Ώρα ν’ αυξηθεί ο κοινωνικός μισθός των εκπαιδευτικών και όχι μόνο
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*
Ι. Μεγάλη εικόνα
Ας αναστοχαστούμε που βρισκόμαστε. Έχουμε μπει πλέον στην 9η χρονιά μνημονίων. Κοντεύουμε να πάθουμε ως λαός «ιδρυματοποίηση», εξαιρουμένων όσων μας «γιατρεύουν» και όσους «ξέφυγαν» στο εξωτερικό. Την ίδια ώρα στην υπόλοιπη Ερωπαϊκή Ένωση τα πράγματα είναι και ίδια και αλλοιώς, το ίδιο και παγκοσμίως. Εδώ η κυβέρνηση μέσω της «δικής μας» ΕΡΤ πανηγυρίζει με μισές «αλήθειες» ότι «χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν αυξήσεις στους μισθούς τους»!!! Υπονοούν την ωρίμανση μιας μεγάλης μερίδας, αφού ούτε όλοι θα την πάρουν, ούτε ότι έχει ήδη χαθεί μία (2016-2017).
Και ενώ η σύγχρονη επιστήμη και οι εφαρμογές δίνουν θεωρητικά τη δυνατότητα να μειωθεί ο μέσος όρος εργασίας και όλοι οι δυνάμενοι να εργαστούν και να έχουν αξιοπρεπή εργασία, ο «υπαρκτός καπιταλισμός» οδηγεί τα πράγματα σε άλλη κατεύθυνση, τον γνωστό νεοφιλελευθερισμό. Μια χούφτα ανθρώπων, μέσω ειδικών άτυπων elite ή διεθνών οργανισμών στρίβει το τιμόνι διαρκώς ενάντια στις δυνάμεις εργασίας. Η Ε.Ε. δεν ξέφυγε απ’ αυτό. Με το ΝΑΤΟ π.χ. παίζουν με διαιρέσεις κρατών και πολέμους, ενώ με τον ΟΟΣΑ προσπαθούν να καθορίσουν την ιδεολογία της νέας γεννιάς. Όμως στην ζωή τα πράγματα έχουν αντιφάσεις, γι αυτό και νέα δεδομένα εμφανίζονται.
Ας δούμε ένα δεδομένο που εμφανίστηκε πριν λίγο καιρό στην «μητροπολιτική» Γερμανία, που παίζει το ρόλο του «οικονομικού επιτηρητή μπαμπούλα» στο Βορρά και του «σκληρού εφαρμοστή λιτότητας» στο Νότο της ΕΕ. «Η περίοδος των συγκρατημένων μισθών -η οποία αναφέρεται στη δεκαετία μετά τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας το 2002- φαίνεται να έχει παρέλθει. Το επιχείρημα για υψηλότερους μισθούς στη Γερμανία μοιάζει σήμερα ισχυρό, ωστόσο εξελίσσεται περίπου από την αρχή αυτής της δεκαετίας». [1] Επίσης: «Η συμφωνία που επετεύχθη (το εργατικό συνδικάτο IG Metall ) στη Βάδη-Βυρτεμβέργη με την ομοσπονδία των εργοδοτών Suedwestmetall, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης των μισθών κατά 4,3% από τον Απρίλιο και του δικαιώματος σε 28ωρη εβδομάδα εργασίας, αποτελεί μία ακόμη ένδειξη ότι οι μισθολογικές πιέσεις επιστρέφουν τελικά στην Ευρωζώνη». [1]
Παρατηρούμε λοιπόν για άλλη μία φορά ότι: α) συνδέεται η αύξηση των μισθών με την μείωση της ανεργίας, β) ο ονομαστικός μισθός σχετίζεται με πλευρές του κοινωνικού μισθού (εδώ εβδομαδιαίο ωράριο) και γ) Το συνδικάτο διαπραγματεύτηκε λόγω ισχύος την ισόρροπη σχέση χρόνου εργασίας και μισθού.
