Απαγορεύεται το κάπνισμα τσιγάρου
ΠΑΣΟΚ:
«Απαγορεύεται το κάπνισμα τσιγάρου», «Να δοθεί η δυνατότητα στον χρήστη κάναβης να καλλιεργεί σπίτι του μια μικρή ποσότητα χασίς για προσωπική του και μόνο χρήση»!!!
Του Παναγιώτη Βήχου*
Ήταν Ιούνης του 1997 όταν η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δια στόματος Γ. Παπανδρέου καλούσε τους εξαρτημένους από τα ναρκωτικά να καλλιεργούν μια μικρή ποσότητα χασίς στο μπαλκόνι τους για προσωπική τους χρήση!!! Την ίδια ημέρα ένας διδάκτορας Θεολογίας, που κατείχε θέση σχολικού συμβούλου σε πρότασή του που περιέχεται σε επίσημη εγκύκλιο που απέστειλε στους διδάσκοντες καθηγητές έκανε την εξής τρομακτική δήλωση: «Τα βιβλία του Καζαντζάκη πρέπει να καούν στην πυρά»!!! Στις μέρες της Τρόικας ο Γ. Παπανδρέου απαγορεύει το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους (Καφενεία, καφετέριες, εστιατόρια κλπ.) για το καλό… της υγείας μας!!! Αν τώρα κάποιος αποτολμούσε να "δέσει" αυτές τις "θέσεις" με το περιεχόμενο των εκθέσεων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (Τρόϊκας κ.ά) και στις αντίστοιχες κυβερνητικές επιδιώξεις, πολλοί αναγνώστες ίσως να μην συμφωνούσαν μαζί του!
Θάχαν, όμως, άδικο γιατί όλες οι παραπάνω περιπτώσεις στη βάση τους στηρίζονται σε έναν ιδιόμορφο μιθριδατισμό, ως διαδικασία εξοικείωσης με το κάθε είδους δηλητήριο και κατ΄ επέκταση με τον ίδιο τον εθισμό. Σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει χάσμα ανάμεσα στην αντίληψη που θέλει να μπαίνει σε διάλογο η νομιμοποίηση της χασισοκαλλιέργειας στα μπαλκόνια και στο ενδεχόμενο "ρίψης στην πυρά" των βιβλίων του Καζαντζάκη, ή την επιζήτηση της συναίνεσης των εργαζομένων στην απαλλοτρίωση των πλέον ελάχιστων και στοιχειωδών δικαιωμάτων τους, όπως είναι το κάπνισμα ενός τσιγάρου μαζί με την παρέα τους σε κάποιο καφέ μπαρ. Σε κάθε μια και σε όλες τις πάρα πάνω περιπτώσεις, εκείνο που επιχειρείται να θεοποιηθεί είναι η ιδέα, η αντίληψη και η συνείδηση της ατομικής, της συλλογικής και κοινωνικής εν τέλει υποταγής στη λογική του "σφάξε με αγά μ΄ ν΄ αγιάσω"…
Όπως γράφει ο σύντροφός μας, μέλος της ΣΟ, Μανώλης Γρηγοριάδης «Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν απαγόρευσε και δεν ποινικοποίησε το κάπνισμα. Δεν απαγόρευσε και δεν ποινικοποίησε την παρασκευή, την πώληση και την αγορά καπνού. Άρα, δεν νομοθέτησε ενάντια στις βλαπτικές συνέπειες του καπνίσματος. Το ΠΑΣΟΚ, αν ήθελε να προστατεύσει τους μη-καπνίζοντες από το λεγόμενο «παθητικό κάπνισμα», θα μπορούσε να επιβάλλει καλό εξαερισμό σε καφενεία, μπαράκια, ταβέρνες κλπ. Το ΠΑΣΟΚ, αν ήθελε να προστατεύσει την υγεία και των μη-καπνιζόντων και των καπνιστών, θα μπορούσε να επιβάλλει την τοποθέτηση ιονιστήρων, οζονιστήρων κλπ. σε καφενεία, μπαράκια, ταβέρνες κλπ. Ιδίως στις μεγαλουπόλεις, όπου οι ρύποι είναι τρομακτικοί, η χρήση ιονιστήρων-οζονιστήρων θα μπορούσε να καταστήσει τις καφετέριες, τα μπαράκια κλπ., οάσεις αναπνευστικής υγείας, και για τους καπνίζοντες και για τους μη-καπνίζοντες.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, απαγόρευσε και ποινικοποίησε τη διάθεση των μη-καπνιζόντων – ιδίως εκείνων που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα – να συναντιώνται με τους φίλους τους καπνιστές, αλλά και αυτών που καπνίζουν – ιδίως αυτών που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα – να συναντιώνται και με τους φίλους τους μη-καπνιστές, αλλά και μεταξύ τους αφού δεν έχουν άλλους χώρους συνάντησης και συζήτησης εκτός από τα καφενεία, τις καφετέριες, τα ουζερί, τα μπαράκια, τις ταβέρνες κλπ.
