Μήδεια

Του Θανάση Τσιριγώτη*

 

Ποτέ σε κοριτσιών βαφτίσια

τ’ όνομά σου δεν θα ακουστεί

δούλα του πάθους

ξένη  σε ξένο τόπο

πρόσφυγας στη γη της Κορίνθου.

Βασίλισσα, ερωμένη, μάνα, μετανάστης, παιδοκτονία.

 

Παιχνίδισμα στα χέρια του Ευριπίδη

«θυμός κρείσσων των βουλευμάτων»

καμιά γυναίκα δε θέλει να σου μοιάσει

σαν εκδικείσαι τη μοίρα και τον Ιάσονα

Κόλχισσα κόρη.

 

Νοιώθεις τώρα της σάρκας τη φθορά

και της ζωής τα γυρίσματα μαστίγιο Πάρθων πάνω σου.

Άμετρο μίσος, άβυσσος ψυχή, αχρεία μάννα

προδομένη γυναίκα,

των γυναικών βραχνός αντίλαλος

και οι φόνοι σου να γίνονται κομμάτια μιας ανάγκης.

Ιδανικοί θεατές ένας αμήχανος χορός

ευμένεια της Κορίνθου

δυσμένεια των αιώνων

σαν πλέκεις φονικούς χιτώνες της Γλαύκης  και του Κρέοντα.

 

Με δέος, Μήδεια, προφέρω τ’ όμομά σου

με δέος θωρώ να ξεριζώνεις τα σπλάχνα σου.

Να οι σοφιστές σε δικαιώνουν

τίποτα το ανθρώπινο δεν τους είναι ξένο.

Όμως τ’ όνομά σου πάγωσε στο τριπόδισμα του χρόνου

ίσως σε καταλάβουν οι άνθρωποι

αλλά δεν τολμούν να σου μοιάσουν.

Μπορεί να μη θέλουν κιόλας.

 

* Από την ποιητική συλλογή του Θανάση Τσιριγώτη «Εξ αντιθέτου» (πολιτικά ποιήματα), σελ. 19, εκδ. ΜΥΡΤΙΑ 2018. Στο τέλος της συλλογής μπορείτε να διαβάσετε και μικρό βιογραφικό του ποιητή και όχι μόνο.