ΙΙ. Τι γίνεται στην Ελλάδα;
Με μοχλό το πασίγνωστο για τον ειδικό ρόλο του ΣτΕ, και στην πολιτική και στην οικονομική πλευρά της ζωής, ο σκληρός πυρήνας εργαζομένων στο δημόσιο, δηλαδή οι «ένστολοι» και οι «απόστρατοι» παίρνουν μέρος των περικοπών τους: «Στρατιωτικοί, Αστυνομικοί, Πυροσβέστες και Λιμενικοί μέσα σε διάστημα 8 μηνών πρέπει να λάβουν τα χρήματα για την αποκατάσταση των αποδοχών και των συντάξεων τους. Με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας οι συντάξεις πρέπει να επιστρέψουν στα επίπεδα του Αυγούστου του 2012, κάτι που σημαίνει αυξήσεις 32 ως 65 ευρώ το μήνα και αναδρομικά από 2.000 ως και άνω των 10.000 ευρώ, ανάλογα με τον βαθμό». Αξίζει να δούμε τον σχετικό πίνακα. [2]
Την ίδια ώρα η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους «θεσμούς» τους, υπερκέρασε τα ματωμένα πλεονάσματα του 3,5%. Το μεγαλύτερο μέρος τους προήλθε από τους δημοσίους υπαλλήλους (οι εκπαιδευτικοί είμαστε περί το 1/3), αλλά όχι απ’ όλους, όπου αφαιρέθηκε και η ωρίμανση της διετίας 2016-2017. Εξαιρούνται τα μεγαλοστελέχη των Υπουργείων, οι σύμβουλοι (πήγαν στο ΜΚ 19 συν μεγάλο ποσοστό επ’ αυτού), και όσοι θα είχαν ΜΚ13 και κάτω την 31-12-2015, αφού πήραν 12-2=10 πλασματικά έτη.
Συγκεκριμένη αναφορά: «Εν κατακλείδι: Ο κλάδος οφείλει να μελετήσει τα πρωτόγνωρα ποιοτικά στοιχεία του νέου μισθολογίου και να αντιμετωπίσει τόσο την αφαίρεση πραγματικού εργασιακού χρόνου (2016, 2017, κλπ), όσο και την δημιουργία πολλών πλασματικών χρόνων (όπως α) μεταπτυχιακά, διδακτορικά –χωρίς 2ο πτυχίο/2η ειδικότητα- που οδηγούν σε τετραπλασιασμό του επί πλέον μισθού και β) την προώθηση στο ΜΚ 19 πολλών διοικητικών στελεχών)». [3]
Παράλληλα τα χρόνια του ματωμένου υπερπλεονάσματος σε μια φτωχοποιούμενη χώρα και με επίσημη ανεργία άνω του 20% (η νεολαία άνω του 50%) παρατηρούνται φαινόμενα υπερκερδών και στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο: «Η ICAP ανέλυσε τα οικονομικά μεγέθη 10.696 επιχειρήσεων (εξαιρουμένων τραπεζών-ασφαλειών) με διαθέσιμους δημοσιευμένους ισολογισμούς για τη διετία 2016-2015… Από την ανάλυση προέκυψε ότι το 2016 ο ελληνικός εταιρικός τομέας, αν και εμφάνισε μικρή σχετικά αύξηση στον κύκλο εργασιών του, κατάφερε μέσω καλύτερης διαχείρισης του κόστους να αυξήσει σημαντικά την κερδοφορία του. Ο συνολικός κύκλος εργασιών τους αυξήθηκε κατά 3,2% το 2016/15 και διαμορφώθηκε σε περίπου 117,3 δισ. ευρώ. Aύξηση κατέγραψαν οι πωλήσεις σε έξι από τους εννέα ευρύτερους κλάδους του εταιρικού τομέα. Την υψηλότερη αύξηση στον κύκλο εργασιών κατέγραψε ο κλάδος των κατασκευών (10,8%) και ακολούθησε ο κλάδος του εμπορίου (8,2%) και των ξενοδοχείων-εστιατορίων (7%). Επίσης…». [4]