Το ΠΑΣΟΚ γνωρίζει την ανωριμότητα του υποκειμενικού παράγοντα και, με το ίδιο ωμό και θρασύ τρόπο που επέβαλε τα μέτρα του μνημονίου χωρίς να συναντήσει κάποια ουσιώδη αντίσταση, νομοθέτησε και το μέτρο της καθολικής απαγόρευσης του καπνίσματος σε χώρους όπου οι άνθρωποι συναντώνται, συζητούν και διασκεδάζουν, για να τονίσει τη δύναμη της εξουσίας και να χλευάσει το λαό.
Ο Καρλ Μαρξ έλεγε: «Ο άνθρωπος είναι ο ελεύθερος χρόνος του».
Η νομοθετική απαγόρευση του καπνίσματος, σε χώρους όπου στον ελεύθερο χρόνο τους οι άνθρωποι συναναστρέφονται, συνομιλούν ή διασκεδάζουν, είναι μέτρο μαζικής καθυπόταξης και ελέγχου των συνειδήσεων. Είναι μέτρο, που θέλει να καταστήσει τους ανθρώπους παθητικούς αποδέκτες των εντολών της εξουσίας.
Οι ρυπογόνες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που καταστρέφουν πράγματι το περιβάλλον, τον πλανήτη, την υγεία κι ελέγχουν και εκμεταλλεύονται απάνθρωπα τον εργάσιμο χρόνο, θέλουν τώρα να ελέγξουν, με πρόσχημα την υγεία, και τον ελεύθερο χρόνο.
Η πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΤΡΟΪΚΑΣ θέλει, όχι μόνο να εξαθλιώσει, αλλά και να καθυποτάξει τους μισθοσυντήρητους και το λαό».
Όπως τώρα που είναι ανάγκη για το σύστημα να επιβάλλει τη συναίνεση στην εξαθλίωση του λαού, έτσι και τότε ο κύριος ΓΑΠ παρέα με το Θεολόγο του επιχειρούσαν κάτι ανάλογο. Πάντα για το… καλό του λαού και την υγεία του, υποτίθεται. Ουαί υμίν!
Διανύουμε την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, μια δεκαετία όπου ο καπιταλισμός γνωρίζει τη μεγαλύτερη κρίση από την γέννησή του και οι εργαζόμενοι την μεγαλύτερη επίθεση σε κάθε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό κ. ά., δικαίωμά τους. Με δεδομένη την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, μόνο στην επιβολή του σκοταδισμού αποβλέπει ο συνεχής βομβαρδισμός από διεθνείς οργανισμούς, κυβέρνηση και μεγαλοεπιχειρηματίες, ότι για να εξασφαλιστεί η ευημερία πρέπει να αποδεχτούμε την κλιμάκωση των αντεργατικών μέτρων που επέβαλε η Τρόικα και το ΠΑΣΟΚ, που οδηγούν τις κοινωνίες σε μεγαλύτερη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και σε πλήρη εξαθλίωση. Μόνο εξαρτημένοι, αλλοτριωμένοι και χειραγωγημένοι εργαζόμενοι και κοινωνικές ομάδες μπορούν να αποδεχτούν την ιδέα ότι η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με τη συνεχή μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, την αύξηση των ορίων ηλικίας, την περικοπή των συντάξεων, και την απαγόρευση του καπνίσματος. Μόνο υποταγμένοι στις αντιλήψεις της άρχουσας τάξης είναι δυνατόν να συμφωνήσουν πως η ευημερία των εργαζομένων περνάει μέσα από την ασυδοσία κυβέρνησης και Τρόϊκας και την πλήρη εξαθλίωση ακόμα και της μεσαίας, μικροαστικής τάξης.
