Μαζί τα φάγατε! Δεν τα φάγαμε κ. Πάγκαλε, μαζί!
Του Δαμιανού Βασιλειάδη*
Ο «κυρίαρχος» λαός απεφάνθη. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 7.11.2010 ο δικομματισμός θριάμβευσε. Τα δύο κόμματα εξουσίας έφθασαν μαζί περίπου το 70% των ψήφων. Δηλαδή τα δύο τρίτα του εκλογικού σώματος.
Θα ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας κάνοντας αναφορά σε έναν θριαμβευτικό τίτλο, για την ήττα του δικομματισμού, που δημοσιεύει ο Γιώργος Καραμπελιάς στην εφημερίδα «Ρήξη».
«Ο επιθανάτιος ρόγχος της μεταπολίτευσης
Στον δήμο της Αθήνας η αποχή ξεπέρασε το 55%, στη Θεσσαλονίκη το 46%, στην Αττική το 45% και στο σύνολο της επικράτειας το 40%, ενώ στην περιφέρεια Αττικής οι «εκλεκτοί» των δύο μεγάλων κομμάτων δεν ξεπέρασαν το 45% και οι δύο μαζί. Παράλληλα, τα άκυρα–λευκά –η ενεργός απόρριψη– έφτασαν το ιστορικό ρεκόρ του 9%! Σύνολο απόρριψης 50%!».
Δυστυχώς οι εύλογες ευχές μας δεν αποτελούν ανάλυση της σκληρής πραγματικότητας, την οποία, θέλουμε δε θέλουμε, πρέπει να παραδεχτούμε.
Γι’ αυτό και η δική μου σταθερή θέση: Βλέπω την πραγματικότητα, όπως είναι, δε συμβιβάζομαι μαζί της και προσπαθώ να την αλλάξω.
Αν υπολογίσουμε ότι όσοι απείχαν από τις εκλογές με μέσο όρο 40% ανήκουν κατά μεγάλη πλειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ, σε μικρότερο ποσοστό στη Νέα Δημοκρατία και το υπόλοιπο είναι οι αδιάφοροι, που δεν νοιάζονται για τίποτε, τότε μπορούμε να πούμε ότι ο το «μονοκομματικό κράτος» του δικομματισμού κατήγαγε περιφανή νίκη, σε αντίθεση με όλες τις επικρατούσες απόψεις, ότι ο δικομματισμός υπέστη ήττα.
Τα δύο τρίτα λοιπόν περίπου της αποχής αποτελούν δυνητικούς ψηφοφόρους των δύο κομμάτων εξουσίας και ενισχύουν αντικειμενικά, είτε το θέλουν είτε όχι οι απέχοντες της κάλπης, τα δύο κόμματα. Ούτε λίγο ούτε πολύ ένα 80% των εκλογέων, εξασφαλίζουν τα κόμματα αυτά, με αυτούς τους υπολογισμούς.
Δεν μπορούμε κάποιον, ο οποίος προτιμά να παίζει τάβλι ή να πίνει άνετα τον καφέ του και να μην πάει να ψηφίσει, να τον χαρακτηρίσουμε συνειδητοποιημένο πολίτη. Η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων ανήκει στην κατηγορία όσων είναι βολεμένοι με το σύστημα και δεν έχουν πρόβλημα, κυρίως οικονομικό ή όσων πιστεύουν ότι στο μέλλον θα βολευτούν, όπως πριν.
Βασικά πρόκειται για τα δύο τρίτα του ελληνικού λαού που ασπάζεται αυτό το κομματικό κράτος και εγκρίνει, παρά την πανθομολογούμενη «γκρίνια» του την πολιτική των δύο κομμάτων εξουσίας, με μία λέξη την πολιτική του μνημονίου. Ουσιαστική διαφορά των δύο δεν υπάρχει, γι’ αυτό μιλάμε για «μονοκομματικό κράτος» του δικομματισμού. Διαφορά υπάρχει μόνο στην τακτική.
Συνεπώς ο δικομματισμός καλά κρατεί, παρ’ όλη την παγκόσμια και εσωτερική κρίση.
Το τεράστιο ερώτημα που αναφύεται είναι: Πώς εξηγείται ένα τέτοιο φαινόμενο, που είναι αδύνατο να το συλλάβει κανείς με οποιαδήποτε λογική; Και όμως υπάρχει εξήγηση. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε την απάντησή μας.
Πρωταρχικά ξεκινάμε από τη διαπίστωση ότι το εκλογικό σώμα επιβράβευσε και νομιμοποίησε τα διεφθαρμένα κόμματα εξουσίας και ενέκρινε με την ψήφο του τη πολιτική της διαφθοράς που εφαρμόζει. Κανονικά έπρεπε να τα εξαφανίσει, εφόσον τα κόμματα αυτά και κυρίως το ΠΑΣΟΚ, που είναι και στην εξουσία και μας οδήγησε σκόπιμα και συνειδητά στην αγχόνη του ΔΝΤ. Ψήφισαν βασικά το μνημόνιο, παραχωρώντας την εξουσία στην Τρόϊκα.
Κύριε Πάγκαλε, εσείς συνειδητά εκμαυλίσατε τον ελληνικό λαό και τον εθίσατε στη ρεμούλα, την κλεψιά, την απάτη, την αισχροκέρδεια και τελικά στην καταναλωτική αποκτήνωση, για να τον κάνετε συνένοχο και να σας εκλέγει. Από τη Νέα Δημοκρατία δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο, από το ΠΑΣΟΚ περιμέναμε κάτι διαφορετικό.
