Στον καιρό της σύγχυσης

 

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

 

Προκειμένου να ανακουφίζονται από την αναμφίβολα εξαιρετικά δύσκολη θέση, στην οποία βρίσκονται, οι κρατούνες επωφελούνται από τα συμβαίνοντα είτε εξ αιτίας της κρίσεως αξιών είτε εξ αιτίας της απόγνωσης, στην οποία περιέρχονται μέρα με τη μέρα ευρύτερα στρώματα του λαού. Θα αναλύσουμε ένα από τα πρόσφατα συμβάντα.

Είναι η εν ψυχρώ και με γκαγκστερικό τρόπο δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια. Ο Γκιόλιας ήταν διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού «Θέμα 98,8 FM», το οποίο ανήκει σε γνωστό μεγαλοεπιχειρηματία. Επίσης φημολογείται ότι συνεργαζόταν με το μπλογκ Troktiko, πληροφορία που δεν υιοθετεί επισήμως το ιστολόγιο, το οποίο όμως σε ανάρτησή του αναφέρει ότι «η ιδέα και το όραμα αυτού του blog άνηκε στον Σωκράτη Γκιόλια». Υπήρξε στενός συνεργάτης πολύκροτου δημοσιογράφου, με τον οποίο βρέθηκε σε αντιπαράθεση που τους οδήγησε μέχρι τα δικαστήρια. Αναφέρεται ακόμη ότι ο θανών υπήρξε πνευματικό τέκνο του ηγουμένου της μονής Βατοπεδίου. Το θύμα δέχθηκε 16 βλήματα σε διάφορα σημεία του σώματός του. Η Αστυνομία ενοχοποιεί για το έγκλημα την αναρχική οργάνωση "Σέχτα επαναστατών".

Τί συμπέρασμα να βγάλει ο εθισμένος στη μεσημβρινή ζώνη του εκμαυλιστικού τηλεθεάματος από τα ανωτέρω, από τα οποία τα περισσότερα άντλησα από το διαδίκτυο; Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε κάποια σειρά. Είναι πασίγνωστο ότι οι επιχειρηματίες ελέγχουν τόσο στην Ελλάδα, όσο και σ' ολόκληρο τον κόσμο τον τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, και μέσω αυτού ελέγχουν και τις κυβερνήσεις, καθώς οι πολιτικοί έχουν παραδώσει από καιρού την εξουσία, η οποία βαυκαλιζόμαστε να διακηρύσσουμε ότι απορρέει από τον λαό! Όσο και αν φαίνεται ότι οι ισχυροί του κεφαλαίου τα βρίσκουν μεταξύ τους, προκειμένου να εκμεταλλευτούν τον λαό με τρόπους που αποφέρουν σ' αυτούς μεγαλύτερα κέρδη, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τις έχθρες που αναπτύσσονται μεταξύ τους για λόγους γοήτρου, απληστίας, διαφορετικού πολιτικού χώρου και τόσους άλλους. Και ενώ η αντιπαλότητα εξελίσσεται στα παρασκήνια, στο προσκήνιο προβάλλονται διαμάχες δημοσιογράφων ανεξήγητες για τους αγνοούντες το παρασκήνιο.

Το "τρωκτικό" ήταν (γιατί ήδη έκλεισε) από τις ιστοσελίδες με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα νέων ανθρώπων, οι οποίοι επιλέγουν με αυξανόμενο ρυθμό το διαδίκτυο ως αποκλειστικό μέσο ενημέρωσης. Και εδώ ορθώνεται το κύριο ερώτημα: Είναι το διαδίκτυο ανεξέλεγκτο ή ελέγχεται; Είναι έγκυρες οι πληροφορίες που αναρτώνται ή η "μαύρη" προπαγάνδα θα βρει προσφορότατο έδαφος εκεί στο εγγύς μέλλον. Αν ελέγχεται, ποιοί το ελέγχουν και πόσο πολέμιοι της εξουσίας μπορεί να είναι αυτοί; Το παρελθόν του θύματος και οι σχέσεις του με πρόσωπα, τα οποία έδωσαν λαβή για δυσμενή σε βάρος τους σχόλια, μπορούν να παραβλεφθούν, ώστε να λογισθεί ο Γκιόλιας θύμα του ιδανικού της χωρίς σκοπιμότητες πληροφόρησης του λαού για σοβαρά θέματα, που θα έπρεπε να τον απασχολούν και, δυστυχώς, δεν τον αποσχολούν; Ερώτημα δύσκολο στην απάντησή του.