ΙΙΙ. Το μισθολόγιο οδηγείται στην «ολοκλήρωση»
Όχι δεν αφορά την ολοκλήρωση μέσω της σύγκλισης με τους μέσους μισθούς στην Ε.Ε.. Αφορά την πορεία ολοκλήρωσης της δομής του. Υπενθυμίζω ότι όσον αφορά τη σχέση μισθών ελλήνων εκπαιδευτικών και του μ.ό. στην ΕΕ ήταν στο 48% (2014/2015). Η σχέση αυτή έχει ήδη επιδεινωθεί. [5]
Μέχρι στιγμής επί των ακαθαρίστων: α) Το μέρος της χρωστούμενης ωρίμανσης που δόθηκε στα μικρά ΜΚ έχει αποδοθεί από 1/1/2018 κατά τα ¾. Μένει ένα ακόμα για την 1/1/2019, β) πάγωσαν, και μέχρι στιγμής έχουν χαθεί τα μισθολογικά έτη 2016, 2017, γ) έχουν αποδοθεί όλα τα πλασματικά έτη σε ΜΚ για όσους είχαν τα επί πλέον προσόντα τυπικά στις 31/12/2015, δ) δεν άνοιξε από ΟΛΜΕ, ΔΟΕ και ΑΔΕΔΥ επί της ουσίας το ζήτημα του μισθού, ε) η κυβέρνηση, ως όφειλε, έδωσε πριν λίγες μέρες (Υπ. Οικονομικών) το πράσινο φως να δοθούν για όσους κλείνουν πλεονάζοντα χρόνο δύο ετών από 1/1/2018, αναδρομικά. [6] Οφείλουμε όμως να δευκρινίσουμε ότι επί της ουσίας δεν την παίρνουν τόσο όσοι διέθεταν από 1/1/2016 «προσωπικές διαφορές» ίσες ή άνω του βήματος (στους ΠΕ 59€) και όσοι πήγαν στο ΜΚ 19 από 1/1/2016 (κυρίως οι διδακτορικοί με ΜΚ14 και άνω).
Ακόμα: στ) δόθηκαν οι μισθολογικοί χρόνοι στους «διαθέσιμους» του 2013 (Φλεβάρης 2016), αλλά δεν δόθηκαν σε όσους αθωώθηκαν οριστικά λόγω των πειθαρχικών «αργιών», ζ) Διατηρήθηκε το επίδομα των σχολικών συμβούλων στα 400€ (έγινε 300€) λόγω της συνεχούς παράτασης παραμονής τους στην ίδια θέση, η) δεν βγήκε νέα εγκύκλιος ακόμα για την αλλαγή των επιδομάτων παραμεθορίων, θ) ο ψευδο-13ος μισθός (και ο 14ος βεβαίως) δεν άγγιξε τους δημοσίους υπαλλήλους σε καμμία των περιπτώσεων, ι) το «δούλεμα» όμως συνεχίστηκε και από τον υπ. κ. Γαβρόγλου, «κάνουμε κάθε προσπάθεια να μπορέσουμε να αυξηθούν οι μισθοί, δε μπορούμε να πούμε ότι θα γίνει κάτι δραματικό» είπε ο Κώστας Γαβρόγλου σε συνέντευξή του στο Ρ/Σ 247. [7]
