ΠΡΟΣ τον τρίτο ΓΥΡΟ
Του Μιχάλη Βασιλάκη*
Τα αποτελέσματα του 2ου γύρου των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, έγιναν όχι αναπάντεχα, αντικείμενο εξαιρετικού πολιτικού ενδιαφέροντος, όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά και διεθνώς. Ο κ. Παπανδρέου στην σύνοδο της σοσιαλιστικής διεθνούς «επεδείκνυε» την φωτογράφισή του με τον κ. Καμίνη στο εκλογικό του κέντρο, ο δε επικεφαλής του Δ.Ν.Τ., σοσιαλιστής Στρός-Καν αποφαινόταν για την φιλομνημονιακή ψήφο του Ελληνικού λαού!!
Στο ίδιο μήκος κύματος συντονίστηκαν όλα σχεδόν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Η επιχείρηση διαστροφής της πραγματικότητας είναι προφανής, όμως στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα και παραμέτρους που θα συνεχίζουν να σημαδεύουν τις εξελίξεις που πυροδοτούν και πυροδοτούνται από την κρίση, στη δίνη της οποίας βρίσκεται ο λαός και η χώρα.
Η κωδικοποίηση των συμπερασμάτων από πολύπλοκα κοινωνικά φαινόμενα, περιέχει φυσικά πάντα τον κίνδυνο απλουστευτικής ερμηνείας των αντιθέσεων και των αντιφάσεων της κοινωνικής πραγματικότητας. Η εκλογική διαδικασία όμως αυτή καθ’αυτή, είναι και η ίδια κωδικοποιητική διαδικασία της πολύπλοκης πραγματικότητας των κοινωνικών σχέσεων μέσα στις οποίες ο «ψηφοφόρος» ως λειτουργικό τους στοιχείο – συγκροτεί το συνειδησιακό περιεχόμενο της ψήφου του.
Παρά τον κίνδυνο λοιπόν ενός απλουστευτικού αποτελέσματος, θα επιχειρήσουμε αναγκαστικά με δημοσιογραφικούς και όχι αναλυτικούς όρους, μια συνόψιση των πολιτικών συμπερασμάτων του 2ου γύρου των εκλογών.
Ο Παπανδρέου και η κυβέρνησή του απόφυγε την άμεση κατάρρευσή της και πέτυχε προσωρινή πολιτική διάσωση της διαχείρισης του.
Το πολιτικό σύστημα και ειδικά η δικομματική εξουσιαστική του μορφή των μηχανισμών, βρίσκεται σε πλήρη κοινωνική και πολιτική απονομιμοποίηση.
Ανυπαρξία φερέγγυας κοινωνικά και πολιτικά εναλλακτικής πρότασης διεξόδου απέναντι στο μνημόνιο και τη διεθνή αρμοστεία.
Το τελευταίο όχι μόνο καταγράφεται σαν βασικό πολιτικό συμπέρασμα της συγκεκριμένης εκλογικής καταγραφής, αλλά και κύρια αίτια της.
Το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου και του Παπανδρέου απόφυγε την πλήρη και άμεση κατάρρευση του στο πρόσωπο του Σγουρού στην περιφέρεια Αττικής, ελλείψει αντιπάλου!
Η αντιμνημονιακή Ν.Δ. του Σαμαρά επίσης, απόφυγε την άμεση και πλήρη κατάρρευση της στα πρόσωπα των Μιχαλολιάκου, Ψωμιάδη και πάλι ελλείψει αντιπάλου!
Όμως ούτε το ένα, ούτε το άλλο μπορούν να επισκιάσουν το φάντασμα του 50% του πρώτου και το 60% του δεύτερου γύρου, που αρνήθηκε την οποιαδήποτε συμβολή του στη πολιτική νομιμοποίηση του μνημονίου και του πολιτικού συστήματος.
Το Μνημόνιο μπορούσε να είχε ανασχεθεί τουλάχιστον σε βασικές πλευρές του από το Δεκέμβρη του 2009 και να καταλήξει σε συγκροτημένη ανατροπή του διαμέσου και των εκλογών στις 7 Νοέμβρη. Αντί για αυτό επελαύνει ένα νέο μνημόνιο ακραία επιθετικό, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, μέσα μάλιστα σε συνθήκες επικίνδυνων διεθνών εξελίξεων, με την κοινωνία και το πολιτικό της σύστημα σε διαδικασίες αποσάθρωσης.