Να, λοιπόν, τι συνδέει τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τον θεολόγο από τη Λάρισα, τον υπουργό και την κυβέρνηση, την απαγόρευση του τσιγάρου και την προτροπή του ΠΑΠνα φυτεύουμε και να καπνίζουμε χασίσι, αλλά όχι τσιγάρο!!! Είναι βαθιά νήματα που συνδέουν το σκοταδισμό του θεολόγου με την έντονα αρρωστημένη προπαγάνδιση κρισιακών κοινωνικών φαινομένων όπως η "ναρκο-εξάρτηση". Προπαγάνδιση, που γίνεται, μάλιστα, με τη μορφή της "φιλελευθεριότητας" στη βάση της οποίας κυβερνά ο κύριος Παπανδρέου. Φυσικά, οι συγκεκριμένες θέσεις που εξέφρασε ο Γ. Παπανδρέου τότε – και που έχει και σήμερα – δεν αποτελούν απλώς και μόνο μια προσωπική άποψη, όπως ισχυρίστηκε ο κύριος Ρέππας το 1997, αλλά αποτελούν μέρος μιας πανευρωπαϊκής τουλάχιστον εκστρατείας για την προώθηση της ιδεολογίας της "μαστούρας" και της υποταγής, αντί του καπνίσματος ενός τσιγάρου!!!
Η εκσυγχρονιστική προοπτική προφανώς προβλέπει για τους νέους χασίσι, μαστούρα, κοιμισμένες συνειδήσεις με εξαρτημένη σκέψη. Θέλουν τη νεολαία πειθήνια μάζα στις ορέξεις του κεφαλαίου. Έτσι κι ο Γ. Παπανδρέου προσφέρει από τη θέση του σαν πρωθυπουργός κύρος στην άποψη περί νομιμοποίησης των εξαρτησιογόνων ουσιών, εισάγοντας τη θεωρία της κατ΄ οίκον μαστούρας και με σημαία την "πρωτιά" του σε ψήφους, πατάει στην πρωθυπουργική του καρέκλα για να παίξει ρόλο "γλάστρας" στο θερμοκήπιο του εθισμού της κοινής γνώμης, ώστε να αποδεχτεί η τελευταία το νόμιμο της "παραμύθας", αλλά και το…παράνομο του τσιγάρου! Να μάθει να υπακούει στις απαγορεύσεις και ας μαστουρωθεί όσο θέλει.
Ναι, είναι πολύ βαθιά τα νήματα που διαπλέκουν μεταξύ τους τις αντιλήψεις του θεολόγου και του κυρίου πρωθυπουργού. Κι αυτό, γιατί τόσο ο νεότευκτος "μακαρθισμός" όσο και το πλασάρισμα της "ναρκο-χαύνωσης" με το μανδύα της "προοδευτικότητας¨ (!) και τις επικλήσεις περί "ανοιχτού μυαλού" (!!!) έχουν κοινή ρίζα. Οι αιτίες τους ανάγονται στις ανοχές και στις αντοχές του σημερινού κοινωνικού και πολιτικού συστήματος. Το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής μας, ειδικά σε συνθήκες εξαρτημένης μορφής, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα, παθαίνει αλλεργία στο άκουσμα της θέσης ότι "συλλογάται καλά όποιος συλλογάται ελεύθερα". Όλο και λιγότερο ανέχεται αρχές και αξίες, που περιποιούν τιμή στον άνθρωπο. Δεν ανέχεται ανθρώπους που δεν συναινούν στην απώλεια των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς τους. Δεν θέλει ανθρώπους που σκέφτονται, που αμφιβάλλουν, που ερευνούν, που αγωνίζονται. θέλει την υποταγή, την αλλοτρίωση, τον "ωχαδερφισμό", την εξατομίκευση, την απομόνωση. Θέλει τον άνθρωπο "ανυποψίαστο" και βουτηγμένο στην "πάρτη του". Κι αυτό επιτυγχάνεται, όταν τα μυαλά των ανθρώπων καλυφθούν είτε από το απόλυτο μαύρο πέπλο της άγνοιας είτε από την απόλυτη "θολούρα" της πρέζας, είτε κι από τα δυο μαζί. Ναι, λοιπόν. Όποιος δεν διαβάζει Καζαντζάκη, όποιος δηλ., δεν έρχεται σε επαφή με θέσεις κι απόψεις που βρίσκονται στον αντίποδα των κυρίαρχων τάξεων, που αμφισβητούν την ιδεολογία της εκμετάλλευσης, που αντιτίθενται στην αιώνια σκλαβιά του "έτσι είναι τα πράματα κι έτσι θα μείνουν", δεν συλλογάται λεύτερα. Όποιος "βρίσκει την άκρη" στη μαστούρα και στην υποταγή, όποιος βολεύεται στο να ζει με παραισθήσεις και όχι στο να παλεύει για να ζήσει τα οράματά του, δεν συλλογάται λεύτερα.
