Κλοπές, του Παναγ. Α. Μπ.

Κλοπές

Τα κρινάκια μας πέρισυ (23.03.2017). Φέτος δεν προλάβαμε να φωτογραφηθούμε…

Χαμογέλασα εμφανώς χθες

φθάνοντας στο πατρικό μου.

Σιμά στην πόρτα σε παρτέρι,

πέτρα την πέτρα δουλεμένο,

ανθισμένα τα κρινάκια

με χαιρετούσαν με υπόκλιση.

Σήμερα πάλι το πρωϊνό,

έτοιμος για εργασίες,

τ’ αποχαιρέτησα γερμένα

που με κλεφτές ματιές ξυπνούσαν.

Επέστρεφα και μ’ ιδρώτα

πανέτοιμος να τα χαϊδέψω.

Κόβοντας καρυδιές, του χιονιού

τις ηττημένες ξέβαθες,

στο νου μου τα κρινάκια μέναν

σύμβολο της ζωής στη φύση.

Κι όταν κατέφτασα κοιτώ

το πένθος ν’ αντικρύσω, έλλειπαν…

Το χέρι μιας άσπλαχνης ψυχής

στέρησαν ναι την ομορφιά.

Στροβίλισε κυκλικά ο νους

κι η καρδιά μου συμπιέστηκε.

Όραμα είδα ξαφνικά

και τους θεσμούς θυμήθηκα ψυχρά.

Κατάλαβα άλλη μιά φορά

πως η κλοπή της Άνοιξης

ίδια με των αναπληρωτών

Παιδείας αδιοριστία

και των μαθητών καημός,

αφαίρεση γνώσης και αρετής.

Τα κρίνα μας κλαίω απόψε

και τα νιάτα συλλογιέμαι.

Ξένες ψυχές, ξένες δυνάμεις,

Χέρια, που στο μέλι βουτάνε,

τα κρινάκια μας να κλέψουν,

σβήνοντας όνειρα των μαθητών.

Κέρτεζη, 10.03.2018