Επί των καθαρών: α) Με τις νέες μεγαλύτερες ασφαλιστικές κρατήσεις του Ν. «Κατρούγγαλου» (16-5-2016) και με την περσινή τροπολογία για αύξηση των κρατήσεων και στο δικό μας ταμείο (Μετοχικό) κατά 0,5% ολοκληρώθηκαν μέσω της μεθόδου αυτής οι μειώσεις των καθαρών, β) υπενθυμίζω και τις μειώσεις μέσω της αλλαγής φορολογίας (Ν. «Κατρούγκαλου)», οι οποίες όμως πρόκειται να εκτινάξουν τις κρατήσεις με την ολοκληρωμένη εφαρμογή τους από το 2020 [8], γ) Στην 4η αξιολόγηση βεβαίως προβλέπονται τα δύο πρώτα προαπαιτούμενα να είναι δημοσιονομικά: «1) Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ): Οι ελληνικές αρχές θα προωθήσουν το νέο Μ.Π.Δ.Σ. για την περίοδο 2018-2022. 2) Πρώιμη εφαρμογή δημοσιονομικών μέτρων: Οι ελληνικές αρχές, τον Μάιο του 2018, θα προωθήσουν την εφαρμογή των μέτρων που αφορούν στη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων (τη μείωση του αφορολογήτου ορίου εισοδήματος φυσικών προσώπων) από το 2019, εάν το ΔΝΤ, σε συνεργασία με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τις ελληνικές αρχές, κρίνει ότι απαιτείται μια εμπροσθοβαρής εφαρμογή μέτρων για να επιτευχθεί ο συμφωνημένος δημοσιονομικός στόχος του προϋπολογισμού του 2019 για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ,…». [9]
IV. Τι κάνουμε;
Είναι αλήθεια ότι το ΔΣ της ΟΛΜΕ, αλλά και η ΔΟΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν έχουν δείξει επί δύο χρόνια καμμία πολιτικοσυνδικαλιστική διάθεση ν’ ανοίξουν ολοκληρωμένα το ζήτημα. Και δεν το εννοώ με μιά οικονομίστικη μόνο λογική επί του ονομαστικού μισθού. Εννοώ στην πλήρη συνάφειά του με τον εργασιακό/διδακτικό χρόνο και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών, τα πλεονάσματα 3,5% επί του ΑΕΠ, την εργασία – ανεργία των αδιόριστων εκπαιδευτικών, το συνταξιοδοτικό, τις ασφαλιστικές υγειονομικές μας καλύψεις, τις πραγματικές ανάγκες ζωής, κλπ.
Πριν λίγες μέρες δύο ΕΛΜΕ ακούμπησαν το ζήτημα: α) Η ΕΛΜΕ Πειραιά [10], επικεντρώνοντας σε 4 αιτήματα, εκ των οποίων το 2ο ήταν συνδικαλιστικά και επικίνδυνο (ξεπάγωμα των ΜΚ, όταν ήταν νομικά βέβαιο ότι θα δίνονταν), αλλά αρκετά καλά, επί του ονομαστικού μισθού και του γενικού εισοδήματος, β) η Γ΄ΕΛΜΕ Θεσαλονίκης [11], κάνοντας όμως και μεγαλύτερη ανάλυση, αλλά και θέτοντας μαζί καίρια ορθά αιτήματα και το ζήτημα της εργασίας: «Σταθερή, μόνιμη δουλειά για όλους. Μόνιμοι διορισμοί, κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας, μονιμοποίηση των αναπληρωτών, ίσα δικαιώματα στους αναπληρωτές. Λεφτά για την Παιδεία και τον εκπαιδευτικό! όχι για το χρέος, τις τράπεζες και τις επιχειρηματικές ελίτ».
Συμπληρωματικά, οφείλουμε τουλάχιστον τα πρωτοβάθμια σωματεία ν’ ανοίξουμε το θέμα σε όλες τους τις διαστάσεις, αλλά να ξεκαθαρίσουμε και τα άμεσα αιτήματα, πλεκόμενα μεταξύ τους.