Τέτοιους, "τυφλούς", εξαπατημένους και τελικά ελεγχόμενους ανθρώπους θέλει το σύστημά τους. Γι΄ αυτό και οι εγκέφαλοι της ιδεολογίας της μαστούρας μας προτρέπουν να ρίξουμε μια "εξευρωπαϊσμένη" ματιά στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου οι εκεί Παπανδρέου συνεπικουρούμενοι από έναν πολυδαίδαλο μηχανισμό εμφανίζουν ως "ιν" και ως "προχωρημένο" οτιδήποτε σε "απογειώνει" από την πραγματικότητα, ενώ παράλληλα εμφανίζουν την αποχαύνωση ως "προοδευτική εμπειρία". Και δεν μας λένε, βέβαια, ότι το κοινωνικό σύστημα της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης, της περιθωριοποίησης και της βαρβαρότητας, ο καπιταλισμός δηλ. στην πιο στυγνή του σημερινή μορφή, συνιστά το θερμοκήπιο για να παράγονται ανθρώπινα θύματα πάνω στα οποία κερδίζουν οι έμποροι του θανάτου. Την ίδια ώρα το πρόβλημα είναι το…κάπνισμα!!! Το τσιγαράκι με την παρέα και το καφεδάκι στον καφενέ ή σε κάποιο Στέκι!!!
''Και μήπως για τον εργάτη που δώδεκα ώρες υφαίνει, κλώθει, τρυπάει, τορνάρει, χτίζει, φτυαρίζει, σπάει πέτρες, κουβαλάει κλπ, -αυτή η δωδεκάωρη ύφανση, αυτό το δωδεκάωρο κλώσιμο, τρύπημα, τορνάρισμα, χτίσιμο, φτυάρισμα, σπάσιμο πέτρας, υπολογίζεται απ' αυτόν σαν εκδήλωση της ζωής του, σαν ζωή; Αντίθετα. Η ζωή αρχίζει γι' αυτόν εκεί που σταματάει αυτή η δράση, στο τραπέζι, στο μπάγκο της ταβέρνας, στο κρεβάτι.'' κλπ, κλπ. (Μαρξ – Μισθωτή εργασία και κεφάλαιο).
Αυτός είναι ο φόβος της για τη "ζωή" της κυρίαρχης τάξης μέσα στην κρίση του συστήματος και της δημοκρατίας της, που δεν της αρκεί η εκμετάλλευση, η καταπίεση και η εξαθλίωση των εργαζομένων – και ιδιαίτερα των νέων, αλλά απαιτεί τον εθισμό και παράλληλα το φόβο και το ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, την εξάρτηση και την αποχαύνωσή τους, για να ΄ναι πιο σίγουρη ότι τα σαθρά της θεμέλια μπορούν να αντέχουν τη στήριξη του βάθρου της εξουσίας της. Τη συνείδησή τους αποζητά να υποτάξει και όταν κινδυνεύει να μην μπορεί να το εξασφαλίζει, αυξάνει τα όρια της ελευθερίας μέχρι το χασίς και τα ναρκωτικά… Γιατί τα ναρκωτικά αλλοιώνουν τη συνείδηση ενώ το τσιγάρο μπορεί να βλάπτει την υγεία αλλά δεν αλλοιώνει καμία συνείδηση. Το αντίθετο μάλιστα.
Αυτή τη δημοκρατία, λοιπόν, υπερασπίζονται τα ΜΜΕ, τα παπαγαλάκια, οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι, των άβουλων εξατομικευμένων εξαρτημένων και χωρίς συνείδηση ανθρώπων ενάντια στη συλλογική συνειδητή δράση της προοπτικής, όπου οι εργαζόμενοι θα διαφεντεύουν οι ίδιοι τις τύχες τους. Πράγματι, κύριοι φαρισαίοι δημοκράτες, οπαδοί του άθλιου παράδεισου, της "άγιας" κοινωνίας σας, η δημοκρατία σας δεν κινδυνεύει από το χασίς, γιατί ζει με το χασίς που προσφέρει απλόχερα για να παρατείνει τη ζωή της, περιμένοντας αναπόφευκτα τον νεκροθάφτη της…
* Ο Παναγιώτης Βήχος είναι admin του «Πολιτικού Καφενείου», http://www.politikokafeneio.com/neo/index.php
ΠΗΓΗ: Πολιτικό καφενείο, 17-09-2010-22:51:08, http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=8556
