ΤΟ ΠΑΤΕΡΝΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ Β

Του Χάρη Ναξάκη*

                     Πατερναλισμός: σύστημα, αντίληψη ή πρακτική διοικήσεως, ασκήσεως πολιτικής και γενικότερου ελέγχου (ατόμων, ομάδων, εργαζομένων) με κηδεμονευτικό και προστατευτικό χαρακτήρα που, κατά τα οικογενειακά πρότυπα, προβάλλει ως δεδομένη την καλή θέληση του εργοδότη/ προϊσταμένου/ κυβερνήτη κλπ, τη στοργή και το πατρικό ενδιαφέρον του για το καλό κάθε πολίτη και που εκφράζεται με υλικές παροχές, χωρίς όμως την παροχή δικαιωμάτων συμμετοχής και αναλήψεως υπεύθυνων θέσεων (πηγή: λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Μπαμπινιώτη).

Ποιό ήταν όμως το σχέδιο Β; Σύμφωνα με τις όποιες εξηγήσεις έχουν δει το φως της δημοσιότητας, πριν ή μετά τον κρίσιμο Ιούλιο της διαπραγμάτευσης του 2015, από τους Γ. Βαρουφάκη και Τζον Γκαλμπρέιθ, αυτό περιελάμβανε: εφαρμογή ενός παράλληλου νομίσματος πληρωμών, χωρίς έξοδο από το ευρώ, κούρεμα των ομολόγων που κατείχε η ΕΚΤ, αλλαγή νομικού πλαισίου της Τράπεζας της Ελλάδος, εθνικοποίηση των τραπεζών, επαναπροσδιορισμό των καταθέσεων σε μια νέα δραχμή, εγγύηση της δημόσιας τάξης από την αστυνομία και το στρατό, κλπ. Σύμφωνα με άλλους, το χρέος είναι μη νόμιμο, απεχθές, επονείδιστο και γι’ αυτό πρέπει μέσω του λογιστικού ελέγχου του ένα μέρος του να κηρυχθεί παράνομο και να γίνει παύση πληρωμών. Υπήρχαν και οι απόψεις ότι το σχέδιο υπάρχει αλλά θα πρέπει να γίνει γνωστό και να εφαρμοστεί όταν επιλεγεί ο κατάλληλος πολιτικός χρόνος ή ότι η χώρα πρέπει άμεσα να επιστρέψει στην δραχμή και να αποχωρήσει από την Ε.Ε.