ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ και διαλυτικής χρεοκοπίας
Του Μιχάλη Βασιλάκη*
Σε κάθε περίπτωση και με κάθε ανάγνωση, τ’ αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών αποτυπώνουν και πιστοποιούν:
α. Την ύπαρξη ενός τεράστιου πολιτικού κενού πάνω από το 50% που απορρίπτει το κοινωνικοπολιτικό σύστημα στο σύνολό του με συνειδητή ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΦΟΡΑ τουλάχιστον την ανεπάρκειά του.
Αυτό θάταν ακόμη μεγαλύτερο αριθμητικά, σε περίπτωση γενικών εκλογών, καθώς οι ιδιαιτερότητες των περιφερειακών εκλογών με τους πάνω από 100.000 υποψήφιους συνέτειναν στη μείωση του άκυρου, λευκού και της αποχής.
β. Την δημιουργία επίσης ενός τεράστιου κενού εξουσίας που εδράζεται στο πολιτικό κενό και τα χαρακτηριστικά του, ενεργητικά ή παθητικά.
Σημασία όμως δεν έχει η απλή διαπίστωση αυτών των γεγονότων. Αυτό μπορεί να κάνει και το κάνει ακόμη και η αγοραία δημοσκοπική δημοσιολογία, όσο και αν το αποφεύγουν οι πλέον αρμόδιοι γι αυτό, που είναι τα πολιτικά κόμματα!!!
Οι κοινωνικοί και πολιτικοί όροι που οδήγησαν σ΄ αυτή τη πραγματικότητα και την εκλογική καταγραφή, έχουν αξία και για το ποια θάναι η κατεύθυνση των εξελίξεων μέσα στις συνθήκες της ολοένα διευρυνόμενης κρίσης.
Τι βρίσκεται λοιπόν πίσω από τα ποσοστά, τα κέρδη και τις ζημιές των πολιτικών κομμάτων που αποτιμώνται με όρους στατιστικής;
1. Η κοινωνική ηγεμονία των συμφερόντων των κάθε είδους μεσοστρωμάτων που δημιούργησε η πρώτη φάση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης 1996-2004 για την ενσωμάτωση στην Ο.Ν.Ε.
2. Η κοινωνικοταξική ανασφάλεια αυτών των μεσοστρωμάτων που παράγει η κρίση και η δεύτερη φάση αναδιάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού μέσω του μνημονίου.
3. Η ήττα του εργατικού και λαϊκού κινήματος και η πολιτική ουδετεροποίηση της εργατικής τάξης και κύρια της μισθωτής παραγωγικής εργασίας.
4. Η πολιτική ουδετεροποίηση της νεολαίας με την ταυτόχρονη επιβολή της αναρχοαυτόνομης πολιτικής ηγεμονίας σ΄ αυτή!!!
Σ΄αυτούς τους όρους μπορεί να διαβάσει κανείς την αντιμνημονιακή ρητορεία του νέου Ροβεσπιέρου Σαμαρά, την ανυπακοή του Κ.Κ.Ε., τον τρίτο γύρο του Αλαβάνου, την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τον Π. Λαφαζάνη, τον αντιεξουσιασμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ!!.
Ο στρουθοκαμηλισμός του Παπανδρέου να καμώνεται πως τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών πιστώνουν την πολιτική του και δικαιώνουν το μνημόνιο και την διεθνή αρμοστεία, τους βόλεψε όλους για να χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο αρνούμενοι την πραγματικότητα.
Γι αυτό με ανακούφιση και σχεδόν χαμόγελο, η αντιπολίτευση δέχτηκε την θέση του Παπανδρέου για μη εκλογές.
Όμως η κοινωνική και πολιτική γεωγραφία που σκιαγραφήθηκε με τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, περιέχει και την ημερομηνία λήξης της διαχείρισης Παπανδρέου όποιο και νάναι το οξυγόνο που μπορεί να της δοθεί μέσω του 2ου γύρου των εκλογών.
Τ’ αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών θέτουν ζήτημα κοινωνικής και πολιτικής – άρα και δημοκρατικής – νομιμοποίησης της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο.
Το πολιτικό σύστημα δεν φαίνεται νάχει καμιά δυνατότητα μέσω της σημερινής βουλής να δώσει έστω και πρόσκαιρα βιώσιμη διαχειριστική λύση. Η κρίση, όπως εξελίσσονται και μόνο τα οικονομικά της μεγέθη, είναι μη διαχειρίσιμη ακόμη και με μοντέλα μνημονίου. Αντίθετα οι εκδηλώσεις των φαινομένων της, θα γίνονται όλο και πιο εκρηκτικές, βάζοντας ουσιαστικά θέμα εξουσίας έξω από τα σημερινά συνταγματικά θεσμικά πλαίσια.
Ο Γ. Καραντζαφέρης επαναφέρει το ζήτημα πιο συγκεκριμένα και πιο προωθημένα! «οι αστικές πολιτικές δυνάμεις που έχουν αναφορά την ελεύθερη οικονομία να συγκροτήσουν πολιτικό μέτωπο κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης και εξουσιών».
Η περί πατριωτισμού θεωρία του Παπανδρέου που εξέπεμψε στον πρώτο γύρο των εκλογών, προσφέρει απλόχερα πολιτική νομιμοποίηση σε μια τέτοια εξέλιξη ως διαδόχου της δικής του διαχείρισης.
Η σημερινή θέση του για μη εκλογές που διαδέχθηκε τον «εκβιασμό» των γενικών εκλογών, απλώς ωριμάζει και προετοιμάζει τις εξαιρετικά αντιδραστικές εξελίξεις.
Το λόγο έχουν οι προοδευτικές, δημοκρατικές δυνάμεις που δεν χωρούν στο μπλοκ της λύσης Καραντζαφέρη και πρώτιστα οι δυνάμεις της αριστεράς.
Το μήνυμα των εκλογών γι’ αυτούς είναι:
Στο μαύρο μέτωπο του μνημονίου, ν’ αντιταχθεί με την δική του διέξοδο, το μέτωπο των εθνικοανεξαρτησιακών, προοδευτικών δημοκρατικών και αντινεοφιλελεύθερων δυνάμεων.
* Ο Μιχάλης Βασιλάκης είναι Γραμματέας του ΕΑΜ. www.eamgr.wordpress.com, Πάτρα 11-11-2010. Άρθρο στην εφημερίδα "Ρεπόρτερ".
