Εθνομηδενισμός και πατριδοκαπηλία, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος (η αξία του μηδενικού «0»)

 Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή*

Έχουν γραφτεί πολλά τις τελευταίες μέρες σχετικά με το «μακεδονικό». Πολλά και τις περισσότερες των περιπτώσεων ισοπεδωτικά.

Ίσως, με το πάθος που εκφράζονται οι περισσότεροι, αποκαλύπτουν το κίβδηλο των απόψεων. Ή θα είσαι «αριστερός» εθνομηδενιστής ή «δεξιός» εθνικιστής και φασίστας. Δεν χωράει κάτι άλλο. Είναι όμως έτσι;

Οι μεν, έχουν ποινικοποιήσει τη λέξη «πατρίδα» και τα παράγωγά της. Δεν τολμάς να μιλήσεις για την ιστορία σου, για τους αγώνες, για τον τόπο σου, για … και αμέσως εξοβελίζεσαι στο «πυρ το εξώτερον».

Οι δε, μόλις ακούσουν για ισότητα, δικαιοσύνη, δικαιώματα … αμέσως σου χρεώνουν σκοπιμότητα και ότι υποσκάπτεις τα θεμέλια της πατρίδας. Μιας πατρίδας όμως που πρόλαβαν οι ίδιοι να την αποικιοποιήσουν.

Ερίζουν, εκατέρωθεν, για την αριθμητική συμμετοχή στο τελευταίο συλλαλητήριο και η διαφορά τους είναι ένα μηδενικό «0». Αν ήταν 150.000 ή 1.500.000. Στην ουσία, πράγματι μιλάμε για την αξία του μηδενικού. Ξεχνάνε όμως πως η αξία του, απ’ όπου και αν προέρχεται, εξαρτάται από τα ψηφία που μπαίνουν μπροστά του. Και σ’ αυτά τα ψηφία χωράνε και η δικαιοσύνη και τα δικαιώματα και η πατρίδα. Αυτό που μπαίνει μπροστά του είναι το ζητούμενο. Τι σημασία έχει αν ισχύει το ένα ή άλλο νούμερο, που διεκδικείται ως αντικειμενικό; Μήπως κόψανε εισιτήρια για να ξέρουν; Η πραγματική αξία είναι ότι υπήρξε μια ιδιαίτερα πολυπληθής συγκέντρωση διαμαρτυρίας, που θα την ζήλευαν αρκετοί, η οποία απέχει απ’ όλη την εκμετάλλευση που προσπαθούν να στήσουν και φυσικά στέλνει πολλαπλά μηνύματα.

Το άδικο είναι οι γενικεύσεις και το τσουβάλιασμα. Από πότε αθροίζονται όλες οι διαφορετικές προσεγγίσεις και βγάζουν ένα τελικό αποτέλεσμα και μάλιστα σε επίπεδο κοινωνίας; Αν ήταν έτσι, όλες οι έρευνες και οι μετρήσεις θα είχαν μόνο μία στήλη, ένα μόνο νούμερο και θα ξεμπερδεύαμε. Άλλωστε και σε κείνο το περήφανο 62% του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, δεν υπήρξε και φασιστική μειοψηφία; Πώς λοιπόν να χρεώσεις στο «μέρος» το «όλον»; Αυτό δεν είναι και η ουσία του προβλήματος; Ότι δεν μπορεί το «μέρος» (τα Σκόπια), να διεκδικούν το «όλο» (την Μακεδονία). Χαρίζοντας όλον αυτό τον κόσμο στους φασίστες, παίζουν το παιχνίδι τους. Τουλάχιστον μην το χαρίζουμε και μόνοι μας! Είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος; Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία, να ανάγονται όλοι σε εθνικιστές – φασίστες, είναι ισοπεδωτική και άδικη. Ο εθνικιστής σκοτώνει για την πατρίδα του. Ο πατριώτης σκοτώνεται γι’ αυτήν. Αυτή η μικρή λεπτομέρεια κάνει την τεράστια διαφορά.

Ούτε βέβαια μπορούν να διεκδικούν κάποιοι αποκλειστικότητα στην πατρίδα, όταν οι ίδιοι έχουν ξευτελίσει κάθε έννοιά της και αναφερόμαστε στις επώνυμες τοποθετήσεις. Τι κάνανε άραγε, όλοι αυτοί, τα οχτώ χρόνια, και όχι μόνο, που η πατρίδα είναι σκλαβωμένη; Πώς ανέχονται διαμεσολαβητές και λύσεις απ’ «έξω», την στιγμή που αυτό το «έξω» (ΕΕ., ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ.) ακόμα και στις πιο ακραίες περιπτώσεις που αναγνώρισε τα λάθη που επέβαλλε, δεν ήρε κανένα από τα άδικα και τιμωρητικά μέτρα που φόρτωσε στους «πατριώτες» Έλληνες; Ποιος «πατριωτισμός» τους αναλογεί, όταν κάθε σπιθαμή πατρίδας είναι υποθηκευμένη στους ξένους; Πώς ανέχονται να τους επιβάλλεται ακόμα και η διατύπωση νομοθετημάτων, όπως έχουν παραδεχτεί οι εθελόδουλοι κυβερνήτες μας, διαχρονικά; Η πατριδοκαπηλία είναι εξίσου άδικη.

Όχι, κανείς δεν δικαιούται, συνεπώς, να αθροίζει αυθαίρετα εκατοντάδες χιλιάδες ετερόκλητου  κοινωνικά κόσμου, που βρήκε την δύναμη να διαμαρτυρηθεί για πολλά (έστω καθυστερημένα) με αφορμή το εθνικό  δίκιο του και να τον χρεώνει στους φασίστες και εθνικιστές, συλλήβδην. Ούτε δικαιούται να στηρίζει, επί της ουσίας, τον εθνικισμό όλων των άλλων εκτός από το δίκιο της πατρίδας του, επειδή είναι τάχα διεθνιστής. «Είμαι διεθνιστής επειδή είμαι πατριώτης», είπε κάποτε ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο), γραμματέας της Τετάρτης Διεθνούς.

Παράλληλα, πώς δικαιούται κάποιος να θέλει να λέγεται πατριώτης, όταν ανέχεται την πατριδοκαπηλία και δεν διαμαρτύρεται για τα αυτονόητα, για τον μισθό του, για το σπίτι του, τα κοινωνικά αγαθά, το μέλλον του παιδιού του, την ίδια την πατρίδα του;

Όσο για την ονοματοδοσία, κανείς δεν μπορεί να αρνείται, κατά την γνώμη μας, στον σλαβικό πληθυσμό της FYROM να αποτελεί ξεχωριστή εθνότητα και να μιλάει ξεχωριστή γλώσσα. Απλά δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τον όρο «μακεδονική εθνότητα» και «μακεδονική γλώσσα». Αυτός άλλωστε είναι και ο αλυτρωτισμός τους. Η μονοπώληση των όρων αυτών και η αποκλειστική τους χρήση, εις βάρος των πραγματικών κληρονόμων.

ΥΓ. Οι ιθύνοντες ξέρουν καλά να χειρίζονται την επικαιρότητα. Για μας τους υπόλοιπους, ίσως ξαναπέσουμε στα «ψυχοτρόπα» ελέω Novartis…

1^η Δημοσίευση:  Σάββατο, 10 Φεβρουάριος 2018, http://www.karditsalive.net/sxolia-arthra/…..2%BB. Ευχαριστούμε τον συγγραφέα για την αποστολή.

* Ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής είναι μάχιμος δάσκαλος στην Καρδίτσα.