Κατά τη γνώμη μου το 1ο αίτημα οφείλει να κάνει με την σχέση του με τον εργασιακό-διδακτικό χρόνο. Μιλώντας για την εργασία – ανεργία των μαθητών μας εν γένει, οφείλουμε να ανοίξουμε πρωτίστως τους διορισμούς εκπαιδευτικών. Τα τελευταία επτά έτη ο μ. ό. ηλικίας μας ανεβαίνει κάθε χρόνο περίπου κατά ένα έτος. Που θα φτάσει; Πρόκειται λοιπόν για τους διορισμούς όσων είναι αδιόριστοι και φυσικά όσων έχουν εργαστεί στα σχολεία. Και επειδή και αυτή η κυβέρνηση -επόμενη όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων και στην ίδια ρότα- όχι μόνο δεν επανέφερε το διδ. ωράριο στην κατάσταση του 2013 (μείον 2 διδ. ώρες), αλλά αυξάνει συνεχώς τον εργασιακό χρόνο (παίζοντας και με τον διδακτικό). Ταυτόχρονα συμπιέζει συνεχώς δια της «διολισθήσεως» τον αριθμό των τμημάτων σε όλους τους τύπους σχολείων, ενώ ετοιμάζεται να εφαρμόσει ό,τι ψήφισε (μαζί με όλο το μνημονιακό τόξο της Βουλής) σε 1η φάση, δηλαδή τις συγχωνεύσεις σχολείων από το επόμενο διάστημα.
Άρα το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να διεκδικήσει διορισμούς με βάση, όχι τον συρρικνούμενο αριθμό τμημάτων και του αυξημένου διδ. ωραρίου, αλλά τουλάχιστον με βάση τα δεδομένα του 2013. Αυτό σημαίνει ότι ούτε μπαίνει σε «διάλογο» με το Υπουργείο (αφού δεν έχει πολιτική βούληση να επανέλθει στα του 2013) για τον «τρόπο διορισμού» -όποτε γίνουν διορισμοί-, ούτε μπορεί να ικανοποιείται με συμβολικό αριθμό διορισμών. Παράλληλα οφείλεται να συνδέεται το αίτημα των διορισμών με το αίτημα για αξιοπρεπείς συντάξεις οι οποίες να μη οδηγούν στην μέγιστη ηλικία παραμονής, ώστε να ανοίγουν και νέες θέσεις.
Το 2ο αίτημα έχει να κάνει με το… «30ωρο» και τα παρεπόμενά του. Πέραν του γεγονότος της μη εφαρμογής της «ντε γιούρε» παραμονής μας στα φτωχά από υλικοτεχνική υποδομή σχολεία (όπως κάνουν και οι δικαστές), τίθεται παράλληλα η «ντε φάκτο» παραμονή μας μέσω της νέας υπερφόρτωσης εργασιών, ενώ η δουλειά στο σπίτι αυξάνει. Οφείλουμε π.χ. να διεκδικήσουμε επίμονα διορισμούς Γραμματέων (αυτονόητο για κάθε σχολική μονάδα, ειδικά μετά το νέο πλαίσιο απουσιών), αλλά και Κοινωνικών Λειτουργών, Ψυχολόγων κλπ, για μικρές ομάδες σχολείων (ας δούμε π.χ. το νέο πλαίσιο παιδαγωγίας/τιμωριών). Ήλθε η ώρα να συνδέσουμε τους χαμηλούς ονομαστικούς και καθαρούς μισθούς μας ως εκπαιδευτικών κυρίως με το διδακτικό μας έργο, για το οποίο και διοριστήκαμε…
Το 3ο αίτημα οφείλει να έχει τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά χαρακτηριστικά. Μπορεί τα ποσοτικά να έχουν μία άμεση σχέση με τις ανάγκες του παρόντος, τα ποιοτικά όμως καθορίζουν το πλαίσιο για το βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο χρόνο των μισθών. Αιτήματα ποσοτικά μπορούν να αποτελέσουν το 3ο και 4ο αίτημα της ΕΛΜΕ Πειραιά (ΙΙΙ: επιστροφή 13ου και 14ου μισθού, IV: άμεση αναγνώριση διετίας 2016-2017 στη μισθολογική εξέλιξη), αλλά και αιτήματα της Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης («Άμεση ενσωμάτωση της προσωπικής διαφοράς στο μισθό. Κανένας συμψηφισμός της προσωπικής διαφοράς με τα μισθολογικά κλιμάκια, πλήρης μισθολογική αναγνώριση της προϋπηρεσίας εκτός δημοσίου, αυτόματη μισθολογική αναγνώριση της προϋπηρεσίας στους αναπληρωτές συναδέλφους, Φραγμός στην ανελέητη φοροληστεία και τη λεηλασία του εισοδήματός μας – καμία νέα μείωση του αφορολόγητου ορίου – να επανέλθει στα 12.000€ τώρα»).
