Είναι αυτό μια πρόβα νυφικού για την κλιματική αλλαγή;

Του Bruno Latour (Μπρούνο Λατούρ)*

Η απρόβλεπτη σύμπτωση μεταξύ ενός γενικού περιορισμού και της περιόδου της Σαρακοστής είναι ακόμα κάπως ευπρόσδεκτη για εκείνους που έχουν κληθεί για λόγους αλληλεγγύης να μην κάνουν τίποτα και να παραμείνουν σε απόσταση από το μέτωπο της μάχης. Αυτή η υποχρεωτική νηστεία, αυτό το κοσμικό και ρεπουμλπικανικό Ραμαζάνι μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία για να αναλογιστούν τι είναι σημαντικό και τι είναι κοροϊδία…

Είναι σαν να μπορούσε η παρέμβαση του ιού να αποτελέσει μία πρόβα νυφικού για την επόμενη κρίση, εκείνη στην οποία ο αναπροσανατολισμός των συνθηκών διαβίωσης θα αποτελέσει πρόκληση για όλους μας, όπως και όλες οι λεπτομέρειες της καθημερινής ύπαρξης που θα πρέπει να μάθουμε να οργανώνουμε προσεκτικά. Κάνω την υπόθεση, όπως και πολλοί άλλοι, ότι η κρίση της υγείας μάς προετοιμάζει, μας προκαλεί, μας υποκινεί να προετοιμαστούμε για την αλλαγή του κλίματος. Αυτή η υπόθεση δεν έχει ακόμη ελεγχθεί.

Αυτό που επιτρέπει στις δύο κρίσεις να εμφανιστούν διαδοχικά είναι η ξαφνική και οδυνηρή συνειδητοποίηση ότι ο κλασικός ορισμός της κοινωνίας -οι άνθρωποι μεταξύ τους- δεν έχει νόημα. Η κατάσταση της κοινωνίας εξαρτάται κάθε στιγμή από τις σχέσεις μεταξύ πολλών παραγόντων, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν ανθρώπινες μορφές. Αυτό ισχύει για τα μικρόβια -όπως γνωρίζουμε από τον Pasteur- αλλά και για το διαδίκτυο, τον νόμο, την οργάνωση των νοσοκομείων, την υλικοτεχνική υποστήριξη του κράτους, καθώς και το κλίμα. Και, φυσικά, παρά τον θόρυβο που περιβάλλει μια «κατάσταση πολέμου» κατά του ιού, αυτός είναι ένας μόνο σύνδεσμος σε μια αλυσίδα όπου η διαχείριση αποθεμάτων μασκών ή τεστ, η ρύθμιση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, οι πολιτικές συνήθειες, οι χειρονομίες αλληλεγγύης, μετρούν ακριβώς το ίδιο στον καθορισμό του βαθμού λοιμογόνου δράσης του μολυσματικού παράγοντα.