Αποφάσεις

Της Σέβης Κωνσταντινίδου*

Ξυπόλητος και με κοντό το παντελόνι  τρέχει στην τελευταία την στροφή,
εκεί,  ανάσες παίρνει  καθώς το στήθος το μικρό φουσκώνει  ξεφουσκώνει …
αυτή την πεταλούδα ποτέ δεν θα την φτάσει,
ατέλειωτο κυνηγητό και πάντα τον νικάει
στο ίδιο το σημείο, εδώ, σαν φτάσει πάντα χάνει.

Ισιώνει τώρα το μαλλί, σκουπίζεται μια στάλα με το μανίκι το παλιό  το πρόσωπο περνάει
Στον ώμο βλέπει, ευτυχώς, να κρέμεται ακόμη το  πάνινο ταγάρι.
Δυο τρεις ανάσες στη σειρά, στα γόνατα τα χέρια
και μόλις ξεκουράζεται  τον μύλο πλησιάζει.

Κάνει κουράγιο και μιλά και σκύβει το κεφάλι, τα ίδια λόγια πάλι, σιγά πολύ σιγά
-αλεύρι θέλω για ψωμί κι η μάνα μου περνάει
για πληρωμές και οφειλές στο τέλος της βδομάδας.
Μαζεύτηκαν πολλά, o  μυλωνάς του λέει όμως να μ΄ αλεύρι γέμισα όλο σου το ταγάρι

Κι η ανηφόρα πια βαριά, σιγά την ανεβαίνει
και τρέχει μακριά ο λογισμός  κι αναπαμό δεν έχει.
Μια πέτρα βρίσκει και κλωτσά με τα γυμνά του πόδια,
ούτε τον πόνο νιώθει πια, μον΄ τα πικρά τα λόγια.

Αμάν, ρε μάνα, σκέφτεται και βαριαναστενάζει
τι επειδή είμαι ο πιο μικρός εμένα πάντα στέλνεις
για το ψωμί το  λιγοστό να φέρνω το αλεύρι.
Μάνα, μάθε το καλά, μεγάλωσα και πάει
Δεν ξαναπάω για ψωμί, να ακούω τις ίδιες λέξεις
-πες στη μάνα σου να θυμηθεί να ρθει να με πληρώσει-
και δίνει μια στην πέτρα του, το πόδι του ματώνει
Αυτά  θα πει με το καλό σαν θα τη δει  στο σπίτι.

Να την,  ανοίγει την βαριά τη ξύλινη την πόρτα
Τον περιμένει πίσω της στα μαύρα της ντυμένη
Μόλις κοιτά το φούσκωμα στην πάνινη την τσάντα, ένα μικρό χαμόγελο το πρόσωπο φωτίζει.
Κι αυτός κοιτάει τώρα πια το όμορφο κεφάλι,
ξεχνά τι θέλει να της πει, χεριάζει  το ταγάρι.

* Κωνσταντινίδου Σεβαστή, Α Έπαινος στον 3ο Διαγωνισμό του Αρχείου Ιστορίας και Τέχνης με θέμα «Το ψωμί»

Φωτογραφία congerdesign/ pixabay

ΠΗΓΗ: 16-09-2017, http://pavsilipon.blogspot.gr/2017/09/blog-post.html