Πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο;

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο για τον κ. Αμβρόσιο Λενή;

1.

Τους Χριστιανούς που παίρνουν τοις μετρητοίς το Ευαγγέλιο, το οποίο λέει πως «ο Θεός αγάπη εστί» και πως το μόνο που θα μείνει αιώνιο είναι η αγάπη*¹, ο κ. Αμβρόσιος Λενής τους χλευάζει εδώ και πολύν καιρό ως «αγαπούληδες του Θεού».

2.

Ο κ. Αμβρόσιος Λενής φέρεται να είπε στην απολογία του: «Το φτύστε τους είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο και μπορούσα από το νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε».

Αυτό που προφανώς υπολογίζει ο κ. Αμβρόσιος Λενής είναι ο νόμος, και γι’ αυτό δεν κάνει πράξη την επιθυμία του. Αλλά το θέμα είναι άλλο: Πόσο υπολογίζει το Ευαγγέλιο, το οποίο μετακινεί το κέντρο βάρους στην  π ρ ό θ ε σ η   του ανθρώπου, και θεωρεί υπόλογο αυτόν που επιθυμεί να πράξει, αλλά εμποδίζεται από διαφόρους εξωτερικούς λόγους*².

Ο κ. Αμβρόσιος Λενής φέρει την ιδιότητα επισκόπου της ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το θέμα δεν είναι αν πρόκειται για αμαρτωλό άνθρωπο ή όχι. Όλοι αμαρτωλοί είμαστε. Το θέμα είναι ότι ως επίσκοπος οφείλει να «ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας», πράγμα για το οποίο οι Χριστιανοί προσευχόμαστε σε κάθε θεία Λειτουργία. Σοφά η θεία Λειτουργία δεν θεωρεί δεδομένο ότι ο επίσκοπος αυτόματα και μαγικά ορθοτομεί, αλλά ζητεί από τους πιστούς να εύχονται ώστε ο επίσκοπος όντως να ορθοτομεί.

Εδώ λοιπόν έχουμε το κορυφαίο πρόβλημα: πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο για έναν επίσκοπο.

Είναι υποχρέωση των Χριστιανών να δηλώνουν καθαρά ότι η στάση του κ. Λενή προσβάλλει βάναυσα τη χριστιανική τους πίστη. Και είναι σπουδαίο το γεγονός ότι πράγματι πολλοί ήδη δηλώνουν την αγανάκτησή τους. Και είναι υποχρέωση της διοικούσας εκκλησίας να επιληφθεί, διότι αυτό που στασιάζεται εδώ είναι ακριβώς το Ευαγγέλιο του Χριστού. Κι ακόμα ειδικότερα, ο Αρχιεπίσκοπος έχει υποχρέωση να δηλώσει αν εμμένει στη δημόσια δήλωσή του (1-11-2016) ότι  «ο Αμβρόσιος…  δεν κάνει λάθος. Αυτά που επισημαίνει δεν είναι λάθη… Αλλά δεν είναι αυτός ο τρόπος ο κατάλληλος που μπορεί να μιλήσει ένας ποιμένας»*³. Οφείλουμε να πούμε ρητά ότι πρόκειται ακριβώς για το αντίθετο: Το στασιαζόμενο εδώ   δ ε ν   είναι ο τρόπος. Είναι η ουσία.

Το 2016 τo περιοδικό «Σύναξη» δημοσίευσε κείμενα για το ότι η διάθεση ορισμένων εκκλησιαστικών (όπως ο κ. Αμβρόσιος Λενής) να αναθεματίζουν και να αφορίζουν, αντίκειται στο χριστιανικό ήθος, όχι για λόγους σαβουάρ βιβρ, αλλά διότι υφαρπάζει την κρίση του μόνου και τελικού κριτή, του Χριστού (τ. 138, 140). Πρωτύτερα είχα δημοσιεύσει μελέτημα με τίτλο «Σημεία εθνικοσοσιαλισμού στην ελλαδική Εκκλησία;» (Σύναξη 125/2013, σσ. 23-37). Εκεί υποστήριξα πως δεν είναι τυχαίο ότι οι αντι-ευαγγελικές νοοτροπίες εκδηλώνονται με δήθεν αντισυστημικό λόγο και ουσιαστικά με μίσος για τη δημοκρατία. Και πέρισυ, πάλι κοντά στο Πάσχα (14-4-2017) δημοσίευσα στο fb και αλλού το κείμενο «Παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα», για την ολίσθηση σε έναν «Χριστιανισμό» του τραμπουκισμού, σταυροφορικό και μισαλλόδοξο*⁴.

Το πεδίο δεν βρίσκεται στις αίθουσες των δικαστηρίων. Βρίσκεται αλλού: εκεί όπου μπορούν να σταθούν πολλά ή να πέσουν τα πάντα. Στις ψυχές και στις συνειδήσεις και στη δοκιμασία του καθημερινού βίου.

* Ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου είανι Δρ. Θεολογίας, αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύναξη» / 17-3-2018

Υποσημειώσεις:

*1  1 Ιω. 4:16 και 1 Κορ. 13:13.

* 2  Ματθ. 5:21-28.

* 3 Συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου στον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά, τηλεόραση του Σκάι, 1-11-2016.

* 4 http://www.tomtb.com/payson-ekklhs-skand-thnpapath-9777-2/  και αλλού.

Σημείωση: Το εικαστικό είναι έργο του Fernando Botero.