Ως μικρά – επιμέρους αιτήματα μπορούν να μπουν: α) Επιδόματα σε εκπαιδευτικούς που εργάζονται σε όλα τα μέρη που είναι παραμεθόρια, δυσπρόσιτα ή πανάκριβα για τη διαμονή, β) χορήγηση ΜΚ κάθε 2 χρόνια και για τους εργαζόμενους των ΔΕ και ΥΕ κατηγοριών κι όχι κάθε 3 χρόνια (Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσ.), γ) άμεση χορήγηση του μισθολογικού χρόνου που αφαιρέθηκε σε όσους συναδέλφους αθωώθηκαν οριστικά.
Κλείνοντας επαναφέρω και την ομόφωνη απόφαση του 11ου εκπ. συνεδρίου του ΚΕΜΕΤΕ/ΟΛΜΕ (Βαβρώνα, Οκτ. 2016) όσον αφορά δύο ποιοτικά στοιχεία που σχετίζονται με την σύνδεση μισθού με προσόντα ή αξιολόγηση.
α) Την αποσύνδεση των ΜΚ από τα επί πλέον προσόντα διορισμού και την μοναδική σχέση τους με τα έτη εργασίας/προϋπηρεσίας. Είναι παράλογο τα ακαθάριστα των πλασματικών ετών 354€ (=6χ59) να αποτελούν περίπου τα 2/3 του μισθού των «ωφελίμων» σε δημόσιους οργανισμούς νέων που έχουν ακόμα και διδακτορικά ή να είναι περ. ίσα με τον υποκατώτατο μισθό. Στη θέση των επί πλέον ΜΚ, επαναφορά επιστημονικού επιδόματος τουλάχιστον στα επίπεδα του 2010 όσων έχουν συναφές μεταπτυχιακό ή διδακτορικό και την προσθήκη και όσων έχουν 2ο πτυχίο ή 2η ειδικότητα. Επειδή ήδη έχουν πάρει ΜΚ αρκετοί συνάδελφοι και επειδή με βάση το Σύνταγμα δεν προβλέπεται μείωση του βασικού μισθού, η αλλαγή αυτή μπορεί να γίνει μόνο σε επόμενο μισθολόγιο με την μέθοδο της «προσωπικής διαφοράς».
β) Καμμία σύνδεση μισθού και ατομικής αξιολόγησης που προβλέπει ήδη το υπαρκτό μισθολόγιο με εφαρμογή από το 2018. [12] Το αίτημα της Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης ας επικρατήσει από εδώ και πέρα: «Καμιά σύνδεση μισθού με την λεγόμενη αποδοτικότητα και την «αξιολόγηση»».
ΥΓ1: Το γενικό αίτημα για «Κατάργηση των νόμων: 4354/2015 μισθολόγιο 4488/2017 νόμος Κατρούγκαλου και 4369/2016 αξιολόγηση ΔΥ, ΠΔ 152 αξιολόγηση εκπαιδευτικών» οφείλουμε να το σχετίζουμε από μια καλύτερη θέση για τους εργαζόμενους και όχι με τον τρόπο που καταργήθηκαν αντιασφαλιστικοί νόμοι από τους νεώτερους (από το 1993 και μετά).
