Τσιγγάνικη φτώχεια στις μέρες του κορονοϊού – ΡΟΜΑΝΙ ΤΣΟΡΙΠΕ
Moving out. Ζωγραφική: Κατερίνα Χριστοπούλου
Του Βασιλείου Χριστόπουλου*
Το πρωί της 23ης Μάρτη, ημέρα
Δευτέρα, η Κυριακή ξύπνησε τα παιδιά της. Παρά τον χειμωνιάτικο καιρό, έπρεπε
να βγουν στους δρόμους για δουλειά. Να μαζέψουν λίγα χρήματα να φάνε και
να αγοράσουν καινούρια φιάλη που από χτες έχει αδειάσει. Μετά τα παιδιά
προσπάθησε να ξυπνήσει το Χρήστο, που διαμαρτυρήθηκε.
-Άσε, μωρή, να κοιμηθώ.
-Ξύπνα τεμπέλη, παλιοκχαντινό. Σήκω μπεκρούλιακα.
Ο Χρήστος δεν ήταν πάντα τεμπέλης. Ούτε έπινε κάθε βράδυ. Παλιότερα είχε ένα μικρό φορτηγάκι datsun, και έκανε τον παλιατζή. Μάζευε παλιά σίδερα, χαρτόκουτα, χαλασμένες ηλεκτρικές συσκευές, ό,τι έβρισκε. Τα έδινε για ανακύκλωση και κάτι έβγαζε. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, το φορτηγάκι κατέρρευσε. Δεν κατάφερε να το επισκευάσει και το εγκατέλειψε. Είναι κάτι που δεν το θέλει, αλλά για να βοηθήσει την οικογένεια, δεν έχει άλλο δρόμο από τη διακονιά. Ίσως και κάποιες μικροκλοπές. Αλλά αυτές τις φοβάται. Αν κάτι στραβώσει θα αφήσει την Κυριακή μονάχη, με έξι, και σε λίγο επτά, μικρά παιδιά. Πίνει, λοιπόν, Κάθε βράδυ, έχει δίπλα του μια πλαστική μπουκάλα κρασί και το πίνει λίγο λίγο. Μόνο έτσι, λέει, μπορεί να κοιμηθεί.
Η εγκυμονούσα Κυριακή αποτελεί την κεφαλή της οικογένειας. Η οικογένεια αποτελείται από αυτήν το Χρήστο και 6 μικρά παιδιά: Από ενός έτους μέχρι την Κωνσταντίνα 10 χρονών. Η Κωνσταντίνα, που βρίσκεται στα όρια παιδικής – εφηβικής ηλικίας είναι η πολύτιμη βοηθός της στη φροντίδα των μικρών αλλά και στη ζητιανιά.