Τα ρήγματα στο στρατόπεδο της άρχουσας τάξης και της παρασιτικής της ηγεμονίας, όχι μόνο δεν έκλεισαν αλλά διευρύνθηκαν με ανάλογες επιπτώσεις στο πολιτικό της στρατόπεδο που επιχειρεί μια ανασυγκρότηση του, με επιδιαιτητή τον νεοφασιστικό πόλο.
Στο χώρο της αριστεράς σαν αποτέλεσμα και των εκλογών, θα ενταθούν οι χωρίς περιεχόμενο ανταγωνιστικές σχέσεις για ηγεμονία, με διαλυτικού χαρακτήρα συνέπειες σε κάθε συγκροτημένη έκφραση του μαζικού λαϊκού και εργατικού κινήματος και στο κίνημα της νεολαίας.
Σε κάθε περίπτωση θα παράγεται μια διαλυτική αποσταθεροποίηση προς ακραίες αντιδραστικές κατευθύνσεις, που θα αναπαράγει και θα επεκτείνει την ξένη ιμπεριαλιστική επικυριαρχία με άγνωστες συνέπειες!
Η κήρυξη του νέου ελληνογερμανικού πολέμου από τον Παπανδρέου ως Πρόεδρου της σοσιαλιστικής διεθνούς, αντανακλά την αποσταθεροποίηση των Αμερικανογερμανικών ισορροπιών μετά τις τελευταίες Αμερικανικές εκλογές και την επικράτηση ακραίων (στα όρια του φασισμού) αντιδραστικών κύκλων στο Αμερικανικό κογκρέσο.
Ουσιαστικά εν όψει και μιας νέας φάσης της παγκόσμιας κρίσης, επανέρχονται στο προσκήνιο οι Αμερικανικοί εκβιασμοί στο γερμανικό ιμπεριαλισμό στο μαλακό του υπογάστριο, για να στηρίξει την Αμερικάνικη ηγεμονία που αναζητά μια αναπροσαρμοσμένη στρατηγική στη θέση της γοργά αναλώσιμης στρατηγικής του Ομπάμα. Η Ελλάδα αντί να αναζητήσει νέους όρους ένταξης της στον παγκόσμιο και ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας στηριγμένη στο λαό της και στις δικές της δυνάμεις, παραδίδεται έρμαιο στους αδυσώπητους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ως αναλώσιμο υπομόχλιο τους.
Το μέλλον είναι σκοτεινό όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει ήδη συγκροτημένη πρόταση εξουσίας-διεξόδου από τη κρίση, αλλά κύρια γιατί όλες οι συνιστώσες του κοινωνικοπολιτικού συστήματος, έχουν συνειδητά ή ασυνείδητα στόχευση την καταστροφή κάθε δυνατότητας συγκρότησης μιας τέτοιας προοπτικής.
Σε τέτοιες συνθήκες και με τέτοια αντίληψη το συμπέρασμα Αλαβάνου ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε την πτώχευση είναι φυσιολογικό.
«Αδύνατο να αντιπαρατεθούμε στη πτώχευση στρατηγική του μαυραγοριτισμού. Ελπίζουμε στην δική μας αναγέννηση μέσα από την πτώχευση!!!»
Και όμως τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, αποτύπωσαν μια εξαιρετικά σημαντική κοινωνική και πολιτική δυναμική στο χώρο του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ, που απορρίπτει την θέση του ΛΑΦΥΡΟΥ τόσο του Παπανδρέου και του μνημονίου όσο και της μανιοκαταθλιπτικής φονταμενταλιστικής και αναρχοαυτόνομης αριστεράς.
Τα πολιτικά αποτελέσματα που μπορούσε να παραγάγει αυτή η δυναμική σε στρατηγική συμμαχία με μια πραγματικά επαναστατική και ριζοσπαστική αριστερά ήταν και είναι ικανά να συγκροτήσουν μια ριζοσπαστική δημοκρατική διέξοδο.
Σε αυτή τη κατεύθυνση αγωνιστήκαμε και σε αυτήν τη κατεύθυνση θα επιμένουμε, για να συγκροτηθεί το αντίπαλο δέος στο μνημόνιο, στην αναποτελεσματικότητα, στη κοινωνική διαλυτικότητα, στη πτώχευση, στην αντίδραση και τον ολοκληρωτισμό.
* Ο Μιχάλης Βασιλάκης είναι γραμματέας του ΕΑΜ, hhttp://eamgr.wordpress.com
ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε στον πατρινό «Ρεπόρτερ», 18-11-2010, σελ. 23.
