Ώριμοι καιροί

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Σαν αντιλάλησε διάτορος

…………………   η κραυγή ιστορίας

ξεσηκώθηκαν τα όνειρα

Αναλήφθηκαν  στους ουρανούς,

………………….  κι έγιναν πουλιά

Φτερούγισαν  τα πουλιά,

……………………  έγιναν σμήνη

Κι εμείς ξοπίσω τους

Ασθμαίνοντας να κυνηγάμε

…………………….. τις σκιές τους

Να ελλοχεύουμε με θηλιές

……………………..  μες τα ξερόκλαδα,

Με ξόβεργες  στ’ αγκάθια

 

Μα πώς να πιάσεις τ’ όνειρο;

Αφού σαν ήρθαν οι καιροί

 ………………  κι’ άνθισαν οι λειμώνες

Σύνθημα έδωσε η Ιστορία, ριγηλό

«Να γίνουν τα όνειρα ζωή»

 

Μα πώς να πιάσεις τ’ όνειρο;

Αφού σαν ήρθαν οι καιροί

Και θησαύρισε

……………… με χρώματα το φως,

Σύνθημα έδωσε η φύση, ευωδερό

Τα σκουλήκια

……………… να γίνουν  πεταλούδες

 

Γι’ αυτό  πέταξαν τα όνειρα

………………  κι’ οι  ψυχές μας  

Γι’ αυτό κι εμείς ξοπίσω τους

………………  ενεοί τα κυνηγάνε

Ας σταματήσουμε  

………………  να στήνουμε παγίδες

και αποξηραμένα λουλουδάκια,

………………  μες στους στίχους μας

 

Αφού δεν βαλσαμώνονται οι ψυχές

……………… κι’ ωρίμασαν οι καιροί

Ξανά  εμείς  περήφανοι ποπολάροι,

………………  Έστω και ρακένδυτοι, στη μάχη

να διδάσκουμε, ακόμα αυταπάρνηση

Καθώς στις σημαίες μας ανεμίζει επίμονα

 ………………  ο συλλογικός  πόθος

 

Πως αλλιώς;

Αφού δεν βαλσαμώνονται τα όνειρα

Στους δύσκολους καιρούς

Εμάς, πάντα θα μας οδηγούν

…………………….  οι γόνιμες στερήσεις

 

Πως αλλιώς;

Αφού όταν σκύμνοι λιονταριών

……………………. βυζαίναμε στέρφες μάνες

Μάθαμε να ορθώνουμε τη χαίτη μας

……………………. Γρυλίζοντας

μες απ’ το έρκος των οδόντων μας

 …………………… το όχι στην εκμετάλλευση

ψυχών τε και σωμάτων

 

                                  

27 Σεπτεμβρίου 2010, Γιάννης Ποταμιάνος