Τα δύο τρίτα του ελληνικού λαού δεν θέλουν να αλλάξουν αυτό το διεφθαρμένο καθεστώς, που τους έγινε δεύτερη φύση, γιατί έτσι μπορούν να συνεχίζουν την ίδια και χειρότερη ληστρική πολιτική του κομματικού κράτους, (του παρακράτους, όπως συνηθίζω να λέω), που τους έχει διαφθείρει.
Ως γνωστό εκείνο που ενδιαφέρει τα δύο κόμματα είναι η κατάκτηση και η νομή της εξουσίας.
Στην Ελλάδα έχει διαμορφωθεί με τα δανεικά από το εξωτερικό αυτή η κοινωνία των δύο τρίτων, την οποία τροφοδότησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, υποθηκεύοντας το μέλλον των μελλοντικών γενεών και των παιδιών τους.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να ευδοκιμεί η παραοικονομία, η εισφοροδιαφυγή, οι πελατειακές σχέσεις, οι μίζες, οι ρεμούλες, οι κλεψιές και οι απατεωνιές. Η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε ένα απέραντο Λαμογιστάν, όπου το συγκρότημα εξουσίας εξουσιάζει μέσω της διαφθοράς. Γι’ αυτό και κάποιος είπε πολύ σωστά, όταν τέθηκε το ρητορικό ερώτημα: «Γιατί τους ψηφίζετε; (εννοώντας τα δύο κόμματα εξουσίας). Η απάντηση εύγλωττη και κατανοητή: «Γιατί τους χρωστάμε!»
Δηλαδή μας εξυπηρέτησαν μέσω των κομματικών πελατειακών σχέσεων, για να τους εκλέγουμε.
Ένα άλλος απάντησε: Αφού το ΠΑΣΟΚ διόρισε το 40% του ελληνικού λαού και η Νέα Δημοκρατία το 40% πως τα δύο κόμματα εξουσίας να μην πάρουν 80%. Με την κρίση, ας πούμε ότι κατέβηκε στο 70%.
Αυτή η κατηγορία των Ελλήνων, δηλαδή τα δύο τρίτα, με τα δανεικά του κράτους, δηλαδή το υπέρογκο δημόσιο χρέος, εξασφάλισε μια άνετη ζωή και διαθέτει τόσα αποθέματα από την παραοικονομία, που για καμιά δεκαετία δεν θα έχει κανένα πρόβλημα. Έτσι μπορούν οι ΄Ελληνες πολίτες αυτής της κατηγορίας και τα παιδιά τους, είτε να πηγαίνουν στις εκλογές για να ψηφίσουν τα πολιτικά λαμόγια, είτε να παίζουν με άνεση και νωχέλεια τάβλι ή να πίνουν τον καφέ τους, χλευάζοντας τα κορόιδα.
Μια δική μου πρακτική δημοσκόπηση, πέρα από την προπαγάνδα των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης και Αποπροσανατολισμού, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Γυρίζοντας ανά τα βουνά και τα φαράγγια της πατρίδας μας, δεν βλέπω πια παρά μόνο παράνομες βίλες. Δεν είναι χαμόσπιτα, δεν είναι καλύβες και δεν είναι νόμιμες. Είναι χτισμένες μέσα σε πυκνά δάση. Οι αριθμοί μιλούν για 140.000 παράνομες κατοικίες στον ορεινό όγκο της Ελλάδας τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια. Και ο ρυθμός αυτός αυξάνει. Από τώρα θα αρχίσει σιγά σιγά να διαμορφώνεται η κοινωνία του ενός τρίτου. Τα πρώτα σημάδια της είναι ήδη ορατά, από τα ποσοστά της ανεργίας, το κλείσιμο επιχειρήσεων κ.λπ.
Όμως η διαφθορά και η παραοικονομία καλά κρατεί. Οι μόνοι που υποφέρουν και φέρουν όλο το βάρος της κρίσης είναι το ένα τρίτο που είναι διάσπαρτο σε όλα τα κόμματα και που θα γίνει αντικείμενο ακόμη μεγαλύτερης αφαίμαξης, για να χαίρονται οι έχοντες και κατέχοντες, που έχουν κατακλέψει λόγω διαπλοκής και διαφθοράς το κράτος, δηλαδή τους ειλικρινείς και έντιμους Έλληνες φορολογούμενους, που ήθελαν να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους και την ανιδιοτέλειά τους.
Συνεπώς κ. Πάγκαλε, δεν τα φάγαμε μαζί. Τα φάγατε εσείς, που αποτελείται την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία του τόπου, που πίνει το αίμα του ελληνικού λαού και της νέας γενιάς κι’ εκείνοι, τους οποίους εσείς με τη διαφθορά που εφαρμόσατε, παραμένουν και συνεχίζουν να παραμένουν, ασύδοτοι και ατιμώρητοι, γιατί τους χρειάζεστε και τους προστατεύετε.
Ο «κυρίαρχος» λαός θα έπρεπε να σας στείλει στα τάρταρα.! Αντιθέτως σας ανέβασε στα ύψη, για να συνεχίζετε, με τη συνενοχή, το εγκληματικό σας έργο.
Τώρα κ. Πάγκαλε, που, αφού φάγατε και το καταπέτασμα και το ψωμί των παιδιών μας, λόγω ΔΝΤ δεν μπορείτε ίσως (δεν είναι σίγουρο) να φάτε πολλά, όπως παλιά (ουδέν κακόν αμιγές καλού), δεν απομένει τίποτε άλλο, παρά να μας πιείτε το αίμα!
Αθήνα,8.11.2010
* Ο Δαμιανός Βασιλειάδης είναι εκπαιδευτικός, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.
