ήταν ένας από τους λόγους της ολιγοτεκνίας, η οποία οδήγησε στη δημογραφική κατάρρευση λόγω και των ατέλειωτων εμφυλίων πολέμων. Όμως οι πρόγονοί μας ήσαν ειδωλολάτρες και δεν πρέπει να κρίνονται με βάση κώδικες ηθικής δεοντολογίας μεταγενέστερους. Οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες επανέρχονται με περισσή μανία στην εποχή της ρωμαϊκής παρακμής, προβάλλοντας μάλιστα με καύχηση την κατάπτωση ώς κοινωνική πρόοδο! Πού να διαβλέψουν στη μέθη εκ της διαφθοράς τη σημασία του συνθήματος που κραδαίνουν μουσουλμάνοι κατά διαδηλώσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος: “Η Ευρώπη είναι καρκίνος, το Ισλάμ είναι η θεραπεία”!
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”, 20-12-2010
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεώρησε η εμμονή στων γαλλικών αρχών στο γεγονός ότι η αιτούσα ήταν ομοφυλόφιλη συνιστούσαν διακριτική μεταχείριση με βάση το σεξουαλικό της προσανατολισμό και καταδίκασε τη Γαλλία σε 10.000 ευρώ και τα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας, που θα απαγορέψει την πολιτική «μην ρωτάς, μην λες» , που ισχύει στο στρατό.
«Πιστεύω ότι, μακροπρόθεσμα, η κατάργηση της νομοθεσίας θα ενισχύσει τον στρατό μας και θα μας επιτρέψει να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι. (Η κατάργηση του νόμου) θα αντανακλά καλύτερα την χώρα που υπηρετούμε» δήλωσε ο ναύαρχος Μιούλεν στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας.
Ωστόσο, ο ναύαρχος Μάικ Μιούλεν απέρριψε τα επιχειρήματα πολλών γερουσιαστών που ανέφεραν ότι ο στρατός των ΗΠΑ είναι «εξασθενημένος» από τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και δεν μπορεί να «αντέξει» και την ανοιχτή θητεία.
«Ο πόλεμος δεν καταπνίγει την αλλαγή, την απαιτεί» είπε.
Ο νόμος που ονομάζεται «Μην ρωτάς, μην λες», και εγκρίθηκε το 1993, υποχρεώνει τους ομοφυλόφιλους στρατιωτικούς να κρύβουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, υπό την απειλή της αποστράτευσης.
Ο Λευκός Οίκος θέλει την κατάργηση του νόμου από την Γερουσία πριν από το τέλος του έτους, όπως και ο υπουργός Άμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς, ο οποίος επιθυμεί «να προλάβει» τις εξελίξεις και να καταργηθεί ο νόμος πριν πολλοί στρατιώτες καταφύγουν στα δικαστήρια.
Ωστόσο, οι Ρεπουμπλικάνοι αναμένεται να εμποδίσουν το νομοσχέδιο.
Μια μελέτη του Πενταγώνου που δημοσιεύτηκε την Τρίτη δείχνει ότι το 70% των 115.000 στρατιωτικών και των 44.000 συζύγων στρατιωτικών που ρωτήθηκαν, τάσσονται υπέρ της κατάργησης του νόμου.
