Προειδοποιήσεις προς τους ορθοδόξους χριστιανούς από την «λανθασμένη κατανόηση της αγιότητας»
Του Ηγούμενου Πέτρου (Μεσσερίνοφ)
«Η αγιότητα, μάλιστα, μετατράπηκε σε ηρωισμό για μερικά άτομα, και σε μια περίεργη, στην πραγματικότητα, λανθασμένη θέση των περισοτέρων οι οποίοι μετανοούν για το ότι δεν είναι ικανοί γι' αυτόν τον ηρωισμό», – τόνισε ο ιερέας σε σεμινάριο, που πραγματοποιήθηκε στον Ρωσικό Οίκο εξωτερικού, Αλέξανδρος Σολζενίτσιν.
Σύμφωνα με τον πατέρα Πέτρο, πολλοί άνθρωποι, κάτω από την επιρροή της εκκλησιαστικής διδακτικής, σχηματίζουν μια εσφαλμένη αντίληψη της αγιότητας και προσπαθούν να την εφαρμόσουν.
«Φυσικά, δεν βγαίνει τίποτα, και οι άνθρωποι μετανοούν γι' αυτό. Νομίζω ότι πολλοί ιερείς γνωρίζουν ότι μερικοί άνθρωποι έρχονται στην εξομολόγηση, και αρχίζουν να μιλάνε γι' αυτό που δεν έχουν: δεν έχουν την προσευχή, την αδιάλειπτη μνήμη του Θεού, και φτερά πίσω από την πλάτη τους επίσης δεν έχουν. Το γεγονός ότι ο Θεός στον Λόγο του δεν απαιτεί τέτοιο ηρωισμό για μας δεν έχει καμία σημασία, διότι οι απαιτήσεις αυτές, έτσι συνέβη ιστορικά, διεκδικούνται εκ μέρους της Εκκλησίας, και με τέτοιο τρόπο ώστε, αν δεν τις λάβει κανείς, αυτό σημαίνει αμαρτία κατά της Εκκλησίας», – σημείωσε ο ιερέας.
Κατά την άποψή του, ένα εξαιρετικό παράδειγμα της διαστρεβλωμένης κατανόησης της αγιότητας και των μέσων για την επίτευξή της, σήμερα, σχετίζεται με το μυστήριο της Κοινωνίας, που, «από καθημερινό, αναγκαιότατο Μυστήριο της Εκκλησίας, γίνεται ένα είδος αθλητισμού με εντατική προετοιμασία, μετά από την οποία ακολουθεί μια ορμή, και στη συνέχεια απομακρυνόμαστε από αυτό, συσσωρεύουμε νέες αμαρτίες, χαλαρώνουμε και προετοιμαζόμαστε για την επόμενη ορμή».
Μια τέτοια υποκατάσταση των εννοιών, σύμφωνα με τον ορθόδοξο ιερέα, έγινε «γιατί για τον άνθρωπο δεν είναι εύκολο να ζει μια εσωτερική,αφανή στους άλλους, ευαγγελική ζωή».
Να μιλήσουμε για την ευρεία θρησκευτική αναγέννηση στη Ρωσία, όπως πιστεύει ο πατέρας Πέτρος, δεν είναι ορθό.
«Υπάρχει η χριστιανική πίστη, και υπάρχει μια κοινή ανθρώπινη θρησκευτικότητα, και μου φαίνεται ότι στη δεκαετία του ενενήντα αναγεννήθηκε ακριβώς αυτή. Η αναβίωση του χριστιανισμού, όπως η ηθική, πνευματική ευθύνη του ατόμου στην κοινωνία, δεν έχει συμβεί. Έγινε μια αναβίωση της φυσικής θρησκευτικότητας. Κάποιοι ελπίζουν ότι μέσα από αυτή μπορούμε να έρθουμε στη πραγματική χριστιανική πίστη. Δεν συμφωνώ μ' αυτό, γιατί η εμπειρία δείχνει ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει», – είπε ο ιερέας.
Στην κοινωνία εξακολουθεί να συνειδητοποιείται ανεπαρκώς η σημασία της καθημερινής πνευματικής και ηθικής πορείας της χριστιανικής ζωής – «αντ' αυτής μας προτείνουν ένα ηρωικό κατόρθωμα, ασκητικό κατόρθωμα ή κατόρθωμα της διατήρησης των βάσεων της Ορθοδοξίας από το μοντερνισμό».
Ο ιερέας τόνισε μιλώντας γι' αυτό, ότι «η σύγχρονη εποχή μας χρειάζεται , τους ζωντανούς, να είμαστε Χριστιανοί, και να παρουσιάζουμε στην πραγματική καθημερινή ζωή μας την εικόνα της πραγματικής χριστιανικής αγιότητας».
ΠΗΓΗ: http://www.bogoslov.ru/greek/text/393524/index.html, 25 Μαρτίου 2009.