ΥΓ2: Κάθε αναφορά στα ζητήματα των ονομαστικών και καθαρών μισθών οφείλουμε να τα συνδέουμε με την γενικότερη κατάσταση στο λαό μας και τη νεολαίας μας.Ως παράδειγμα αναφέρω αιτήματα της Γ΄ΕΛΜΕ Θεσσ.): π.χ. «Κανένας εργαζόμενος με λιγότερα από 1000€. Σταθερή, μόνιμη δουλειά για όλους. Μόνιμοι διορισμοί, κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας, κλπ».
Παραπομπές
[1]. Ferdinando Giugliano, 9-2-2018, www.capital.gr/bloomberg.
[2]. Ελεύθερος τύπος, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΙΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΛΑΙΤΣΑΚΗΣ, 06/02/18, http://www.eleftherostypos.gr/oikonomia/180891-…-ste/
[3]. ΚΕΜΕΤΕ/ΟΛΜΕ: «Μελέτη για το μισθολόγιο του ν.4354/15», 14-04-2016, ΠΛΗΡΗΣ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ Ν.4354/15, XIV, Γ, σελ 55-56, http://kemete.sch.gr/?p=1039.
[4]. 08|02|2018, «ICAP: Σημαντική αύξηση της κερδοφορίας των ελληνικών επιχειρήσεων το 2016», http://www.iefimerida.gr/news/394988/icap…2016.
[5]. Δύκτιο ΕΥΡΙΔΙΚΗ, ΚΕΜΕΤΕ/ΟΛΜΕ: Μελέτη για το μισθολόγιο του ν.4354/15, 14-04-2016, ΠΛΗΡΗΣ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ Ν.4354/15, Η ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΩΣ ΤΟ 2015, ΙX, σελ 79-80, http://kemete.sch.gr/?p=1039.
[6]. 09-02-2018, Δημ. Κατσαγάνης, «»Ξεπαγώνουν» οι αυξήσεις στο δημόσιο – Ποιους αφορούν», http://www.capital.gr/oikonomia/3272329…aforoun
[7]. 6-10-2017, Εκπαίδευση, http://www.alfavita.gr
[8]. 11-06-2016, Παν. Α. Μπούρδαλας, «Αισθητές μειώσεις στα «καθαρά» για τους περισσότερους εκπαιδευτικούς από 1η Ιούνη 2016», http://www.tomtb.com/ais8-meiws-ka8ar-periss-ekpaid-pam-8725-2/
[9]. 23/01/2018, Γιώργος Παλαϊτσάκης «Όλη η λίστα με τα 88 νέα προαπαιτούμενα για την έξοδο από τα Μνημόνια τον Αύγουστο», https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/oikonomia/191584/…aygousto.
[10]. 07-02-2018, ΕΛΜΕ Πειραιά, http://www.alfavita.gr/….kai-eisodima-ton.
[11]. 11-2-2018, Γ΄ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, «9 χρόνια λιτότητα, μήπως πρέπει να ζητήσουμε αυξήσεις;;». 12-02-2018, http://www.alfavita.gr/…ayxiseis
[12]. 19-01-2016, Παναγ. Α. Μπούρδαλας, Ο αλγόριθμος του Μισθολογίου 2016, δηλ. ν. 4354/2015 – αναλυτικοί πίνακες, http://www.tomtb.com/algor-mis82016-analpinak-pam-8165-2/.
* Ο Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας εργάζεται ως φυσικός, είναι πτ. θεολογίας. Ήταν υπεύθυνος το σχολ. έτος 2015-2016 της επιτροπής νέου μισθολογίου του ΚΕΜΕΤΕ/ΟΛΜΕ. Τώρα είναι Γραμματέας της Α΄ΕΛΜΕ Αχαΐας (από Παρεμβάσεις Δ.Ε.).
Πάτρα, 12-02-2018
