Μακεδονία, λέξη ελληνική

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Κάποτε η Τηθύς Μαύρη θάλασσα

άλλαξε την υπέροχη μορφή.

Έπλυνε εκείνη την ξηρά

από του ήλιου

την έντονη επίδραση.

 

Λαοί γηγενείς και πάντα ζόρικοι

ίδρωναν κάτω από τη φάλαγγα.

Ναι, αυτή απλώθηκε ψηλά,

Ήλιου της Βεργίνας

εξουσία, ράβδοι πολλοί.

 

Έλληνες Αθηναίοι και Θηβαίοι,

άλλον ήλιο είχαν μόνιμο φίλο.

Δεν είχαν Βαρδάρη ισχυρό,

του βόρειου πόλου

τα κρύα πάντα να φυσά.

 

Η Βαρδαρία ανέμειξε πολλούς

λαούς, φυλές, γλώσσες ή έθνη.

Στροβιλισμοί και θερμαϊκοί,

ειρήνη, πόλεμος,

με μπόλικη Ανατολή.

 

Αλληλοπεριχώρηση καρδιακή

δεν βλέπω απ’ τη θέα του Μωριά.

Μακεδονία, η «ελληνική»

λέξη, μα και τόπος

μικτός πολλών, ανώριμων.

 

Κλαίει πάλι ο Ρήγας Βελεστινλής

εκεί ψηλά, στα ουρανοξέφωτα.

Λερναία Ύδρα ατλαντική,

λημέρι στήνει και

δόκανου νατοπαγίδα…

 

Πάτρα, 19-02-2018.