Ας έρθουμε και στους φερόμενους ως δράστες. Γράφηκε για τη "Σέχτα επαναστατών" ότι αποτελείται από οπαδούς του μηδενιστού Ρώσου αναρχικού Νετσάγιεφ. Μοναδικός σκοπός της ζωής αυτού, για τον οποίο κάθε μέσο είναι θεμιτό (απο την αυτοθυσία, τον φανατισμό, την πειθώ μέχρι το ψέμα και τον καταναγκασμό) υπήρξε η καταστροφή του ρωσικού status quo. Καθώς ενωρίς αντιλήφθηκε την παταγώδη αποτυχία της αστικής επανάστασης ο Νετσάγιεφ επέλεξε ως λύση την καταστροφή του σάπιου χωρίς όραμα για έναν καινούριο κόσμο. Ο Αλμπέρ Καμύ, αν και υλιστής, παρουσιάζει γλαφυρότατα τη δραματική ιστορία της μεταφυσικής εξέγερσης στη Δύση στο έργο του "Ο επαναστατημένος άνθρωπος" και γράφει: "Έτσι όπου και να στραφούμε στην καρδιά της άρνησης και του μηδενισμού, το έγκλημα κατέχει προνομιούχα θέση".

Αλλά γιατί ο Γκιόλιας υπήρξε στόχος αυτών των απεγνωσμένων επαναστατών; Ήταν ισχυρός μοχλός του συστήματος, που πρέπει να κατεδαφιστεί; Και αν δεν ήταν παρά ένας υπηρέτης, αν δεχθούμε ότι ως τέτοιον τον εξέλαβαν οι δολοφόνοι, παρέχει άραγε σ' αυτούς "αγωνιστική" ικανοποίηση η αφαίρεση της ζωής ενός υπηρέτη; Το μεγαλύτερο κακό που συνέβαινε μέχρι πρότινος στη χώρα μας ήταν η λειτουργία της ιστοσελίδας "τρωκτικό"; Ερωτήματα αυτού του είδους έπρεπε να τεθούν και όταν οι άλλοι "επαναστάτες" της 17ης Νοέμβρη αφαιρούσαν τη ζωή από κάποιους ανθρώπους όπως ο Μπακογιάννης και ο υπάλληλος της τουρκικής πρεσβείας στην Αθήνα. Επίσης ερωτήματα γεννά οπωσδήποτε και η "άδοξη" εξάρθρωση της οργάνωσης! Είχαμε γράψει σε άρθρο του παρελθόντος ότι στο στρατόπεδο των αναρχικών υπάρχουν άνθρωποι που υιοθετούν τον δυτικό μηδενισμό του 19ου αιώνα, άλλοι που έχουν σιχαθεί την αθλιότητα του μεγαλοαστικού οικογενειακού περιβάλλοντος τους, αλλά και στρατευμένοι πράκτορες διαφόρων συμφερόντων, κυρίως ξένων. Κάποιους από τους πρώτους μπορεί να τους συναντήσουμε στο μέλλον σε κελλί του Αγίου Όρους. Από τους δεύτερους αρκετοί θα επανέλθουν στο περιβάλλον τους "ιματισμένοι και σωφρονούντες" και θα ενταχθούν στο σύστημα. Τέλος από τους τρίτους κάποιοι θα γράψουν στα γεράματα τα απομνημονεύματά τους, ώστε να μάθουμε, αν θα έχουμε την περιέργεια, ποιός και ποιές εντολές του έδωσε.

Διάβασα στο διαδίκτυο την ανακοίνωση της οικογενείας του θανόντος. Την παραθέτω ως κατακλείδα του άρθρου. Ενώπιον του θανάτου όλοι μας γινόμαστε περισσότερο ειλικρινείς.

       Σωκράτη μας, 

πριν οκτώ χρόνια που σε παντρέψαμε είχες γεμίσει μια μεγάλη εκκλησία με φίλους και γνωστούς για να σου ευχηθούν να ζήσεις. Χθες, γέμισες πάλι εκτός από την εκκλησία και όλη την πλατεία για το τελευταίο αντίο. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε από την ψυχή μας όλους, γνωστούς και άγνωστους, που συμμετέχουν στον πόνο μας για τον άδικο χαμό σου. Τα στοιχεία της ψυχής σου, η βαθειά σου πίστη, η καθαρότητα της ζωής σου και η φιλάνθρωπη καρδιά σου μας βεβαιώνουν ότι είσαι στην αγκαλιά του Θεού και αυτό είναι η μόνη μας παρηγοριά. Ευχόμαστε η θυσία σου να λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Η γυναίκα σου, οι γονείς σου και τα αδέρφια σου σαν το καλύτερο μνημόσυνο ζητούν από το Θεό να συγχωρέσει τους φονιάδες σου, όπως και συ θα ήθελες.

 

                        Γιά τήν αντιγραφή "ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ", 02-08-2010